zaterdag 23 oktober 2010

Een leuke ontmoeting

Vanaf Khao Sok NP gaan bussen naar Khao Lak maar na een uur wachten op het kruispunt nog niets. Even de duim omhoog en ja een lift van Suni




65 jaar, net gescheiden, mooi huis op Koh Samui. Op weg naar haar broer met oliepalmen in de achterbak, voor zijn plantage.
Suni is op zoek naar een nieuwe relatie, ik heb haar emailadres.

Bij de duikwinkel was het een leuk weerzien met dezelfde duikleiders als in mei 2009: Vicky en Tik. Omdat ik een terugkerende klant ben een interview met foto!

S'avonds weggevaren naar de Similan Islands, behoorlijke golven maar achter een eiland geankerd daar was het glad.





Turtles like banana

Al 2 prachtige duiken gemaakt zicht 30+ meter en koraal redelijk en vissen fantastisch!

- Posted using BlogPress from my iPhone

woensdag 20 oktober 2010

Khao Sok National Park

Dit park ligt op de Oost/West waterscheiding in de bergen. Een regenwoud dus vooral in moessontijd. Nu dus.
Ik had voor vanochtend een vogelgids geregeld maar om 6 uur regende het flink. Om 9 uur werd het droog en zonder gids naar waterval 1&2 gelopen, verder mag nu niet (en leek me ook niet verstandig alleen).



Mooie vlinder

Vrijwel geen vogel gezien, wel 2 apen hoog tussen het bladerdek. De watervallen zijn leuk.
S'middags een andere route een cirkel naar een uitkijkpunt. Over een handbrug waar Else nooit overheen had gedurfd zo briek was ie. Ik had echter nu mijn open schoenen aan en dat was dom want ik werd besprongen door bloedzuigers!
Vanaf dat moment meer naar mijn voeten gekeken dan naar vogels en zwetend de route afgemaakt.

Vlak bij einde was het pad afgesloten door omgevallen bamboo maar terug nooit dus door de rivier dan maar.



Morgen naar Khao Lak, 4 dagen duiken bij de Similan eilanden (liveaboard)

Posted using BlogPress from my iPhone

maandag 18 oktober 2010

Ko Phi Phi

Ik was hier voor het eerst in December 2006, 2 jaar na de tsunami. Toen was het oude dorpsdeel dat getroffen was weer in opbouw. Het was leuk kleinschalig met wat kroegen in het centrum. In April 2009 was ik weer. Toen werd er al flink uitgebreid met hotels. En nu is het Benidorm met beachbars bonkende bassen die over hele eiland te horen zijn, vuurvreters, bananaboten en natuurlijk veel engelsen. Die zijn verdag wit en s'avonds rood en dronken. Ik loop er erg naakt bij want ik heb geen enkele tattoo.

Gisteren 3x gedoken maar het is vroeg in het seizoen dus matig zicht. Veel koraal is bedekt met zand etc. Maar ook is watertemperatuur te hoog geweest waardoor het koraal verbleekt is en vaak dood gegaan vooral het tafelkoraal. Een triest gezicht. Zie ook hier.

Mooiste waarnemingen waren 3 backtip haaien waarvan 1 jong en ook de Sepia (zeekat) was prachtig en veranderde snel van kleur. Volgende week ga ik weer 4 dagen achtereen op een schip rondvaren ('liveaboard') in de Similan Sea en dan is er veel meer te zien hopelijk.
Morgen met de boot naar Krabi en dan met de bus naar het Kao Sok National Park, vogels kijken.

Philipijnen wordt op dit moment getroffen door een van de zwaarste cyclonen van de laatste 4 jaar.
Ben er net weg....

- Posted using BlogPress from my iPhone

vrijdag 15 oktober 2010

Phuket: vegetarian festival

Op tijd vertrokken uit mijn hotel in Quezon city je weet het maar nooit met de files. Maar alles ging snel en eind van de middag was ik Bangkok Noord. Daar zou ik een zendvriend ontmoeten maar dat liep mis. Dus dan maar een hotel.
De volgende dag vanaf het oude vliegveld naar Phuket gevlogen en uit de Lonely Planet hotel Sino House gekozen: perfect.
De hele week zijn er optochten en manifestaties vanwege het festival. Gisteren op hete kolen lopen vandaag een optocht waarbij symbolen worden meegedragen, aalmoezen ontvangen en uitgedeeld maar wat vooral opvalt: (vooral jonge) mannen die over messen en pennen in hun gezicht hebben gestoken.
Ik ben niet flauwgevallen maar het was geen prettig gezicht. Overigens stond niet iedereen nog stevig op zijn benen en moesten rechtop worden gehouden.
Het einde van de tocht was bij de Chinese tempel waar een gaarkeuken de massa van eten voorzag.
Lees uitleg op http://www.phuket.com/festival/vegetarian.htm

Nu onweert het, vanochtend stroomde het ook van de regen. De moesson houdt nog stand.

Morgen naar Ko Phi Phi, weer duiken.

Fotoos van het festival op mijn picasa site


- Posted using BlogPress from my iPhone

dinsdag 12 oktober 2010

Laatste werkdag

Dinsdag, de laatste werkdag. Ik heb een verhaal klaar maar ben lang zover niet gekomen als ik wilde/gedacht had. 1ste wet van Hofstadter is van toepassing helaas. Ik heb nu een startpunt gemaakt voor het 'echte' werk: het maken van een businessplan voor een op te richten organisatie die de Fairtrade export vanuit Azië moet gaan  bevorderen (Marketing) en realiseren (handelshuis), waarbij vooral gemikt wordt op de business-2-business markt (en niet op direct aan de consument leveren evt. via e-commerce).
Het vastleggen van dit uitgangspunt en het analyseren van de voorlopende discussies en documenten kostte veel meer tijd maar nu is dat geordend en ligt er een projectstartplan, gewenste bezetting van de projectgroep, op te leveren producten door de projectgroep, etc.
Als de Directie (Board) van WFTO-Asia dit goedkeurt kunnen we van start. Dat zal via Skype-vergaderingen moeten omdat fysiek vergaderen lastig wordt met deelnemers uit verschillend landen.
Vanavond uit eten met de mensen in het kantoor (totaal 3 medewerksters) en dan inpakken. We gaan echt lokaal eten: Sinigang

Zo langzamerhand is het ook wel even genoeg. Quezon city (onderdeel van groot-Manila) is met 2 miljoen inwoners een benauwde stoffige walmende stad. Geen plek om lang voor je plezier te verblijven.
Dus morgen vertrek ik naar Thailand om in het Zuiden (Ko Phi Phi) nog even lekker te gaan duiken. Ben ik al eerder geweest, mooie omgeving en nu nog rustig (in december wordt het eiland overstroomt door toeristen).

zaterdag 9 oktober 2010

Duiken in Anilao

Anilao lift maar 100 km van mijn werkplek maar toch kostte het ruim 4 uur om hier te komen.
Taxi naar busstation, bus (steenkoud, was blij dat ik mijn fleece en sokken bij me had, de locals zitten in hun t-shirt en doen net of het 30c is zoals buiten, tv met keihard geluid), daarna Jeepney en tot slot tricycle.



Outrigger is aardig hotel. Mooie baai, scherpe bergen eromheen. Daarboven onweerswolken het boemelt continu in verte.

Vanmorgen 2 duiken gemaakt. Mooi koraal, bij vlagen veel vis, school barracuda's, inktvissen.
En nu na de lunch beetje doezelen. Relaxed!

- Posted using BlogPress from my iPhone

donderdag 7 oktober 2010

A day in the life of an expat













Het werken voor WFTO-Asia heeft nu een ritme gekregen.
Eerst ontbijten in het hotel, niet het standaardontbijt (ei-ei-ei) maar rijst met worstjes-of-zoiets.
Daarna naar het kantoortje, met de taxi, die hier erg veel rijden. Bussen zie je nauwelijks, daarentegen sterft het van de jeepneys, die van links naar rechts over de weg zwerven om klanten op te pikken en af te zetten. Bij kruispunten leidt dat tot grote opstoppings, ook al omdat het 'gewone' verkeer zich vaak in het rechtdoor-spoor opstelt om vervolgens bij groen licht toch linksaf te slaan en dan de trechter inmoeten.
Afijn, je kijkt alleen voor je en wat achter je gebeurt is niet belangrijk.
In woonwijken zie je meestal tricycles, 3-wielbrommertjes met bakkie eraan. Daarin kunnen 3 volwassenen en/of 7 kinderen...

Het is al heet, ruim 30C, gevoelstemperatuur 39 volgens de krant. Meerdaagse verwachting drukken ze ook af in de krant: 31-31-31-31-31. Erwin Krol zou hier niet kunnen leven. Er worden nog 10 cyclonen verwacht dit jaar maar tot nu toe is het rustig.

Het kantoor ligt in een woonwijk (project 6). Van buiten lijkt het een woonhuis. Enkele werkplekken met PC en telefoon, veel papieren archief op de grond, airco die hard blaast. Daar ben ik nu al ziek van, verkouden. Keelpijn. Kan ook van de vervuiling van die vieze stad (Quezon Avenue), maar de overgangen (te) koud (winkel, restaurant), warm-vochtig zijn niet gezond.
Op kantoor werken nu 3 mensen die bezig met allerlei projecten tbv het verbeteren van de Fairtrade business in heel Azië. Er zijn nu 19 landen 'aangesloten' bij WFTO-Asia, Van Sri Lanka tot Korea, dat is best een groot werkterrein.

Om 4 uur vertrek ik weer met een taxi. In de 1,5 week dat ik die heen-en-weer ritjes maak ben ik vaak langs andere routes gegaan en prijzen variëren dan ook van 70 tot wel 110 Pesos (€1,2 tot wel bijna €2). Na een douche en wat lezen de wijk in. Soms een massage (en vele soorten aangeboden), eten in een restaurant die langs Quezon Avenue aanwezig zijn. Maar vaak ga ik naar achteraf straatjes en eet daar, vooral waar het druk is. Mijn hotel ligt naast het ziekenhuis en er het personeel eet allemaal 'op straat', bedrijfskantines is hier een onbekend verschijnsel. De zieke mensen eten wel binnen :-))

In de wijk is verder 's avonds niet zoveel te doen en ook in het hotel niet. Beetje lopen is geen optie, het is vies en veel lawaai en blijft heet. Dus lees ik veel (e-reader met ruim 200 titels) of kijk wat televisie, gelukkig is er wat BBC etc. naast veel (schreeuwende) lokale kanalen.

Na ruim een week wordt het ook wel een beetje saai dus ga ik vrijdag naar Anilou, 100 km hiervandaan aan de kust. Je kunt daar goed duiken. Ik heb geboekt via een travel-agency, een leerproces op zich! Hoewel ik 4x vroeg om een all-in prijs bleek dat er steeds bepaalde nog te huren zaken niet op de offerte stonden. Na met de supervisor gesproken te hebben kwam het eindelijk goed: 2 nachten hotel volpension en 2 dagen 2 duiken met huur van bepakking inclusief flessen met lucht(!). De reis erheen doe ik met interlokale bus/jeepney/tricycle, experiment op zich.

Volgende keer weer over de opdracht.

dinsdag 5 oktober 2010

er komt wat schot in

Zaterdagmiddag was ik vrij, wat rondgelopen en boodschappen gedaan
Zondag naar enkele parken geweest hier in Quezon city. Het wildlife park dat weer opgenomen is binnen het Aquino park. Best grote park maar ingeklemd tussen hoofdwegen die ook op zondag toch wel druk (en lawaaiig) bereden worden.
Het wildlife refuge was gesloten! Wegens verbouwing. Stond niet bij het hek waar ik toegang moest betalen (€ 0,16!!!) Maar er waren ook in het park enkele kooien met vogels oa. de bedreigde Philipine Eagle. Mooi en groot. zie fotoos op picasa
Daarna doorgelopen naar het Memorial circle, ook een groot park. En dat leek erg op Beehive park in Beijing: veel mensen die aan het sporten waren zoals stokverdedigen, volleybal (goed!), fitness, kick-boxing. In een gedeelte was er een kinderspeeltuin met o.a. een fietsbaan. Op de gewone wegen is het erg gevaarlijk om te fietsen, je ziet zelden iemand op de fiets.
Daarna naar Trinoma, een van de twee gigawarenhuizen bij EDSA. Maar een T-shirt met daarop Manila oid hebben ze niet? Ik raakte op een gegeven moment totaal verdwaald en wist met moeite de uitgang te vinden. Wat een kastelen. Op de 4de verdieping een hele echte tuin met restaurants eromheen.

Maandag zelf met de taxi naar het kantoor, ongeveer 5km. Taxichauffeurs weten niet altijd de weg en dat duurde dit keer erg lang, maar gelukkig liet hij mij minder betalen dan op de meter stond -)) met excuses.
Weer uitgebreid gsproken met de Directrice en het duizelt me steeds meer. WFTO Asia is in principe een jonge organisatie die al veel veranderingen heeft doorgemaakt. Structuur en naam, samenstelling en strategie. Adviezen van externe (betaalde) consultants, interne notities van directieleden, etc.De vele documenten die ik nu heb zijn vaak niet gedateerd dus na enig lezen ben je de weg helemaal kwijt. Ramona weet het allemaal wel ook al werkt ze ook nog maar kort bij WFTO-A.

Ik heb vandaag een aantal pagina's gemaakt met een ordening van historie en chronologie van de belangrijkste stukken. Zodat ik ook met beide benen op de grond kan komen te staan. Morgen hoop ik verder te gaan met waar ik eigenlijk voor gekomen ben, het opzetten van een actieplan om het 'New Trading Facilitating Model' op te gaan zetten. In samenspraak met een nog op te richten werkgroep. Dat zal doorlopen na mijn vertrek hier maar via Skype kun je veel.

Zoals gezegd wat fotoos op picasa gezet

Vandaag bezig geweest om een aantal stukken

zaterdag 2 oktober 2010

Aan de slag!

Vrijdagmiddag eindelijk het startgesprek met Ramona, Directeur van WFTO-Asia. En dat was heel verhelderend. Eindelijk kreeg ik een beeld van de opdracht die ze voor me in petto heeft: het meewerken aan het opzetten van het zgn. New Trading Model (NTM). Dit model zou er voor moeten gaan zorgen dat de export naar ' het Noorden' (= Europa, USA en Australie) vanuit het Zuiden sterk gaat groeien. Op het congres vorige week in Bangladesh was daar een positief besluit over genomen door alle aangesloten landen (19 landen in Azie).

Ik heb zo mijn twijfels wat de achtergrond van de keuze was voor het NTM. Is dit de enige manier om te groeien. Is dit juiste oplossing? Zonder nu hier in details treden blijken deze vragen al wel besproken zijn in afgelopen voorjaar, maar zijn deze documenten niet in de voorbereidingen naar mij gestuurd. In die zin sta ik dus op grote achterstand.
Maar goed, als het congres het besloten heeft dan is er blijkbaar commitment voor deze stap. ook al betekent het dat het noveau van de handel van land naar regio wordt 'getrokken'  en er centraal dus veel coordinatiewerk zal moeten worden gedaan. Gezien het grootste probleem (inflow van nieuwe klanten&orders) lijkt gecentraliseerde kracht op Marketing en Communicatiegebied wel voor de hand te liggen.

Er zullen vele producten ontwikkeld moeten worden om het NTM op poten te zetten. Van inventarisatie van -wie-kan-wat-maken-in-welke-hoeveelheden-en-kwaliteit tot het ontwikkelen en registreren van labels, verkrijgen van certificaten (vooral voor Food belangrijk), etc.

Er is een werkgroep ingesteld maar die moet nog opstarten. Lastig is dat het gaat om landsvertegenwoordigers op minimaal 2 tijdzones van elkaar dus even vergaderen is er niet bij.
Mijn bijdrage (heb ik vandaag met Ramona besproken) zal in eerste instantie het opzetten van het programma zijn om het NTM te ontwikkelen. Geen big bang maar stap voor stap met de mogelijkheid voor de Board om bij te sturen en de volgende fase pas te laten starten als de voorliggen fase netjes is afgerond en geaccepteerd.
Leren wordt een belangrijk doel/middel in dit traject. In een aantal landen landen zijn zaken op sommige onderdeen al goed geregeld, dus het uitwisselen van Best Practices is belangrijk.

Genoeg uitgelegd.

Met Ramona is het zeer prettig discussieren en ze is ook bereid om kritische kantekeningen te accepteren. En die geeft ze ook terug :-))
Dat maakt het werken zeer prettig. Tussendoor wordt er uitgebreid gelunched en over prive-zaken gesproken, ook altijd heel leuk. Voor een zaterdag was dit een zeer productieve dag!

Het weer is wat opgeknapt, beetje zon en weer ruim 30 graden. Gisteravond heeft het nog waanzinnig geregend en moest ik noodgedwongen een half uur extra in een restaurant rondhangen tot het wat minder hard tekeer ging.
Maar ach wat is tijd.

Zojuist nog 2 filmpjes op youtube gezet die een beetje een beeld geven van het verkeer bij EDSA-Noord, een stukje 7 baans weg met zij-aansluitingen. Het taxi-interieur is ook bijzonder...




vrijdag 1 oktober 2010

Taal vulkaan

Philipijnen ligt op de zgn. ring of fire, een cirkel van Nieuw Zeeland-Indonesie-Japan-Alaska-Californie-Chili waar de pacifiche aardschol op andere botst. Wat leidt tot aarbevingen (recent Chili, Nieuw Zeeland) en vulkanen.
De vulkaan Taal is een van de actievere vulkaan (naast de Pinatubo) van de Philipijnen. Ze is al een aantal keer ontploft en recent nog bijna.
Noot: ik ben recent in Chili en Nieuw Zeeland geweest, evenals op andere plaatsten waar (zeer) kort daarna een grote ramp plaatsvond (o.a. Bam). Dus ze zijn hier gewaarschuwd!


Donderdag heb ik het gebied rond de vulkaan bezocht. Een mooi foto en uitleg staat op wikipedia.
Ze ligt op 70 km Zuid van Manila. Dat is op 3 uur rijden van mijn hotel: 2 uur om de metropool uit te komen, 1 uur op snelweg/lokale weg. (Verkeer is een ramp in Manila: gemiddelde snelheid in de spits is nog geen 5 km, continu lane-switching, rijden op de busbaan, etc. Maar toch opvallend zo weinig kapotte zijspiegels, er wordt altijd op het laatste moment geremd om de boel heel te houden).

Bij de caldera aangekomen begon het regenen, dus ik besloot om geen boottocht naar de centrale krater te maken. Heerlijk gegeten in het beroemde restaurant Josephine, met uitzicht op het meer. Dat dacht ik maar met regen kwam er nu ook mist, dichte mist.
Doorgereden naar Taal, een dorp aan de zuidkant van de krater dat al een keer (1754) totaal verwoest is. Hier staat de grootste kerk van Azie, gebouwd na de 1754 verwoestingen. Inderdaad, gigantisch groot. Aan de buitenkant ziet het er niet echt uit als een kerk (zie ook fotoos op picasa)
Met enige moeite T-shirt gescoord op de lokale markt en weer terug naar Manila.

Vandaag vrijdag regent het nog steeds, het zal zeker 24 uur blijven regenen is voorspeld. Buiten is het tropisch vochtig, papier verslapt in je handen. Ik ga zo naar het kantoor van WFTO-Asia, (eindelijk) een gesprek met de Directrice over de opdracht. Spannend!