zondag 28 januari 2018

De 3de week

De 3de week

Alweer.

Sinds de laatste blog 2 heel verschillende National Parks bezocht; allebei mooi op een andere manier.

In Tsitsikamma maken we de wandeling naar een waterval, een pad direct langs de kust half op een pad door struiken en half klauterend over grote rotsen. En de waterval heeft zelfs water! Alles in een schitterende omgeving.


Tsitsikamma is Xhosa en betekent: plaats met veel water. Dat klopt, want het regent hier best regelmatig. We doen een 'Canopy-tour' oftewel roetsjen tussen de bomen aan een staalkabel. Beetje regen maar verder leuk en erg hoog, die bomen zijn honderden jaren oud en gigantisch hoog. Ik had aan de kabel geen hoogtevrees maar op de platforms ertussen wel. 


Het hoogtepunt van de reis is Addo olifantenpark, vlak bij Port Elizabeth. We komen vroeg aan en maken in de middag met eigen auto al een eerste rit over prima vlakke dirtroad. Je kunt hier met eigen auto rondrijden, ook zonder 4WD, wat wel zo leuk is. Inderdaad een grote groep olifanten maar ook kudo, meerkat (stokstaartje),  bat-eared fox, zwijntjes, burchell's zebra's en een scala aan vogels. 


De volgende ochtend gaan we met een geboekte safari-tocht en we stuiten 2 keer op buffels en op 2 mannetjesleeuwen! Zit een heel verhaal achter want de rangers hadden 4 verschillende mannetjes uit diverse families gehaald met als idee dat zij elkaar zouden bevechten voor de vrouwtjes en dus de jongen doodbijten. Zo gaat dat in leeuwenland.

Maar deze 4 hebben 2 aan 2 hebben een band gesmeed, 2 territoria vastgesteld en verzorgen samen hun eigen vrouwtjes en jongen omdat ze beiden genetisch eigenaar zijn. Wat dus een overschot aan leeuwen in de hand heeft gewerkt!


We gaan die dag nog 2 keer op pad, 40 ha is niet snel verkend. En weer veel mooie vogels, hartebeest, kudo, olifant, zebra en wrattenzwijntjes. Vlak voor het onweer binnen (spoelen!). Vanaf de stoep van onze cottages kunnen we ook olifanten zien, hyena's horen, Cape Weaver die uit m'n hand eet...

De volgende ochtend doen we weer een rondje, helaas zijn de hyena's al in hun hol gekropen dus niet gezien. 


Daarna gaat het stortregenen en besluiten we vervroegd naar het Westen te rijden waar zon is. Ruim 600 km naar Swellendam. Maar veelal 100-120 km (tweebaans-)weg en niet druk.


Vandaag naar Stellenbosch gereden, één van de eerste Nederlandsche nederzettingen in de 17de eeuw. En wijngebied. Daarna naar Franschhoek waar de hugenoten heengevlucht zijn nadat het Edict van Nantes ongedaan werd gedaan a la Trump en de hugenoten weer vervolgd werden. Inderdaad ineens allemaal Franse namen voor de huizen, wegen en uitspanningen.


Via diverse bergtoppen met haarspelden naar Gordon's Bay gereden. Onderweg enkele reservoirs gezien, maar de stand van het water is bedroevend en zorgwekkend laag. 

De laatste 100 km is het verkeer enorm veranderd. Veel drukker, veel agressiever, veel meer bochten in bergen wat prachtige uitzichten oplevert. Maar veel inspannender. Blij dat ik 2 weken heb kunnen oefenen in links rijden!


We zitten nu in een guesthouse op de berghelling met uitzicht over de baai. Aan de verre overkant zien we Kaap de Goede Hoop. De bergwand is verbrand, het huis naast ons had een rieten dak en is total loss. Onderweg ook veel verbrande bergen en bossen gezien, de droogte heeft een een behoorlijke impact (naast het tekort aan drinkwater). 

Dit is onze laatste stop. Nog 2 dagen en dan is het terug naar huis.


Foto's ben ik aan het uploaden op (work in progress dus kijk morgen maar)

https://m.facebook.com/aartwedemeijer/albums/1912678555427815/?ref=bookmarks

--
Sent from Gmail Mobile op iPad/iPhone blog: http://aartw.blogspot.com

maandag 22 januari 2018

Regen? Ja regen!

Regen? Ja, regen!


Donderdag: Omdat we niet ver hoeven vandaag maken we een uitstapje naar Swellendam. Daar is een museum, de Drostdy, onderkomen van de Landdrost van de VOC, waar alles verteld wordt over de strijd tussen de lokale bewoners (San), de Nederlanders, Engelsen en Fransen. Swellendam was het centrum van de machtsstrijd in deze regio. Met rechtszaal, Ambagswerf, politiepost en cellen. Het buitengedeelte bevat ook een rozentuin maar die stelt in de hitte en droogte niet veel voor.


Via Bredasdorp naar Arniston aan de kust. Een vissersdorpje dat geheel is volgebouwd met witte vakantiehuisjes. Maar het is laagseizoen en dus akelig stil. Het oorspronkelijke vissersdorp heet Kassiesdorp, gebouwd van kisten van schipbreuken, opgestapeld, geplamuurd met leem, rieten dak erop.

Gelukkig is er tv met BVN en we zien het stormen in Nederland en volgen de discussie over de gaswinning.


Vrijdagochtend is de auto een beetje nat! Dus eerst rijden naar het meest Zuidelijke puntje van Afrika: l'Agulhas= de naalden in het Portugees. Scheiding van 2 Oceanen, dus hoge golven en dan die naalden: meer schipbreuken dus. 


We doen de obligate foto niet, drinken koffie, eten appelgebak. Not very exiting. 

Via de binnenweg naar Die Mond (monding van de Heuningnesrivier), één van de beste wetlandgebieden van dit land. We maken daar een rondwandeling van 6 km maar zien minder dan 10 vogels (meeuwen niet geteld). Dat viel dus zwaar tegen, maar ja verkeerde seizoen en verkeerde tijd van de dag. Maar goeie wandeling. 

In de landerijen onderweg zien we wel leuke vogels: struisvogels, parelhoenders, blauwe en gekroonde kraanvogel, swartkorhaan, heilige ibissen en een soort bokjes??

En diverse jachtvogels.


We eten in het vissersdorpje Kassiesbaai, en familie-achtige setting, zelf wijn uit de koeling pakken. Met lekkere vis en mosselen.


Zaterdag rijden we weg in de regen. De hele dag regent het wel, niet hard, en het blijft warm. Onderweg lunchen we in Mosselbaai bij 'Gannet', best sjiek. En heel lekker.

In Knysna is het droog en warm, we eten in een restaurant aan het 'waterfront' een kopie van Kaapstad. We proberen wat lokale oesters. En meer vis. Eten is goed, niet duur en de lokale wijn is altijd goed en goedkoop. Wat dat betreft is het een prettig vakantieland.


Zondag rijden we naar de Robberg, een uitstekende rotspunt in zee met een 8 km lange rondwandeling. Onderweg wat mist en toch ook weer een aantal verbrande bossen en zwarte hellingen zoals we die elke dag wel zien. 

Op de rots volop zon, harde wind, steile klimmetjes en scherpe afdalingen, niet een makkelijk rondje maar met schitterende uitzichten. En heet, we drinken al het water op.


Een zwaar onweer eindigt de dag, met veel water. Dat kunnen ze wel gebruiken.  Maar we zijn hier 500 km van Kaapstad en of de buien daarheen gaan?


Nu zitten we alweer verder oost aan de kust, in Storms River Mouth Rest Camp, onderdeel van Tsitsikamma national park. Waar veel mensen kamperen maar wij niet. Wij zitten in een luxe "oceanette", een eenkamerappartementje met een groot raam met uitzicht op de woeste oceaan. Nog steeds regenachtig en de temperatuur is gezakt naar 22 graden. Morgen moet het beter worden en gaan we weer een wandeling doen.






--
Sent from Gmail Mobile op iPad/iPhone blog: http://aartw.blogspot.com

woensdag 17 januari 2018

De koppeling intrappen!

De koppeling intrappen!


Als je de auto start. Ooit van gehoord? Maar dat was de crux.

We rijden uit de Cederbergen langs Gouda naar Worchester. Daar vinden we een kantoor van de verhuurder en een mevrouw legt uit hoe je de auto moet starten. Koppeling 100% intrappen. Nog nooit van gehoord.


We bezoeken een nogal mottig openluchtmuseum over hoe een plaats (boerderij) er vroeger uitzag. 

We rijden door langs de bergen naar Montegu. De laatste kilometers zien we de berg branden en sneeuwt het as op de auto.

De hele avond zien we grote branden op de berg en als we bij een restaurant eten daalt ook daar de as op de tafel.


Vanochtend lijken de branden uitgedoofd en we maken een wandeling door de kloof naar het hotel bij de bronnen. Onderweg bavianen vogels en uilen.

Tegen de avond neemt de wind toe en ook de branden steken de kop weer op.

Het dorp zelf loopt echter geen gevaar wordt ons verzekerd.


Het dorp zelf is gebouwd in de 19e eeuw en is een mix van Kaap Hollands en victoriaanse stijl. Zoals in Kaapstad ook al gezien zijn veel huizen afgeschermd met hekken en soms zelfs prikkeldraad met scheermessen.

Overal hangen borden over privé beveiliging met bewapende interventie.

Toch voelen wij ons hier niet onveilig.


Na een paar 100 km rijden hebben we wel in de gaten hoe het verkeer hier werkt. Vaak zijn het tweebaans wegen met een brede vluchtstrook. Als je ingehaald wordt ga je helemaal op de vluchtstrook rijden zodat het voor de ander makkelijker wordt. Best wel linke soep omdat er soms ook mensen op de vluchtstrook lopen of dat er auto's stilstaan. Maar het is wel gebruik dat je naar links gaat en als beloning zal degene die passeert even met zijn lichten knipperen.


Voorrang is vrij simpel geregeld. Bij kruisingen staat met grote letters STOP op de grond. En dan is het een kwestie van wie het eerst komt wie het eerst verder mag rijden. Op de doorgaande wegen geldt dat de hoofdrijbaan altijd voorrang heeft. 


Morgen gaan we naar de kust, de temperatuur gaat naar normale hoogte en dat is wel fijn.


Er staan wat foto's op Facebook.


--
Sent from Gmail Mobile op iPad/iPhone blog: http://aartw.blogspot.com

dinsdag 16 januari 2018

Droog, gortdroog

Droog, gortdroog


Bij de tussenlanding in Addis Abeba zien we de zon opkomen. Hij bestaat dus nog wel.

Tijdens de landing op Kaapstad vliegen we over verdord land met her en der waterbekkens die niet erg vol staan. Er heerst grote waternood in Kaapstad en (ruime) omgeving. Dat is niet iets van enkele maanden maar al enkele jaren valt er te weinig regen. Wij merken er echter tot nu toe niet veel van, we kunnen douchen en naar het toilet. 

Tot onze verbazing (maar daar hadden we dus niet over nagedacht) ligt Kaapstad ligt niet helemaal aan het zuidelijkste puntje van Afrika, maar 30 km ten Noorden daarvan. De Tafelberg schermt de oude stad aan de ZuidOost-kant af. En het water van de baai ligt aan het noorden van de stad.


Bij aankomst (donderdag) is het meer dan 35 graden door wind uit de woestijn. Eind van de dag draait de wind en komt er plotseling mist opzetten. We lopen langs de boulevard naar het havengebied 'Waterfront'. Naast een grootwinkelcentrum zijn hier veel cafés en restaurants het is een leuk uitgaansgebied. We drinken wat en eten fantastische sushi. Taxi terug dat gaat prima hier.


Vrijdag met de taxi naar de Kirstenbosch Botanical Gardens. Dat ligt ZO van de Tafelberg. Het is hoogzomer en geen water dus er bloeit veel niet meer. Maar er zijn uiteraard Kaapse Lelies en Coral Tree en nog het een en ander. We willen de Tafelberg opklimmen via een wandelpad maar na 45 minuten draaien we om: het is steil en de leeftijd gaat toch tellen....🤔. Het zou ons meer dan 5 uur hebben gekost in de hitte.


Dus met de taxi naar de kabelbaan en daar naar boven. De cabine draait tijdens de vlucht 360 graden rond dus iedereen krijgt hetzelfde uitzicht, slim!

Boven hebben we een mooi overzicht over Kaapstad, Robbeneiland in de verte. Je kan hier wat rondlopen over de vrij platte kam. In de brandende zon.

Savonds eten we in een prima pizzeria waar onze tafelburen uitstekend Nederlands blijken te spreken. Koloniaal verleden in de praktijk. (Overigens is Afrikaans echt niet te verstaan, lezen gaat wel. Maar teksten zijn vrijwel altijd tweetalig of drietalig, incl. Zulu)


Zaterdag krijgen we de auto. Links rijden, geschakelde bak. Dat wordt even wennen. Langs de kust naar Yzerfontein, zou een leuke stad zijn volgens SNP. Mmmm de koffie is goed, verder een strandvakantiedorp. Maar de zee is blauw en de golven wit. Mooi uitzicht bij de koffie. Meer info van SNP is niet heel duidelijk en soms zelfs onjuist.

We rijden binnendoor naar Citrusdal, deels over dirtroad. Dat gaat prima, niet snel maar gelukkig geen wasboard. In Citrusdal doen we inkopen bij de Spar! Pinda's hadden we al.


Na weer een dirtroad komen we in de Cederbergen. De Clanwilliamceders zijn bijna uitgestorven en worden tegenwoordig bijgeplant. Maar we zien er heel veel platliggen. Als we de volgende morgen vroeg voor de hitte (dat is: voor 11 uur terug zijn, dus we vertrekken om kwart voor 7) naar de waterval klimmen zien we ook waarom: er is hier 2 maanden geleden een forse brand geweest en dat heeft de ceders de kop gekost. Ontstoken door onweer. Vandaar dat het rietgedekte huisje naast ons een sprinkler-installatie op het dak heeft!


Onderweg zien we wat vogeltjes en 2 klipspringers, een soort klimgeitjes. Bij de waterval aangekomen zien we vooral grote rode en grijze rotsen en zien en horen we ergens een straaltje water naar beneden komen. Niet echt een spektakel, maar hier is tenminste nog water. In onze cottage, die "Waterfall" heet, hangt een grote foto van een bruisende waterval, maar dat is al weer een aantal jaren geleden. Op het grote terras met braaiplek hebben we een fantastisch uitzicht op de bergmassa en de plek waar de waterval hoort te zijn.


Maandag rijden we 45 km over dirtroad naar 2 plekken waar muurschilderingen zijn gevonden van honderden jaren oud. Aangebracht door het volk de San, jagersverzamelaars die door de Khoi (schapen/landbouw) zijn verdreven,  die op hun beurt weer zijn uitgeroeid door de blanken. De olifanten die ze tekenden (van de Olifantenrivier = hier) trouwens ook.

De schilderingen zijn leuk maar niet bijzonder, het landschap wel. Bergen van graniet en zandsteen. En zandsteen verweert in de loop der jaren dus zijn overal doorgangen gemaakt door krimp/uitzetting en wind.  Onderweg "Lot se vrou" gezien, één van de rotsformaties.


Als we een dal inrijden naar een restaurantje slaat de motor af en wil niet meer starten. Maar bergaf lukt het met de hellingproef.

Later, bij een rotsschildering, in de bloedhitte, zonder bereik van de telefoon, doet de startmotor het weer niet! Wat nu? Niet een fijne plek om midden op de dag te gaan staan 😡😡

Maar plotseling start hij wel....pfoehh. 

Morgen als we de bergen uit zijn maar even naar een dealer. 

Het wordt hier dan 35 graden dus op naar de kust.





--
Sent from Gmail Mobile op iPad/iPhone blog: http://aartw.blogspot.com