donderdag 31 januari 2013

Shrekawati

Shrekawati is een streek van vergane glorie. Er werd veel geld verdiend t.t.v. de Zijderoute en rond 1900 zijn er prachtige huizen gebouwd met binnenplaatsen die van binnen en buiten werden voorzien van fresco's, van goden en helden, maar ook treinen, auto's en alles wat nieuw was.
Toen treinen en havens belangrijker werden dan kamelenkaravanen verhuisden de rijke kooplieden naar Bombay of Calcutta en verarmde het gebied. De mooie statige huizen werden niet meer onderhouden en vervielen. Sommige zijn nu wel onderhouden of gerestaureerd en dus te bezichtigen, soms zelfs als hotel in gebruik.

We hebben 5 dagen een privé auto met chauffeur gehuurd omdat openbaar vervoer moeilijk is.

De eerste nacht in een fort waar we als privé gasten werden ontvangen door de thankar, de kasteelheer. Nou ja, hij bezit de helft van een wat haveloos fort, de andere helft is van 2 andere takken van de familie.
Suite van 10 bij 10. Zie de fotoos. De gastheer onderhoudt je bij aankomst, voor het diner en ontbijt. Bediendes krijgen commando de bagage te dragen, warm water op de kamer te brengen, ons te begeleiden naar de bezienswaardigheden in het dorp. Heel speciale ervaring. Downton Abbey op z'n Indiaas.

Daarna naar Nawalgarh waar we met vlag en wimpel werden ontvangen zie foto. Mooi hotel in wat eens een familiekasteel is geweest, heel wat luxer (lekkere douche!), maar niet zo bijzonder als gister.

In het dorp in de Podar Haveli uitgebreid geïnformeerd over de goden van het hindoeïsme en de gelaagdheid in het kastenstelsel: allebei een complex gebeuren! We weten nu hoe Ganesh aan zijn olifantenkop komt en waarom je tot hem als eerste moet bidden.
Het gebouw was prachtig onderhouden.

Donderdag naar Jaipur waar we het grote fort/paleis net buiten de stad zien, beetje Chinese muur aandoende omgeving door de muren die over toppen van de heuvels lopen.
Chaotische binnenstad maar onze chauffeur blijft redelijk kalm al toetert hij ook veel.

Het verkeer
is chaotisch en gevaarlijk.
In de steden is het veel getoeter en spelletjes op de kruispunten om voorrang te hebben. Groot wint. Het getoeter van auto's en brommers is veelal zinloos omdat het niet sneller kan, in de smalle straatjes staat het vast en dan helpt het echt niet. Honden, koeien, tuktuk's, wandelaars, uitstallingen van winkels, krappe bochten.

Zodra je de stad/dorp uitkomt gaat het sneller maar er zijn veel drempels, soms niet goed zichtbaar van afstand. En er zijn de bussen, die van 2-baans wegen makkelijk 3-baans wegen maken. Levensgevaarlijk, zoals van de week is gebleken bij Bikaner waar 2 Nederlanders in een ongeluk tegen een bus zijn omgekomen. Chicken games in the middle lane.
Op de snelweg lopen koeien, schapen, geiten, er rijden overladen tractors die natuurlijk ingehaald moeten worden. Vandaag op de 4-baans weg hadden we tegenliggers op onze helft, omdat de middenberm kilometerslang dicht is. Rechts en links inhalen. En die bussen.

Sommige van de slechtste dingen in India zijn overblijfselen van de Engelsen:
Links rijden
Administratie: wat we soms moeten invullen in een hotel is niet te geloven.
Porridge: Havermout pap bij het ontbijt juk!
Thee die zo zwart is dat je lepel er in oplost.

Morgen naar Rantambhore, weer een landelijk omgeving. Fijn!



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Jaipur,India

maandag 28 januari 2013

Bikaner

Vanuit Jaisalmer naar Bikaner met privé taxi, even van de weg af om demoiselle kraanvogels te zien. Een heel grote groep bij een meertje, er zijn er ook veel in de omgeving waar ze gevoerd worden.
Gerdalies is op bezoek. Komt even overtreinen vanuit Delhi (600km) maar hier geen Fyra of sneeuw dus ze is op tijd.

Zaterdag rustig door de stad gelopen, fortje gescoord, Kalverstraat door, even bij een tempel bijkomen van de bende op straat, haveli gezien en uiteindelijk bij een lekker restaurantje verzeild geraakt. De eigenaar maakt er veel werk van om ons voor te lichten en hengelt ondertussen naar een visum voor Nederland bij Gerdalies. Helaas verkeerde afdeling! Ze is het wel gewend.

We proberen een fles wijn te kopen maar het is 'dry day' vanwege een nationale feestdag. Hoe kun je nu een feestdag vieren? Zouden ze bij ons moeten proberen.. (Of misschien ook. Geen dronken hooligans op straat)
Zondag eerst nog echte koffie bij Gallops (onder tuktuk-wallahs bekend als "Glops"), maar na ééntje blijft het erbij vanwege een stroomstoring .
Dan naar de bus, de camel fair is vandaag in de woestijn 42 km verderop. We zitten netjes in de bus maar er te weinig klanten dus we wachten.....een uur. Entertainment van een goochelaartje van ca. 9 jaar. Hij was goed! Onder luid gejuich gaan we dan eindelijk.

Het festivalterrein bestaat uit een open duinvallei. De heuvels voor de toeschouwers. Eettentjes en verkoopkraampjes. En kamelen, veel kamelen mooi opgemaakt en/of geschoren. Er is een worstelwedstrijd, een soort tikkertje jij bent af (???) voor mannenteams, geblinddoekte vrouwen proberen een pot kapot te slaan.
Dan komen de hoogtepunten: de hardloopwedstrijd (best zwaar door het zand) en uiteindelijk de kamelenrace. Die beesten gaan toch best eigenlijk hard!


Op tijd terug omdat Gerdalies de nachttrein moet halen, samengeperst in een taxibusje lukt het prima (toerist double price).
En ondanks dat je het gevoel hebt dat je niets doet op zo'n dag rollen we vroeg ons mandje in.

Vandaag zijn de activiteiten in het stadium tegenover ons hotel: voor de mooist versierde kameel, de mooist geschoren kameel (hebben we gister al wat van gezien, bijzonder!), dansende kamelen. We zitten nu op het dak in de zon en kijken hoe kamelen aankomen. Rustig. Eind van de middag gaan we verder, per auto. We worden echte upperclass Indiërs, wat de stijl van reizen betreft. Vannacht zitten we weer in een kasteel, in Shrekawati.

- Posted using BlogPress from my iPad

Location:NH11,Bikaner,India

donderdag 24 januari 2013

Fortissimo

Jodhpur centrum bestaat uit zeer smalle straatjes. Auto's zijn er verboden. Soms kunnen tuktuks elkaar niet eens passeren! Veel schaduw wel handig in de hete zomer.
Het fort torent hoog boven alles uit. En van boven ziet de stad er blauw uit. Blauwgeschilderde huizen tegen de zon en tegen de vliegen.

Het fort bestaat uit een groot aantal binnenplaatsen met gebouwen eromheen. Het paleis, dat echt groot is, bestaat uit smalle gangetjes en trapjes waardoor je van binnenplein naar een hogergelegen binnenplein komt, met nieuwe ruimten.
Elk gebouw had zijn eigen functie en ook regels wie er naar binnen mochten. Tot in de 70-er jaren was het nog in gebruik door de Maharadja. Het fort is zelfs nu nog in gebruik voor belangrijke ontvangsten door de koninklijke familie.

We worden al een beetje fortenmoe dus na 3 uur doorgelopen naar het centrale plein met de klokkentoren. Toeristengebied en grote druk om te kopen, tuktuk te nemen, etc. De verkopers zijn vasthoudend maar niet handtastelijk en ook gooien ze je geen beledigingen na zoals wel gebeurt in de noord-Afrikaanse landen.
Wat wel erg vervelend is, is het continue snerpende getoeter door auto en brommertjes. Als waarschuwing bedoeld maar het lijkt veeleer een eis om voorrang en de rest opzij te dwingen.

Met de nachttrein naar Jaisalmer en ook dit keer was het weer een belevenis. Hoewel we al een e-ticket betaald hadden moesten we 70 roepie bijbetalen (1 euro, 10%) omdat de prijzen ondertussen verhoogd waren. Maar voor 11 euro sliepen we 300 km prima nadat Aart wat dekens had gescoord bij de steward.

Jaisalmer is woestijn. Droge lippen en de zon gaat in het stof onder. Onze kamer is in een oud gebouw hoog op de muur van het fort, prachtig uitzicht. Een bed in een grote nis met 4 treden ernaar toe en een raam in een van de bastions van het fort.

We horen het vuurwerk en muziek vanwege de vele feesten vanwege de trouwpartijen. Het is het trouwseizoen! De avond/nacht voor het trouwen wordt de man al op een paard rondgereden door de stad, met dans en muziek begeleid. Niet echt een wilde vrijgezellenparty. Hele dorpsfamilies zitten bij de zilversmid om armbanden uit te zoeken voor de bruid.



Het fort wordt bewoond door meer dan 2000 gezinnen het is gewoon een dorp. Met veel haveli's (herenhuis) als hotel/guesthouse. En enkele Jain tempels. Alles is hier gebouwd van zachtgele natuursteen, fijn bewerkt. Heel mooi.
Jaisalmer is relaxter dan we verwachtten. We zitten nu op ons mooie bed in de zon met een fles (Sula)wijn.

Morgen met de auto naar Bikaner, kamelen festival. Hopelijk zien we onderweg nog demoiselle kraanvogels.

- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Jaisalmer,India

maandag 21 januari 2013

Wat een nacht

We kregen van Lia de vraag over 'hoe we het vinden in India', want blijkbaar beschrijven we wat we zien en niet hoe we ons daarbij voelen.
Nou, India is geen comfortabel land om te reizen en soms vraag je je verbijsterd af waarom we dit eigenlijk doen. Bijvoorbeeld als je om half 5 's nachts weer wakker wordt van keiharde hindoemuziek, na een hazeslaapje.

Vannacht de slechtste nacht in jaren, geen minuut geslapen. We zaten in een homestay, dus bij mensen thuis, in een dorpje vlak buiten Jodhpur. Alles leuk, eten aardig, mensen aardig. Maar toen we naar bed waren (koud maar extra dekens, hard bed maar moe dus dat zou wel lukken), werd er ergens een loudspeaker opengedraaid en de hele hele nacht gezongen en op instrumenten getokkeld/getrommeld. Blijkt even verderop een tempeltje te zijn waar een dode was opgebaard en dan wordt de nachtwake opgeluisterd met muziek en zang. De voordelen van elektriciteit op het platteland worden dan ook ten volle uitgebuit...

Verder valt het ons mee qua stank en vuil, we hadden erger verwacht. Maar ja, het is stoffig en overal ligt plastic, papier, koeiemest (hopen we) en er zijn plekken....
Er is veel lawaai op straat want iedereen toetert brommer auto bus tuktuk. Zinloos gedoe het gaat echt niet sneller.
Verkeer is chaotisch ieder voor zich met veel getoeter. In principe rijd je links, meestal is dat ook zo 😳



(Waarom achteraansluiten als je ook vooraan kunt wachten?)

Nadat we uit de trein gerold waren in Udjaipur hebben we de dag kalm doorgebracht, beetje rondgelopen in de zon rond het meer. 's Avonds dik uit eten in een prachtig hotel-restaurant.
De volgende dag het paleis uitgebreid gedaan, groot, imposant. In een restaurantje gegeten en naar een dansvoorstelling geweest. En de volgende ochtend zei Else: ik voel me niet lekker. Nou dan weet je het wel in Incredible India. Dat werd dus een slome (lekker rustige) dag in hotelkamer, overigens met zeer attente verzorging door het personeel dat ongevraagd banaan en yoghurt kwam brengen "for madam". Maar toch.

Gisteren in taxi-busje naar de homestay gereden, langs een heel veht fort (36 km omtrek) en een heel gedetailleerd gebeeldhouwde tempel van de Jain (dat zijn geen Janaïsten maar het soort hindoe die beestjes voor de voeten wegveegt om er niet op te trappen). We begrijpen niet alles hier in dit land.

Vanochtend toch nog een tour gedaan door het platteland. Behalve een bezoek aan een Bishnoi- familie ((dat zijn pre-Irene boomknuffelaars maar dat vertellen we nog wel een keer), gelukkig veel dieren en vogels om te spotten dat was leuk.



(Indian roller)

En nu in Jodhpur, ook weer een fort 😥 om te zien, morgennacht de slaaptrein. Else is behoorlijk opgeknapt, nog geen koffie en wel banaan maar ok. Vast van de immense hoeveelheid knoflook die we gister te eten kregen. Dat schoont de maag.
Hier in Jodhpur hebben we weer een prachtige authentieke kamer met muurschilderingen en gekleurde ramen in een heel oud huis, en uitzicht op het fort.


- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Jodhpur,India

donderdag 17 januari 2013

3 dagen Kota

De trein uit Delhi vertrok op tijd en 4,5 uur later waren we 500 km verder, kan de Fyra een puntje aan zuigen! Mooie grote kamer in een heritage hotel gerund door 2 broers. Ontvangen met bloemen.
Volgende dag naar het Paleis maar dat was gesloten vanwege een Nationale feestdag. Dus lopen door de smalle steegjes waar we kennismaken met een stel. Zij bleken een hostel te runnen op een studentencampus, en nodigden ons uit om mee te gaan. Fun!

Een rondleiding door de kamers (8 jongens op een kamer), groentetuin en sportvelden. We hielden een praatje voor de studenten (weinig vragen), Aart speelde een set volleybal terwijl Else een groep starende jongens om zich heen had. Na het kijken naar een cricketwedstrijd naar een gsm-shop. Daar met enig aandringen, wachten en hoger management inschakelen en veel papieren invullen en copieen overleggen uiteindelijk een simkaart kunnen kopen. This is India....

Verderop kwamen we bij een grote tent met gratis eten vanwege de feestdag. Rijen mensen op de grond met een bord voor zich: rijst en dahl en chapati's en wat aardappelcurry. Voor de arme mensen dachten wij maar nee wij werden uitgenodigd mee te eten! Zonder slechte gevolgen voor onze darmen gelukkig.

Volgende dag naar Bundi, op 30 km. Met tuktuk en bus ernaartoe, aardig door elkaar geschud. Met een gids die werkelijk elk detail wilde laten zien het mooie maar vervallen kasteel doorgegaan, dat prachtige fresco's heeft. Daarna naar de top van de heuvel gelopen waar een fort staat die de muur van China doet verbleken.
Bundi is een leuk en mooi stadje met veel handwerkwinkeltjes. Ook zijn er oude waterputten met trappen tot wel 40 meter diep. Maar het grondwater is gezakt en ze zijn niet meer in gebruik.

De bus terug was een probleem, de chauffeur moest eerst zijn cao-pauze hebben dus we vertrokken pas na 3 kwartier. Je zal er maar inzitten en wachten in de zomer bij 40 graden...
Het is hier stoffig en droog, en warmer dan in Delhi maar niet echt heet.

In de bus kennis gemaakt met iemand die graag wilde dat we bij hem koffie kwamen drinken de volgende dag. Dat werd weer een belevenis!

Om 10 uur staan Lal en zijn vrouw Naisha voor de deur met een dikke SUV. We gaan naar hun huis, dat blijkt een hostel te zijn 40 boys die op de coaching school zitten. De studenten leren 6 dagen per week en de 7de dag examens! Dit alles om een kans te maken op een plek op een goede universiteit. Lal en zijn vrouw runnen dit en wonen op de begane grond. Met 10 bedienden is het niet hard werken. Er zijn individuele kamers, geen internet ('mis-use') geen tv: studeren zullen ze! Centrale keuken op zolder er wordt voor ze gekookt. Big business in Kota, er zijn tientallen van deze hostels: 100.000 jongens en meisjes komen vanuit heel India. Ze zijn befaamd door hun coachingclasses.

De ochtend gaat voorbij met praten over Holland, een rondleiding door het gebouw in detail tot in de toiletten en slaapkamers. Alles wordt in detail toegelicht. En koffie! Aanwezig zijn ook een oom en een neef. Familie is belangrijk, Lal heeft zijn vrouw gevonden via een advertentie (waarschijnlijk gezet door zijn ouders).

Daarna worden we naar het paleis gebracht waar we met neef rondlopen, weer mooie fresco 's, maar minder paleis dan in Bundi. Daarna met Lal oom en neef een rondvaart op de rivier. Teleurstellend, nauwelijks vogels, 2 krokodillen en het geraamte van de herbouw van een voor die af was ingestorte brug. Erg lieve mensen en zeer geïnteresseerd in alles buiten India, maar moeilijk om zonder ze te beledigen weer los te komen.
Weer terug naar het hostel, koffie, broodjes en toen was de dag vol.

Nachttrein naar Udaipur, sleeper (not) en nu om half 8 ontbijt op het dakterrras van het hotel met schitterend uitzicht.



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Lal Ghat, Udaipur, India

zondag 13 januari 2013

New Delhi

Toch wel erg handig zo'n pied a terre. Privé chauffeur met auto met CD-nummerbord, riant appartement in een ommuurde wijk etc. We zijn 2 dagen met Gerdalies aan het toeren geweest naar oude forten en moskeeën. Toeristen betalen 25 keer de entreeprijs van de lokale bevolking, Allah. Maar leuk om te zien, niet al te druk. En de temperatuur is prima ong. 20 graden. In huis is het koeler!

Gerdalies woont in het Zuiden van de stad, oud-Delhi is 30 minuten hiervandaan. Er wonen 16 miljoen mensen in groot-Delhi. Het telt als aparte staat, want toen ik gisteren een simkaart voor de telefoon wilde kopen bleek die niet te gaan werken in Rajasthan... India lijkt wat dat betreft op de Verenigde Staten met aparte belastingtarieven per staat, etc. Voor een prépaidkaart moet je pasfoto inleveren, kopieën van paspoort etc inleveren en dan werkt het pas over 2 dagen. Veiligheid is hier best een issue.

Het moderne leven rukt hier ook op, traditionele kleding verdwijnt bij de jongeren, shopping malls, Duits brood. Geen koeien in de straat. Dat zal de komende maand wel anders zijn in Rajasthan.

Nu nog ff lunchen op het dakterrras in de zon en dan naar de trein. We gaan naar Kota, 500 km zuidelijker.

Foto's op picasa.



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Lala Lajpat Rai Path,New Delhi,India

vrijdag 11 januari 2013

Op weg naar Rajasthan

We zijn er alweer maar 7 uurtjes vliegen: New Delhi.





Komende maand reizen we door Rajasthan.
Start bij Gerdalies onze Nationale voorpost ze probeert werk van India naar Nederland te halen, onbegonnen werk zou je zeggen.
We hebben ons voorbereid op koud weer, extra pyjama's enz. Want het is nu koud in ND naar het schijnt.

Één van de leuke bezoeken wordt Dastkar Ranthambhore bij Ujwala, daar heb ik een aantal jaar geleden gewerkt via Sharepeople. Ben erg benieuwd.
Maar ook de woestijn met de kamelen-fair in Bikaner verwachten we veel van.

We werden netjes afgehaald van het vliegveld door de chauffeur van Gerdalies, 30 minuten rijden en in een prachtig appartement aangekomen, helemaal voor onszelf omdat Gerdalies nog op zakenreis is.
Temperatuur is niet hoog mensen met mutsen en wanten op straat. Maar 13 graden is voor ons niet echt een probleem.

Morgen gaat het beginnen!