Zuideiland!

We zijn op het Zuideiland aangekomen en logeren bij Evelijn en Age. We kennen Evelijn van het werk, en zij en Age zijn 4 jaar geleden naar Nieuw Zeeland geëmigreerd. Leuk om te praten over hie het hier gaat met werk en leven. Ze woonden eerst in wellington, maar nu gaan ze in Nelson wonen. Komende week krijgen ze de sleutel van hun nieuwe huis. Tot die tijd wonen ze in een huurhuis in Mapua, vlakbij, en daar zitten wij nu dus ook.

De afgelopen periode hebben we het stuk van Rotorua naar Wellington gereden. Nog een heel mooi vulkanisch gebied bezocht (Hidden Valley, zie fotoos op Picasa), en daarna bij de hoogste vulkaan geweest in het National Park (Ruapehu). We wilden daar naar het kratermeer lopen op 2672 meter (vanaf 2000m) maar dat is mislukt omdat het bewolkt en mistig was in de ochtend en de skilift waarmee we de eerste 400 meter zouden overbruggen, niet ging. Dat was wel een domper.

Toen dus maar doorgereden naar Wanganui, halverwege naar Wellington en daar wat gelezen. Else wilde nog oefenen met zingen maar dat heeft ze niet gedaan. Dat wordt wat met de mei-uitvoering....

Donderdag zijn we naar Wellington gereden waar ik al eerder contact had gelegd met een zendamateur. Hij heeft ons de hele stad en omgeving laten zien, van kabelbaan tot museum en alle baaien in de buurt. In het museum was plotseling nog een heel optreden van een Maori-zanggroep. De hele excursie was prachtig maar vermoeiend. Afgesloten met een dikke biefstuk en we konden bij hem ook slapen, fantastisch Bob tnx!

Vrijdag de overtocht met de boot, 3 uur, het laatste uur vaar je een fjord in, heel spectaculair. Dolfijnen en veel zeevogels oa. Jan van Gent

De eerste indruk van het Zuideiland is dat het gebergte anders is: hoger en veel meer naaldbos.
Het klimaat in Nelson is veel beter dan in Wellington terwijl hemelsbreed de afstand maar 80 km is. De bergen en de Cook-straat tussen de eilanden hebben enorm veel invloed. Hier heb je veel wijnboerderijen die hebben we op het Noordeiland nauwelijks gezien.

We blijven nog een dagje bij Evelijn en gaan dan verder naar het Abel Tasman park en dan verder naar het zuiden afzakken. Vanavond dik doun in toen (BBQ).

Torere en Rotorua

Zaterdag was er een Haka-festival bij Torere, een soort voorronden voor de landelijke finales. Veel Maori,

veel eet- en spullententjes en natuurlijk een (omsloten) deel waar de optredens plaatsvonden onder toezicht van een jury. Er mochten in dat deel geen fotoos gemaakt (toegang $10..) maar met een tele heb ik er wel een stel gemaakt.

Het gebeuren staat in het kader van het bewaren van de Maori-cultuur. Maar afgezien van de optredens zie je niet veel traditie meer (is mijn mening): geen Maori-groet (voorhoofd&neus tegen elkaar), weinig Ta Moko-tatoeages (zie wikipedia). Maar het is duidelijk wel een ontmoetingsplaats van Maori-families. 95% van de aanwezigen was Maori. En de spreektaal was ook Maori, niets geen engelse vertalingen.

Daarna na Rotorua gereden, van de kust af naar het Zuiden.

Rotorua is een gedeelte van Nieuw Zeeland waar het vulkanisme aan de oppervlakte komt in de vorm van geisers, fumarolen, modderbubbelbaden, etc. Er zijn geen actieve vulkanen op dit moment maar de afgelopen 100 jaar hebben ze hier wel een aantal uitbarstingen gehad.

Toen we stad inreden roken we de zwavel al. Ook het badwatervan onze private whirlpool ruikt licht zwavelig. (we zitten hier luxe)
Zondag naar Waimangu geweest een gebied dat de laatste 100 jaar een aantal uitbarstingen heeft gekend (diverse dorpen zijn onder de as verdwenen in 1886, sinds die tijd nog maar 2 toeristen verdwenen), en een geiser heeft gehad die 400m hoog spoot. Maar dat deed hij maar 4 jaar toen was t over. We hebben een groot deel van de route gelopen en op het kratermeer gevaren. En er waren ook leuke vogels te spotten.

We lezen dat de regering gevallen is. Vanaf down-under ziet dat er toch anders uit kan ik je zeggen, ver van me bed show. We komen er niet voor terug.
Overigens vinden we dat deze reis een beetje een Pensioen in Zicht (PIZ-)cursus voor Else is dus we gaan kijken of het "rugzakje" van de Hanzehogeschool hiervoor aangesproken kan worden.

We gaan afzakken naar Wellington, eind van de week de boot naar het Zuidereiland.

Awakeri hotsprings

liggen ten Zuiden van Auckland, vlak boven Rotorua.

We zijn vanuit Auckland eerst naar het N-Oosten gegaan, naar de de Bay of Island. Daar is ooit de vrede gesloten tussen de Engelsen en de stamhoofden van de Maori, wat meteen de onafhankelijkheid van Nieuw Zeeland betekende. Dat gebeurde in Waitangi. Een treaty-house met prachtig uitzicht, een maori-voorstelling (waar Aart de haka heeft geleerd), een oorlogskano waar 80 roeiers en 55 krijgers in kunnen (van hout! te groot voor een foto.) Hebben we een paar uur rondgehangen.

Daarna naar de Westkust gereden (het Noordereiland is niet breed) naar het Waipoua Kauri Bos. Een kauri is een boom met een lange levensduur (tenminste, als ze niet voortijdig omgehakt worden... In 1920 was dat voor 98% al het geval). Een Kauri boom kan wel 1000 jaar oud worden. De Tane Mahuta is de nu de hoogste (51m) en is 14 meter in omtrek, geschatte ouderdom 2000 jaar. Een prachtig bos, slingeractige wegen om de vulkanen en de scherenkust heen.

Na een nacht slapen in een mooie B&B naar het Kauri-museum. Die bomen waren groot zeg, dat is wel te zien op de fotoos. Maar tevens de schande van het land, nu vrijwel alles gekapt is. Leuk museum met veel info over het pioniersleven.

Via Auckland Zuid naar het schiereiland Coromandel gereden. Een kustweg met links de zee en rechts vulkanisch gebergte, begroeid met prachtige bomen, varens, bloeiende bomen en ander groen spul.

En nu dus in Awakeri. Morgen een dagje niks of een bergwandeling, we hebben eigenlijk iets te veel gereden. De wegen zijn redelijk, veelal 2 baans, soms met 1-baans bruggen over een rivier. Maar de wegen slingeren tussen de vulkanen door dus het schiet niet altijd op.

In dit hotspring-park hebben we een basis hut: 2p-bed, keukentje, koelkast en tafel. Gratis vliegen erbij. Dit soort voorzieningen zijn overal te huur en omdat het hoogseizoen voorbij is, beschikbaar. Na een duik in het hete (38 graden) zwembad drinken we NZ-wijn en eten gerookte mossels gekocht in Coromandel-dorp. Super groot en Super Lekker!

De begroeiing op het Noordereiland is tropisch met palmen, boomvarens, canna's, agapanthus, hibiscus, mannentrouw (goed gespeld?). Mede door de droogte van de afgelopen maanden beginnen de bladeren en eikels soms al te vallen. Vogels zijn schuw (in de rui?) maar ik heb de Kookaburra al gezien!

Nog wat opvallende zaken:
- we zien veel meer (hollandse) koeien dan schapen! (Maar de kaas is klote)
- plaatsnamen etc. zijn veelal Maori, moeilijk te onthouden
- veel dooie possums (wasberen) op de weg; dat is hier ongedierte
- mooie landschappen: soms alpen met vulkanisch ronde bergen, soms italiaanse kust. Er is veel kust met veel inhammen, prachtig.

Het weer betrekt wat, soms wat druppeltjes. Maar warm (zeker 23C).

Maori land

 

Ik zit in een Internetcafé dat me doet denken aan Ali (China): 150 PC's, merendeels bemensd door jongens die op hun stoel liggen en gamen. Één verschil: er wordt geen thee rondgebracht.

Auckland is toch wel verrassend. Het centrum is zeer heuvelachtig (oude vulkaanbergen), de bebouwing een mix van een paar zeer oude (originele?) gebouwen en veel moderne, veelal hoge, flats en kantoren. Door elkaar heen. Niet altijd heel mooi, sommige gebouwen lijken gebouwd door architecten met linealen als gereedschap.

Vanochtend de auto opgehaald, duurde even maar we hebben nu een afgereden Toyota. Tomtom gehuurd, dat is heel handig in een grote stad die je niet kent!

In het centrum doen we de city-tour by bus, lopen door de haven en kopen een ketting met nephriet ("green stone") voor Else. Green stone is voor de Maori van rituele betekenis.
Veel winkels maar niet overvol. Opvallend: vrijwel geen Maori gezien maar wel heel veel chinezen, wel 30% van de mensen op straat. Komt dat omdat het feest is? Morgen is chinees nieuwjaar, het jaar van de tijger begint dan.

De temperatuur is aangenaam ook 's avonds, een windje erbij. We slapen in een appartementenhotel, maar eten uit (mexicaans). Je kunt hier alles eten, wat dat betreft is het een zeer multiculti-stad.

------
Ontbijt in een vegetarisch restaurant met echt bruinbrood! Daarna naar het grote Auckland museum geweest, dat de historie van de Maori-cultuur uitgebreid in beeld brengt. Maar ook nog veel meer historie, cultuur, voorwerpen, natuur, oorlogen van NZ zelf. Je kunt er dagen rondlopen. Het is druk vanwege Valentijnsdag mogen de locals gratis.

Nu weer de stad in, morgen Noord naar de Bay of Islands.

I arrivedOK in Auckland

I arrivedOK in Auckland. We zijn in Auckland geland, auto ophalen, hotel in en morgen gaan we dan op weg.

De laatste dagen op Fiji

Van ons resort naar Suva gereden aan de Z-Oostkust. De hoofdstad en een grotere plaats dan Nadi. De markt op geweest en een Museum gedaan. Doorgereden op de King's Road die overgaat van asfalt in dirtroad met kuilen en soms wasbord. Door de binnenlanden wat op zich een mooi stuk was, soms een dorp maar verder veel bos, rivieren en open stukken met koeien. Zowel europese als indische koeien.
We dachten verder de hele middag op dirtroad te rijden maar na 50 km en enkele fragiele bruggetjes werd het weer asfalt en zoefden we naar ons resort aan de Noordkust. Een huisje in een tuin met flame-trees, bloemen en een restaurant met uitzicht op zee. Kon minder.

Onderweg heel veel scholen gezien, op engelse leest gestoeld dus uniforme kleding en discipline: regelmatig stonden rijen leerlingen buiten voor de klassen die dan gingen beginnen. Oversteken in een rijtje. Er zijn leerlingen van het eiland maar ook van alle andere eilanden in de buurt (bijna 300), die dan hier intern verblijven.
Het schooluniform is meestal klassiek fiji, d.w.z. een omslagrok voor meisjes en jongens.

De inwoners bestaan uit de Polynesische Fijiërs (groot en donker) en Indiërs die met valse voorwendselen in de 19de eeuw hiernaartoe zijn gekomen/gelokt als plantagearbeiders. En nog wat andere volken in kleinere hoeveelheden (o.a.chinees).
Er zijn dan ook 3 geloven: Christelijk (in alle substromen die er bestaan, wie ooit in Nigeria is geweest kan zich daar iets bij voorstellen....), Islam en Hindoeïsme.

Ons resort ligt aan de punt van een schiereiland, vanaf het terras een mooi uitzicht over zee. Ons huisje staat in het bos onder de flame-trees.

De volgende dagen weer gedoken (4 grijze rifhaaien, enkele joekels van barracuda's, maar ook 6 japnners die snel door hun lucht heen zogen dus niet al te lang onder water konden blijven). En snorkelen alleen was het zicht vlak onder de kust matig (3 meter max).

'S avonds een lomo-diner, waarbij het vlees&groenten gestoomd zijn in een grondoven (zie fotoos op Picasa, komen later); daarna een 'originele' dansgroep.

Het moet gezegd worden: de luxe van het leven in resorts went snel :-)

Vandaag de terugweg naar Nadi, auto inleveren en vliegen naar Auckland (AKL), waar we rond 22 uur aankomen. Een nieuw (en koeler) hoofdstuk!

Coral Coast (zuidkust)

Gisteren na het ontbijt gesnorkeld, mooi koraal vlak voor de deur en dus ook veel vis. Daarna hebben we ons Bounty-eiland verlaten en zijn teruggegaan naar het Hoofdeiland.
Daar een auto opgepikt (een SUV, wat een groot ding!) en naar het vliegveld. Met wat zoeken de balie gevonden waar we wat geld voor geleden onkosten konden krijgen: F$ 200, ongeveer € 75. Meer zat er niet in zei de dame.

Toen naar de terminal en ja! de bagage stond er in een opslagruimte. Aan de etiketten te zien was de bagage al in Nieuw Zeeland geweest :-)) maar verder ongeschonden uit de wereldreis gekomen.

Met de auto naar het Wellesley resort gereden. Het land is heel groen (regentijd) en vrij ruig. Dat laatste is logisch, het is ontstaan door vulkanische uitbarstingen. Palmen, bossen maar ook suikerrietplantages. Dorpen meest van golfplaten daken-huizen, maar soms ook zie je de traditionele huizen: rieten dak en zijkant van palmbladen.
Het rijden is op zich simpel, in de dorpen moet je oppassen daar liggen forse drempels zelfs 20 km is dan nog (te) snel.

Ook dit resort is weer prachtig, zwembad, palmen, mooie tuin en strand met koraal. Eten nog beter. Vanmorgen regende het hard. Het is hier klammer dan op het eiland. Maar wel 34C, net uit te houden dus.
We zitten in een valleitje dat naar de zee loopt, aan het eind van 4,5 km ongeplaveide weg. Van het valleitje is een mooie tuin gemaakt.

Vandaag weer een duik gedaan kon ik eindelijk mijn nieuwe duikhorloge uitproberen.
Duik zelf viel tegen, enkele haaien en een schildpad dat was het wel, slecht zicht.
Ook het snorkelen voor de deur viel tegen.

Morgen naar de hoofdstad (Suva) en dan verder tegen de klok in naar het Noorden langs de oostkust (Rakiraki) weer naar een resort.

Er staan wat fotoos op picasa klik via de website.

Matamanoa

4 dagen Matamanoa

Het Matamanoa Island Resort (www.matamanoa.com, 15 km west van het hoofdeiland), is een oefening in onthaasten.
Er gebeurt wel wat op een dag zoals duiken, volleybal, snorkelen. Maar alles in zeer laag tempo.
De meeste mensen hangen wat rond het zwembadje onder een parasol. De zon staat recht boven ons en we worden al bruin, ook als we zo veel mogelijk in de schaduw blijven.

De bagage is nog in Los Angeles. Waarom het vrijdagavond niet is doorgestuurd blijft onduidelijk.
Zondags wordt er niet gevlogen op Fiji, dus vandaag komt er niks. Dan wordt het hopelijk maandag, de dag dat we terug gaan naar het hoofdeiland.
Zoals Dorien al reageerde: het is uit te houden met enkele ingekochte T-shirts en slippers. Else draagt mijn zwembroek als korte broek zodra die droog is (wat niet lang duurt, met zon en wind).
Ik mis vooral mijn duikhorloge, dat ik net op mijn verjaardag heb gekregen om hier te gebruiken.

Ik heb al 5 duiken gemaakt. Het koraal is redelijk maar her-en-der toch ook stuk. Dat wordt toegeschreven aan cycloon van december vorig jaar, die heeft toen fors huisgehouden. Veel strand is toen weggeslagen en dat zand ligt op het koraal >> tot de dood er op volgt.
Met duiken zie ik wel mooie vissen, vaak ook haaien. Wel leuk en met een watertemperatuur van 29C goed uit te houden.

Dit en een naburig eiland zijn een broedplaats van een specifiek soort stormvogel: Nocturnal storm petrel. We hebben ze nog niet gezien, misschien vanmiddag een wandeling de heuvel op, daar moeten ze nu broeden (tussen december en maart).
Maar we horen ze 's nachts: als het huilen van kinderen zeggen de locals, maar eigenlijk meer iets uilachtigs.

(Else): ben gister naar Tavua geweest, een eiland verderop. Er is een dorpje (niet erg interessant) en er was een pottenbakster: wel interessant. Handgevormde pot, lekdicht gemaakt met hars. Ook een stuk 'barkcloth' gekocht. Beschilderd doek gemaakt van de binnenbast van een moerbeiboom. Je ziet, ik bestudeer het plaatselijke handwerk terwijl Aart duikt.
's Middags een duiklesje gehad in de pool. Het zal mijn sport niet worden, maar dat  wist ik al. Ga vandaag koraal kijken met een glassbottom boat.

Morgen terug naar het hoofdeiland, Viti Levu, auto halen in de haven, naar het vliegveld voor de bagage (hopen we) en naar de zuidkust "Coral Coast".

Fiji

Fiji!
Het was ver maar we zijn blij dat we het in één keer gedaan hebben.

Nu kijken we uit over een wit zandstrand met palmen met daarachter een ondiepe groenblauwe zee met riffen. In de verte het hoofdeiland Fiji met hoge oude vulkaanwanden waar de wolken zich vormen. Ik word er poëtisch van!

De reis begon goed. Buurman Anno wilde ons wel naar het station brengen omdat sjouwen van de koffers in de sneeuw ons niet beviel op voorhand en we ongerust waren of de bus op tijd zou zijn. Het sneeuwde maar via binnenweggetjes op tijd op het station en op tijd op Schiphol. Anno nogmaals bedankt.
Laat op Londen Heathrow door file in de lucht dus snel de bus naar Terminal 1 en daarna stevig doorlopen. Wij haalden het, maar bagage kan niet sneller lopen en haalde de overstap niet ....
Naar Los Angeles (LA) was rustig vliegen behalve bij de Zuidpunt van Groenland. Daar kwamen we echt los van de stoel. We vlogen vrijwel op met de schemering pas tegen de landing werd het echt donker buiten. En het bleef 2 Februari.
In LA dus geen bagage. In de USA moet alle bagage op de band en daarna opnieuw ingechecked worden en je moet zelf ook het land ingaan, ook al ben je transfer naar een ander buitenland. En 10% van de bagage gaat open bij de douane. 600 meter verderop weer ingechecked en een waanzinnige veiligheidscontrole. Veel in rijen staan, dus. Hoeveel keer ik daar ticket + paspoort heb laten zien weet ik niet meer, stelletje paranoïden bij elkaar zeg.
De nachtvlucht naar Fiji ging verder prima, Else werkte een paar mensen van de stoelen en ging languit slapen. Om 5 uur lokale tijd geland precies 12 uur tijdverschil met thuis. Maar wel 4 Februari terwijl we 2 februari vertrokken waren uit LA. Een dag kwijt.
In de computer is de bagage teruggevonden in Londen, die wordt nu nagestuurd. Gaat minstens 48 uur duren. En dan moet het van het vliegveld naar ons komen. Fingers crossed.

In een busje naar de haven waar gelukkig een hoop winkels zijn dus snel de basisbehoefte aan spullen gekocht: tandenborstel, onderbroeken, T-shirt, sandalen, zwemkleding. Ging prima, zelfs nog tijd voor een echte capucchino.

Maar we missen veel dingen zoals fototoestel, verrekijker, duikspullen, een kam!

De flora van fiji is zoals we het kennen van de kust van Kenya: flametrees, kokospalmen en mangrove. Bougainville en hibiscus, frangipani. Inmiddels mynah-birds gezien, red-vented bulbul en een grote fruitbat (vleermuis), spanbreedte 35 cm.
De katamaran-speedboot deed er ruim een uur over, langs heel verschillende soorten eilanden: palm-en-mangrove, of kale vulkaanheuvels, of een perfecte cirkel, met bomen in het midden en een rand van wit strand. De derde stop was ons Bounty eiland. Overgestapt in een pendelbootje en even later werden we met gitaarmuziek en schelpenslinger verwelkomd.
We hebben een 'beach-bure', een in Fiji-stijl ingericht huisje in de tuin, met trapje naar het strand, en uitzicht op het rif. Fiji-stijl is vooral het dak met palmblad aan de buitenkant, en aan de binnenkant balken versierd met geometrische patronen in touwknoopsel en beschilderd dak. verder erg westerse luxe. Ruim, kingsize bed, met ligstoelen en hangmat. Er is hier alleen het hotel met 33 huisjes. Je loopt binnen het uur het hele eiland rond over strand en rotsen.

Je kunt snorkelen en duiken, lezen en er worden activiteiten georganiseerd als "sulu(=omslagdoek)-knopen", groene kokosnoot proeven, krabben-racen. Zeewater is 29 graden. Relaxed! Er zijn hier honeymooners en oudere stellen. Als je in de laatse catagorie valt, wordt aangeraden veel boeken mee te brengen.
Een lange nacht en Aart is nu naar zijn 2e duik. Volgens de locals wordt het vandaag heet, maar er staat een forse passaatwind, dus best te doen. Ik (Else) heb nog niet veel meer gedaan dan in de zee en in de hangmat liggen, maar ga vandaag ook manden weven of proefduiken in het zwembad of snorkelen bij een nabij gelegen rotspunt. En misschien vanmiddag (met bergschoenen, want die hebben we wel) naar de top klimmen. Dat jullie niet denken dat we lui worden of zo.
Tot slot wat statistieken
tijdverschil exact 12 uur (zomertijd Fiji); we gaan niet later naar bed maar wij staan eerder op dan jullie.
reis van deur-tot-deur 38 uur, zuivere vliegtijd 22 uur
Temperatuur 32 graden hoger dan bij vertrek
We zijn 36 kilo lichter dan bij vertrek :-))
we zijn 17 graden witter dan de ander toeristen hier
we hebben 120 (e-)boeken meegenomen en nu ook hier en niet in de bagage.

Wereldreis naar de antipoden

Nog 24 uur en dan vertrekken we naar de andere kant van de wereld.
Dinsdag 2 februari de hele dag in het vliegtuig, we slaan de woensdag over(!) en komen donderdag 4 februari in Fiji aan.

Daar kunnen we een week lang onze jetlag verwerken op een palmenstrand eiland en het hoofdeiland van Fiji.
Daarna door naar Nieuw Zeeland (12 Feb.) waar we een auto hebben en 5 weken gaan trekken van Noord naar Zuid.
Eind maart vliegen we terug via Beijing, waar we een kennis van Else opzoeken en enkele dagen de stad gaan doen alvorens door te vliegen en op 26 Maart zijn we er weer.
Hopelijk ligt er dan geen sneeuw meer want ik ben er wel een beetje flauw van....

We zullen regelmatig berichten op ons blog en via twitter/aartw, en fotoos op picasa.
Op het blog kun je zien waar we zijn, dat kun je ook rechtstreeks zien op deze website.