woensdag 24 maart 2010

We doen Peking in 5 dagen

Op het vliegveld kon ik de douane-beambte met een een drukknop scoren: goed, te langzaam, slecht. Toch een andere cultuur dan een aantal jaar geleden, toen stond de ambtenaar ver boven het volk. Die drukknoppen ook maar eens invoeren bij ons, moet je kijken wat er verandert. En zo'n knop is goedkoper dan 3 weken cursus 'klantgerichheid'!

Zondag was het weer zonnig en redelijk helder. Na een jetlag-dutje de stad in op de fiets, naar het Beihai-park. Dat is, vooral op zondag, een uitgaansplek voor de bevolking. 39 ha groot met een meer in het midden (met trapbootjes nu het ijs weer weg is). En op de wal zijn groepen mensen aan het zingen, dansen, muziek maken. Calligraven schrijven hun gedichten met water op de grond. Hier kun je uren rondlopen en zien wat voor saamhorigheid er heerst onder de bevolking. En hier zijn geen toeristen, die zijn er überhaupt weinig.
Teruggefietst langs de Verboden Stad en Tiananmen plein, druk druk met chinezen die een dagje uit zijn of op vakantie in hun eigen land.
En overal politie, militairen die strak kijken en de zaken in de gaten houden. Camera's. Mensen die opvallend onopvallend staan te doen. Wat dat betreft een politiestaat, zeker in de buurt van Tiananmen.

Maandagmorgen geld gepind maar snel teug naar het hotel: storm en weer veel stof in de lucht, tranende ogen kreeg je ervan. Het zicht was maar 100 meter vanuit het hotel. Alles grauw. Maar in de loop van de ochtend ging de wind wat liggen en kwam er beetje zon. Met de metro naar het Zomerpaleis. Fantastisch die metro, alle stations in 2 talen aangekondigd, schoon, gsm werkt ondergronds, goedkoop (20 €ct).

Het Zomerpaleis is in deze tijd van het jaar een grauwe bedoening, de bomen zijn kaal, de groenblijvende bomen grauw van het stof. We vonden ook dat een aantal gebouwen slecht onderhouden leken. Maar verder leuk om er rond te lopen, tussen de vele chinezen (groepen met vlaggetjes-leider voorop).
Daarna naar de universiteit gegaan, waar een kennis van Else (Ria) woont (de man van Ria geeft daar een tijd les). In Starbucks en daarna in een restaurant onder het genot van een Peking-eend met wijn bijgeklept over onze vakantie en hun leven in Beijing. Hoe krijg je hier iets gedaan als je geen chinees spreekt? En bij wie moet je zijn? Lastig leven in deze cultuur, waar 'nee'-zeggen gezichtsverlies betekent.

Dinsdag Tiananmen-plein en de Verboden Stad. De onderdoorgang naar het plein is zwaar bewaakt met metaaldetector-controle en tas-scanner. Een hele rij stond er voor, in het gareel gehouden door hardschreeuwende politie. Na 20 minuten eindelijk aan de beurt maar als toerist ben je niet interessant: wij worden héél snel gescand.

Op het plein grote drukte, veel vlaggetjes&groepen. En veel politie. Lange rij voor het Mausoleum van Mao.
In de Verboden Stad ook veel drukte maar als we wat van de Zuid-Noord route afweken werd het gelijk veel rustiger. 4 uur rondgelopen, een overload aan paleizen en kunstvoorwerpen. Ook heel stoffig, overigens... tijd voor een voetenmassage.

'S avonds naar de Peking-opera met Ria en Henco, een 'lichte' versie van maar 1,5 uur met engelse zijtiteling (tekst op scherm). Geweldige belevenis! We hadden een tafeltje op de eerste rij, kregen meteen thee+koekjes. Toen de koningin-moeder haar aria begon heb ik mijn bril afgedaan, ik was bang dat de glazen zouden knappen zo hard en hoog was dat! Applaus rolde uit de zaal....De zwaar geschminkte personages in prachtige kleden speelden een huwelijksdrama aan het hof dat werd beëindigd met een vechtpartij (en genade). Klassieker. Moet je gezien hebben! Kijk hier maar eens op  (betere site kon ik zo snel niet vinden)

En zojuist naar de muur geweest in Mutianyu. Super, in dikke amerikaanse slee naar de muur en de kabelbaan omhoog. Omdat we zeer vroeg waren alleen op de muur (de Mongolen sliepen nog?), wel koud! er lag nog sneeuw+ijs op sommige plekken. Na 2 uur gelopen te hebben met een bobslee op een metalen half-pipe naar beneden. We kwamen de straat met stalletjes daarna redelijk ongeschonden door (got the T-shirt!)
Op de terugweg de groei van Beijing kunnen zien: eerst zagen we nog landerijen met dorpjes, daana platgeslagen dorpen (en enkel huis nog overeind) en vervolgens nieuwbouw met heel veel bouwkranen.

Morgen nog in de stad fietsen (temple of heaven) en shoppen en dan is het over :-((

ps. Dit is China.... dus behoorlijke censuur op blogspot-weblogs, picasa fotoos, twitter, en vele andere sites.
Het lukt soms via een omweg om teksten te uploaden.

zondag 21 maart 2010

We zijn in Peking

We zijn in Peking aangekomen, en dat is wellicht een wonder.
Bij vertrek in Auckland had de piloot in zijn praatje al over ' wat zandproblemen in Peking'.
Maar uit het mailtje van Marijke (dank voor het medeleven) blijkt wel dat het hier gisteren heel erg is geweest, alarmfase 5 zandstorm.
"
PEKING - Een zware zandstorm heeft het openbare leven in Peking zaterdag nagenoeg tot stilstand gebracht. De autoriteiten hebben bij hoge uitzondering alarmfase vijf afgekondigd, de hoogste die China kent.

Burgers krijgen het advies binnen te blijven zolang het noodweer aanhoudt.
De concentraties stof in de lucht hebben waarden bereikt die gevaarlijk zijn voor de gezondheid van de miljoenen inwoners van de hoofdstad
"

2 uur voor de landing boog het vliegtuig scherp van de route af en ging richting Shanghai. Dus toen dachten we al: dat is mis.
Maar hij vloog eroverheen en toch door naar Peking. Het was voorbij was het verhaal van de piloot. Het is inderdaad voorbij maar de zon was wel half verduisterd door het zand in de lucht (bruingekleurd) maar het ademen lukt prima!

De taxi-chauffeur wist het niet helemaal te vinden maar ik wel.. Ik ben hier in dit hotel al eerder geweest (3 jaar geleden) en alles is precies als toen.
Verbazingwekkend is dat de hutong hier nog niet is gerationaliseerd voor hoogbouw, deze is nog als 3 jaar geleden.
Ook wordt er nog steeds volop gerocheld en gespuugd op straat, niets veranderd :-))

We pakken zo de fiets en gaan het centrum in (1 km hiervandaan).


donderdag 18 maart 2010

De laatste dagen in NZ

Na een dik cooked breakfast van onze leraar Natuurkunde in Oamaru (aanrader dit B&B!), op zijn advies een binnenweg gekozen naar Christchurch. De Canterbury streek heeft wel iets Nederlands, Flevoland/NO-Polder. Vlak, uitgestrekte landerijen met koeien of schapen, soms wat landbouw. Lange rechte wegen.
In Methven vlakbij Mount Hutt een (perfect) Homestay geboekt. Dit dorp is een skidorp: 5 maanden druk, 7 maanden uitgestorven. De bergen zijn op 20 km rijden en liggen aan de Oostkant van de Fransz Josef gletcher. Ze waren achtergrond bij de opnamens van Lord of the Rings.
Hier een bergwandeling gemaakt, soms weer erg steil, weinig uitzicht, weinig vogels. De tweede dag langs een gorge met veel uitzicht op de rivier beneden en de (nu nog vrijwel onbesneeuwde) bergen.

Daarna doorgeden naar het schiereiland bij Christchurch via allerlei binnenwegen (moest van onze Tomtom). Banks schiereiland bestaat uit 3 vulkanen die half in elkaar liggen en scherp omhoogsteken uit het platteland. Akaroa ligt aan de baai (een kratermeer) en is een toeristisch dorpje. Van oorsprong gesticht door Franse kolonisten die te laat kwamen: de Engelsen hadden de zaak net beklonken met de Maori en waren eigenaar van Nieuw Zeeland. Maar in dit dorp wapperen franse vlaggen, hebben straten, hotels en restaurants franse namen. Op het politiekantoor staat: Gendarmerie. Hier geen rugbyveld maar een crocket-field. Maar het brood blijft even slecht.

We zijn een beetje moe van het reizen en lassen 2 luie dagen in. Klein bergwandelingetje, lang zitten bij een café waar ze overal bloemen indoen, zelfs in de wc, en overal levenswijsheden op de muur (beetje 60-jaren maf, dezelfde spreuken op de website) en lunchen in een bergweide. Het voorspelde slechte weer (met koude Zuidenwind) komt wel maar later dus we hebben de hele dag zon en lekker warm.
Op tv zien we de zwaarste orkaan van de laatste 20 jaar over de Oostkant van Fiji trekken. Waren wij daar niet 6 weken geleden? Ja, aan de Westkant.
We boeken telefonisch de toeristische bergtrein Christchurch-Arthurs Pass en krijgen allebei ouderdomskorting. Zijn we blij of niet?

Woensdag storm en regen. We rijden naar Christchurch en komen in het groene feestgedruis van de Ieren terecht: St. Patricksday! Blijkbaar wonen er een heel stel ex-Ieren in Nieuw Zeeland. De Guinness vloeit rijkelijk.
We shoppen wat, ontdekken een heerlijk japans eettentje, Else gaat naar het Cathedral Choir. Dat is compensatie want ze oefent in het geheel niet meer.

Donderdag met de trein naar Arthur's Pass geweest, een dorpje op 700 meter in de Alpen op de scheiding van Oost en West (Zuideiland). Een mooie tocht met mooie uitzichten. We maken daar wat klimmetjes naar watervallen maar die stellen niet veel voor. Het is droog er zijn allerlei waterbeperkende maatregelen afgekondigd.

Vandaag inkopen doen, auto uitmesten en inleveren, en inpakken. Zaterdag vliegen we naar Peking in 2 hops, totaal 15 uur in de lucht.

vrijdag 12 maart 2010

Catlins, Albatrossen en pinguins

Na de trip op Doubtfull Sound de volgende dag een stevige klim op de berg aan de overkant van het meer van Te Anau gemaakt. Mooie uitzichten maar na afloop wel bier en pizza's nodig gehad om te recuperen.

Verder naar het zuidelijkste puntje van onze reis: Invercargill. Niet een stadje om veder over te schrijven, waarom gaan mensen daar wonen??
Aan de kust een vogelreservaat bezocht maar dat was weer een teleurstelling: op de weg ernaartoe zaten meer vogels op de telefoonlijnen dan we in het park gezien hebben.

Het Zuid Oosten van het Zuidereiland heet de Catlins. Een vriendelijke golvend gebied, bergje hier, weiland daar (met koeien of schapen). Niet veel bewoning, geen gsm-dekking, stroom pas sinds 1990. In Curio bay een prachtige kamer gevonden met uitzicht over de baai en een eigen terrasje, maar de storm maakte het buitenzitten onmogelijk.

Op het strand liepen enkele geel-oog-pinguins rond, en zo'n 20 toeristen om een foto te maken. Bordjes over afstand houden stonden boven aan de trap, maar er zijn altijd een paar die zich er niet aan houden. Ergerlijke en onbegrijpeleke houding, en de pinguins waren ook wel zichtbaar bang voor de mensen. Wij waren eerlijk gezegd verbijsterd dat je op het strand mocht komen.




Doorgereden naar McLeans Falls, redelijke waterval, goed restaurant op de camping, 's Morgens stromende regen. Dus snel doorgereden naar Dunedin, een grote plaats aan de ZO-kust. Daar, op het uiterste puntje van het Otago-schiereiland is een Abatros-kolonie die door het scherpe toezicht aan het groeien is. Je kunt wel naar de vogels kijken, zelfs in 3 nesten (met hele dikke en pluizige jonkies) maar vanachter spiegelend glas, de vogels kunnen je niet zien of horen.
Door de stormwind waren de vogels op de wieken en hoe! 7 stuks (de rest is al weg) vlogen sierlijk voor het raam langs, landden soms om hun jong te voeden om vervolgens weer zonder vleugelsslag op te stijgen. Fèntèstic (de Nieuw Zeelanders spreken 'e' uit als è)

Vandaag weer storm maar iets minder regen. Even gekeken bij de boulders van Moeraki  na een heerlijke lunch bij Fleur's place. Fleur doet in visgerechten en is bekend over het hele South-island, met recht.

In Oamaru een homestay gevonden bij een docent natuurkunde die in de voorkamer over het hele stadje uitkijkt, fèntèstic. We zien 3 kerken en een toren van het het postkantoor, gemaakt van hagelwit lokale whitestone. En een historisch centrum, wel leuk.

Er is hier een kolonie blauwe pinguins ( dat zijn kleintjes, 25 cm hoog of zo, wegen 1 kilo) die tegen zonsondergang aan wal komen, zo'n 70 stuks. Dit wordt gadegeslagen door wederom vele toeristen maar nu wat afgeschermd want geregeld door de dep. of conservation. Else heeft de betaalde trip gedaan (verboden voor fotoos) ik nam de gok en bleef in de haven. En ja daar kwamen er ook een paar aan wal en daar heb ik fotoos van kunnen maken.

We gaan langzaam richting Christchurch, wellicht dat we nog uitschieten naar Kaikoura voor de walvissen.
De laatse week lopen we niet meer in NZ traditonele dracht, namelijk korte broek, t-shirt, sandalen of sneakers, pet of hoed, zonnebril. Nee het is lange broek en fleece. Een hele schok. Misschien dat we weer terug kunnen in korte broek als we verder naar het noorden gaan. En anders is dit vast oefenen voor Peking.

zondag 7 maart 2010

Doubtfull Sound

Van de Fransz Josef gletcher doorgereden naar Fox gletcher, 23 km verderop. In dit gebied zijn honderden glectchers maar de twee genoemde komen tot ver onder de vorstgrens naar beneden en zijn dus eenvoudig te zien. Dat ze onder de vorstgrens komen is te verklaren door het feit dat ze hun eigen kou meebrengen naar beneden en dat is te voelen ook als je er vlak voor staat, er waait een koude wind vanaf.

Langs de kust doorgereden, onderweg lekkere whitebait op wittebrood gegeten vlakbij Haast. Dat is hier een lekkernij en er zijn inmiddels vangstbeperkingen om te voorkomen dat de vis uitsterft. Daarna doorgereden naar Wanaka en aan het meer een cabin gehuurd. Prachtige plek maar erg druk, in de winter een ski-oord.
De volgende dag zeikende regen richting Queenstown en verder het vlakke land in naar de rand van Fiordland National Park in het ZuidWesten: Te Anau. Opstappunt voor onze nachttocht op Doubtful Sound.



Sound is het woord voor fjord. Het Zuidwesten kent vele fjorden die in d ijstijd zijn gevormd. Boven relatief smalle geulen toren hoge bergen uit met steile wanden, groen met watervallen. Heel mooie plaatjes.
Bottlenose dolfijnen, Jan van Genten, zwarte scholksters, NZ zeehonden en uiteindelijk een yellow crested pinguin. Slechts één, in de rui (tis een vogel!) en dan kunnen ze niet zwemmen. Slechte foto helaas.
Veel verhalen over de 'pests' die ze hier hebben: fretten, marters, wezels en ratten roeien ontzettend veel dieren en zelfs diersoorten uit door hun eieren op de eten of de beesten zelf te vermoorden. De dag ervoor waren we nog getuige van een kill door een wezel op een konijn. In alle parken zie je vallen staan.

Het weer gisteren was onverwacht mooi en zonnig. Dat is niet vaak op de Sound. Geluk, we hebben uren op dek gezeten om alle mooie plaatjes in ons hoofd op te slaan. Op een foto krijg je zulke grootse landschappen niet echt goed. Vandaag is het al minder, het ziet er uit als regen vanacht of morgen. Ik begrijp dat bij jullie de winter nog steeds niet opgeeft, niet te geloven. Willen jullie wel zorgen dat de lente begonnen is als we thuiskomen?!

woensdag 3 maart 2010

Fransz Josef gletcher

Moe maar voldaan drinken we bier en eten chips. Vandaag de route langs de gletcher gelopen, 3 uur bergop. En op school hebben we geleerd dat gletchers V-vormige dalen maken, dus het was steil, heel steil op sommige stukken. Met grote rotsblokken, 3 hangbruggen (Else's favoriet! not) en doorgangen door zijrivieren. Kortom, een hele klus maar toen we op het eindpunt waren, een prachtig en uniek uitzicht op de gletcher.
Bij terugkomst in de Spa gezeten (bubbelbad) om de spieren te masseren. Morgen wordt het afzien....

Zondag bij Evelijn en Age vertrokken. Liep allemaal wat anders (later) door de tsunami-waarschuwing die voor Nieuw Zeeland uitgeroepen was, maar in Nelson werd het niks. Logisch aan de Westkust, aan de oostkust hebben ze een golf van 1 meter gehad ook niet heftig.

We zijn naar het Abel Tasman park gereden, cabin gehuurd en een afspraak gemaakt met de watertaxi. Ze hebben in het park een goed systeem met watertaxi's die mensen wegbrengen en ophalen van de stranden in de vele baaien van het park. Je kunt een heel stuk lopen langs de kust en dan weer opgehaald worden van een volgende baai. Wij zijn teruggelopen naar de camping en toen vertrokken omdat de tent volgeboekt was.
Ergens 100 km landinwaarts een motelletje ingedoken.

De volgende ochtend ff paniek omdat Aart de sleutel in de auto liet liggen en de zaak opslot deed , de ass=^%$.
Maar de plaatselijke garagist kraakte de zaak in 10 minuten netjes. Omdat het regende doorgereden naar Fransz Josef en daar een perfect 10-Holiday cabin gehuurd. Wat dat betreft is NZ een makkelijk vakantieland, motels en B&B overal voor heel redelijke prijzen en goede tot uitstekende kwaliteit. En wandelen in dit land is een genoegen, goed aangegeven routes en geen muggen/vliegen die je opvreten.

Dat laatste komt waarschijnlijk door het vele gif dat hier gestrooid wordt tegen ongedierte, vooral possums (wasbeertjes) en ratten worden bestreden omdat die eieren van de kiwi opvreten. Onderweg zien we daar regelmatig borden over staan, van mensen die tegen het gifstrooien zijn omdat alles, ook het grondwater. vergiftigd wordt. Langs wandelpaden in de parken zien we ook regelmatig vallen staan, met een ei erin als lokaas.

Morgen naar de Fox gletcher en dan door naar Doubtful Sound (rare naam voor een fjord), dat wordt ons verste Zuidpunt van de reis.