donderdag 16 juni 2016

Afronding

Het vorige blog eindigde wat met een negatieve toon. Maar in de 2 dagen die volgen merk ik dat de eigenaar wel nadenkt over het rapport en wat daarin geschetst wordt voor toekomstige structuur.
Zijn zoon (beoogd marketing manager) en Hoofd Operations staan helemaal achter het rapport, zulke change-agents heb je nodig anders valt het rapport stuk.

Binnenkort gaat het kantoor verhuizen (1 kilometer verderop) en dat kan het veranderproces versnellen puur door de fysieke afstand. De tijd zal het leren.

Dinsdag schrijf ik nog een implementatieplan: hoe verder te gaan om nieuwe dienstverlening te ontwikkelen, hoe doe je dat in logische stappen. Het schijnt zo te zijn dat je hier in deze cultuur gewoon begint met iets waarvan je denkt dat het goed is en dan ziet waar het schip strandt (of niet).
Wij beginnen met bedrijfsplannen, business cases en projectplannen en zijn al een hele tijd bezig en er is nog niets gemaakt.
Tja, wat is wijsheid...

Woensdag ga ik langs bij de ambassade, altijd leuk. Het is een lange trip om erheen te rijden, 10 kilometer bijna een uur. Overal files en hoewel men elkaar wel de ruimte gunt (jaja!) schiet het toch niet erg op.
Als alle auto's die -niet- door de APK komen eraf worden gehaald zou het fileprobleem dik opgelost zijn. Wat een wrakken rijden hier rond.

Op de ambassade gesproken met de economische afdeling en vertelt over het project.

En toen was het alweer einde van de missie. Woensdagavond netjes weggebracht door Jaguars security services. En dat de leiding van Jaguars oud-commissarissen van politie zijn was goed te merken: ze loodsden me snel langs de beveiligingscontrole (zonder scan) en liepen mee tot achter de douane om daar afscheid te nemen. Ongekende VIP-service.

Senegal is zeker een islamitisch land maar zoals al geschreven zeer gematigd. De kleding van vooral vrouwen is niet zoals in Soedan of Bangladesh, en ook in de omgang zijn ze veel vrijer. Handen schudden bij binnenkomst, praten met iedereen.


Secretariaat van Jaguars. Wel moslima maar dit ziet er veel leuker uit dan dat zwarte gedoe.
Maar zeker in de ramadan-tijd is de islam toch wel dominant in het publieke domein. Mocht er nog een vervolg op deze missie komen, dan maar niet in de ramadan plannen is mijn voorstel!


dinsdag 14 juni 2016

Het rapport is af! Maar nu de acceptatie...

De lokale taal hier is Wolof. Weer heel iets anders dan snel Frans praten. Soms komt er wel een Frans woord in voor, maar dat zal net zoiets zijn als Engelse woorden in onze taal.
Er wordt meer Wolof dan Frans gesproken in mijn omgeving. Op het werk, thuis bij de eigenaar, in het hotel. Ook in de auto als we (lange) ritten maken. Niet erg beleefd maar soms wel handig want dan kan ik me drukken. En de hitte van overdag  vermoeit wel dus wat wegdommelen is soms fijn.

Vrijdag eind van de middag mijn rapport opgeleverd en uitgeprint! Inclusief een plaatje met het voorstel voor de nieuwe interne structuur.

Vrijdagavond bij de eigenaar thuis gegeten en tevens het rapport mondeling doorgenomen. Nog geen reactie gevraagd, eerst maar zien dat hij de voorstellen begrijpt. Maandag verder.

Zaterdag naar het slaveneiland geweest, op een half uur varen vanuit de haven. Onze voorouders hebben daar flinke roots liggen want natuurlijk waren wij één van de grote handelaren naast de Engelsen en nog wat landen. 
Het eiland is nog steeds bewoont door ongeveer 1800 mensen. Het belangrijkste gedenkmonument is een huis met daarin tekstborden over de historie. En een monument hoog op de berg. Om alles te zien heb je net meer dan uur nodig maar omdat er een boot uitviel(???) waren we pas 1/2 acht weer aan de wal. 
En dan wordt het vasten 'gebroken' officieel om 19.40, dus een run op een eetstalletje. Ik had al op het eiland gegeten.

Daarna nog langs een vriendin van Ahmadou praten en adviseren over haar nieuwe bedrijfje. Bekaf mijn mandje ingerold.

Zondagmiddag naar het roze meer. Zo'n 50 km buiten het centrum, het is een zoutmeer dat bij bepaalde wind en zon en algenopbouw roze wordt. Vandaag dus niet. Wel dreven er een paar Japanners in het water, het meer is zouter dan de dode zee in het midden oosten.
Er wordt zout gewonnen.  Het meer is maar 1,5 meter diep dus staand in het water wordt de bodem afgeschraapt en het zout in een bootje gegooid en naar de wal gebracht. Daar dragen mensen manden met zout het land op waarschijnlijk voor een schijnloontje per mand. Tientallen bootjes, honderden mensen. 

Daarna op visite bij een vriend van Ahmadou. Maar ja ramadan, geen thee geen koekjes niets. Ik heb gelukkig zelf water bij me. Omdat er verder in wolof wordt gesproken ga ik buiten zitten werken. De kinderen komen kijken wat ik doe (en spreken wel frans).



Om 19.40 uur komt het eten op tafel.

Maandag bespreken we mijn rapport met de eigenaar. Dat levert een dubbel beeld op: hij wil afstand nemen van het bedrijf en wat meer op zijn boerderij zijn. Maar tegelijkertijd wil hij de controle over zo ongeveer alles houden. Dilemma dat ik niet voor hem kan oplossen. Mijn voorstel om een organisatie in te voeren die op basis van vastgelegde mandaten en bevoegdheden gaat werken wordt wel begrepen, maar het kan niet en zeker niet nu. OK, de eigenaar beslist natuurlijk.
Het hoofdstuk over het ontwikkelen van nieuwe dienstverlening is wel besproken maar er werd geen duidelijke conclusie getrokken. Het bedrijf levert nu alleen simpele beveiligingsdiensten (bewakers) maar zou veel meer kunnen doen. En dat zou ook leuk zijn voor het personeel want het werk is natuurlijk doodsaai en 40% is binnen het jaar alweer afgetaaid. 
Kortom de zwakke punten uit de sterkte/zwakte-analyse blijven zwak en de kansen in de markt waarschijnlijk niet gepakt.

ps als je een mooi plat dak hebt kun je daar zonnepanelen op plaatsen, zon genoeg in dit land.
Maar een geit kan natuurlijk ook....



vrijdag 10 juni 2016

Bijna alweer een week

De tijd gaat soms heel langzaam.
Of het nu komt door de ramadan weet ik niet zeker want ik kan niet vergelijken met vorige week. Maar zaken gaan hier langzaam, mensen gaan hier langzaam.
Op het kantoor staan veel diepe banken en stoelen. De hele dag zitten daar mensen, staf en andere mensen die binnenlopen. Lezen krant en zijn bezig met hun smartfoon. Soms komt er iemand binnen die gaat vervolgens alle kamertjes af en alle mensen krijgen een hand: ca va? oui ca va?
En dan ploft ie ook in een diepe bank.En pakt zijn telefoon.

Er is geen koffie, geen thee, geen water geen koekies: ramadan. Best wel gevaarlijk, 14 uur zonder water in deze hitte, overdag wordt het makkelijk 30 graden binnen. In de auto wel warmer. En toch niks drinken. Ik drink wel, pak mijn fles water, draai me om en drink. Wel 2 liter per dag en 2 biertjes (in het hotel).

Dinsdag een aantal mensen op kantoor gesproken, supervisors voornamelijk. En gevraagd naar wat recent financieel materiaal (jaarverslag, kwartaalverslag). Dat is er niet, oja wel van 2013...tja.
De praktijk is dat de Directeur/eigenaar (80% van de aandelen) financieel alles beslist in samenspraak met een externe accountant en verder niemand weet hoe het er financieel voor staat. Maar die accountant is even niet bereikbaar...

Woensdag weer op pad geweest, nu veel verder buiten Dakar (maar het is nog steeds Dakar, ongeveer zo groot als provincie Utrecht.) Bij een grote olieraffinaderij heeft Jaguars de bewaking aan de buitenkant maar op het binnenterrein en de hoofdingang zijn 2 andere bedrijven ingehuurd. 3 totaal dus. Lijkt vreemd maar schijnt te maken te hebben met het scherp houden gezien vanuit de opdrachtgever, in termen van geld en kwaliteit.

Over het algemeen zijn de hoofdwegen prima, asfalt zonder gaten(!), soms 4-baans. Wel veel drempels in wat stedelijker gebied en die zijn erg hoog, ze werken heel effectief! En natuurlijk veel rotondes (Senegal was vroeger een Franse kononie), die op een aantal plaatsen tot dikke files leiden. Want de voorrangsregels zijn niet heel duidelijk, of juist wel: hoe dikker de auto, hoe meer voorrang.
Aangezien de ventilatorriem gebroken was kwamen we in de file met een kokende motor te staan. Al met al dus een hete dag.

Aan het eind van de middag nog met de directeur/eigenaar gesproken die zijn toekomstplannen uitlegde: hij wil naar zijn boerderij om minder stress te hebben en het bedrijf overdoen aan de jongere generatie.Dat is helder, dus moeten we de management-structuur gaan inrichten daarvoor.

Donderdag de swot gedaan het bekende management-truukje. De genodigden waren de belangrijkste mensen die de toekomst zouden kunnen zijn maar er kwam niet veel uit. Het kwam er op neer dat mijn kijk op de zaak niet bestreden werd, input vanuit hen was marginaal. Dat wordt wat als zij het management moeten gaan doen in de toekomst.

Vrijdag is natuurlijk in een islamitisch land gebedsdag dus het zal vanmiddag vanaf 1 uur (begintijd ongeveer 9 uur, in de praktijk 10 uur) wel erg stil zijn hier. Nog stiller?

dinsdag 7 juni 2016

PUM project in Senegal

Ramadan. Tja daar zit je dan in Senegal en blijkt de ramadan uitgebroken. Om 5 uur gewekt door een processie door de straat (er is geen moskee in de buurt gelukkig). Geen ontbijt want de bakker is dicht. Gelukkig heb ik muesli bij me. Na wat gefoeter van mijn kant worden er 3 croissants getoverd en met wat jam en kaas geserveerd. Ben benieuwd wat me verder gaat overkomen.
Overigens valt het met de strengheid van kledingsregels wel mee, ik zie genoeg vrouwen zonder hoofddoek, strakke kleding of korte rok. En het werkpatroon is christelijk (zaterdag/zondag vrij).

Dus weer een PUM-missie, dit keer beveiligingsbedrijf in Dakar. Franstalig land, dat wordt een extra handicap dacht ik.
De communicatie vooraf leverde niet veel op aan documentatie, dus dan maar afwachten.
Maar het valt reuze mee. De zoon dan de eigenaar/directeur spreekt prima Amerikaans en ook goed op de hoogte van het bedrijf. Ik trek de hele dag met hem op en na één dag ken ik al heel wat van zijn vrienden. Niet op Facebook maar in real life op straat. Want het handjesschudden gaat de hele dag door.

Ik zit in een redelijk hotel aan een drukke straat in een buitenwijk van Dakar. Het bedrijf is 200 meter verderop: een gebouw van 3 verdiepingen waar het bedrijf op niveau 3 zit en daaronder appartementen voor de eigenaar met zijn 3 vrouwen en 8 kinderen. Want zo gaat dat in dit land, als je geld hebt. Zondag heb ik daar al de hele middag gezeten beetje praten (comment ca va) over familie en ook meegegeten.

Er wordt veel nieuwgebouwd in deze wijk en het ziet er allemaal best leuk uit. Oude huizen worden daarvoor gesloopt. De middenklasse rukt op, veel auto's ook hele dikke. Soms een kar met een paard ervoor maar niet veel.

Maandag begon het echte werk. Omdat het betaaldag was (alle bewakers komen langs om hun salaris cash op te halen) zijn we eerst in de auto de stad ingegaan met een supervisor om een aantal bedrijven waren 'Jaguars' een contract mee heeft , te bezoeken. En even de bewaker te checken en het logboek aftekenen. 
Het verschil in senioriteit en discipline is erg groot, de meer volwassen mannen weten wat hun gedrag hoort te zijn maar sommige jonge bewakers blijven gewoon in hun stoel hangen als de supervisor binnenkomt. Niet goed.

We komen in het centrum en daar staan nette grote files en opstoppingen in de straatjes en steegjes. In een soort Chinatown-achtige wijk komen we echt niet vooruit, en dat in de brandende zon. We bezoeken een checkpoint in de haven, een 12-verdiepingen appartementengebouw en een bank. Onderweg zie ik veel andere beveiligingsbedrijven, er is genoeg markt dus. Maar ook veel bedrijven, wel 300 die vooral concurreren op prijs.

Om 3 uur in de middag dan een directiemeeting met de eigenaar, de nieuwe general manager (die zijn ogen steeds dichtdoet, ik denk dat hij geconcentreerd luistert), een adviseur van buiten (prachtige vrouw) en nog wat mensen die in en uitlopen. Ook komt onverwachts de lokale PUM-vertegenwoordiger binnen die een heel verhaal houdt over wat ik kom doen (zonder met daarover gesproken te hebben). Alles gaat in rap Frans en mijn vertaler kan het niet bijhouden dus zo nu en dan doe ik ook de ogen dicht om geconcentreerd te luisteren.
Ik moet zeggen dat het me meevalt wat ik na één dag kan verstaan en zeggen in het Frans. Maar zo aan het eind van de dag, en die snelheid, nee.

Aan het eind zijn we wel over eens:
Er moet een bedrijfsplan komen, een swot (sterkte/zwakte analyse) en voor de ideeën voor nieuwe diensten per idee een business case & projectplan. Mevrouw wil overal tegen vergoeding camera-bewaking gaan ophangen, de eigenaar wil geldtransport gaan doen en vraagt of ik een geldtransportauto met geblindeerde ramen te koop weet. Marktplaats misschien?



Ik kijk nog even in de afgetekende salarislijsten, een blanco A4-tje met naam en paraaf per per persoon, 20 per vel. Ongeveer 76.000 FCA, omgerekend € 50. En dat voor 12 uur op, 12 uur af, 5 dagen per week.

In het hotel bestel ik mijn diner, te serveren om 8 uur. Maar als ik benedenkom blijkt dat de maaltijd niet eerder komt dan 9 uur, want raprapfrans???? Ik eet een banaan en val in slaap.