woensdag 29 februari 2012

aan de slag!

De eerste 2 werkdagen zijn alweer voorbij.
Meestal de meest spannende omdat in het begin echt duidelijk wordt wat de opdracht is. De documenten die op de website staan van Sharepeople zijn soms achterhaald omdat de wereld verder gaat.

Dat was nu ook echt het geval. De omschrijving en de werkelijke opdracht liggen mijlenver uit elkaar. Het probleem zoals was beschreven is al opgelost maar er is een nieuw probleem aan de orde. Altijd weer een verrassing.

Na 2 dagen ben ik erachter wat de situatie is ten opzichte van de eerdere aanvraag. En ik moet zeggen: die is een stuk verbeterd! Van de zomer had de ESHET bank te maken met forse achterstanden op terugbetalingen van leningen, en weinig uitgifte van nieuwe leningen. De bank maakte verlies en verloor klanten. Maar sindsdien is het tij gekeerd (now under new management.).

Ik ben nu in een klein team bezig om de jaarrapporten 2010&2011 op te stellen en vervolgens gaan we een Businessplan opstellen. Doel is om de funding van de bank veilig te stellen (de bank leent geld van diverse organisaties = funding, en leent dat vervolgens uit aan de klanten.)
Ik ben de coordinator van het team, inhoudelijke inbreng moet van de managers komen. Leuke klus!

Hoofdkantoor

Ik word 's morgens opgehaald, 20 minuten rijden op de rondweg. Om 12 uur is er echt lunch, ik word dan naar een restaurant gebracht en later weer gehaald. Om 5 uur weer terug. Dat gaat vrij strak in tijd, om 5 uur loopt het kantoor ook echt leeg.
Hier werken ongeveer 15 mensen, allemaal staf voor administratie, marketing, directievoering en operations. Er zijn 5 kantoren ' in het veld'  die weer contact hebben met 120 creditmanagers. Deze laatste groep zijn de mensen die op pad gaan om leningen te verkopen en betalingen te innen (zeker bij achterstand).
ESHET werkt met het groepsmodel, een lening met een individu wordt afgesloten als de groep erachter staat. Voor de 'plattelandslening'  bestaat er geen onderpand, huizen zijn van gras/hout! Ze werkt vooral op het platteland, dat is een voorwaarde van de financiers. Vrouwen zijn de belangrijkste doelgroep (target > 50%), alleen wordt dat door ESHET niet gehaald.

Genoeg.

Mijn leven verder is geconcentreerd rond Bole Road (vlakbij het vliegveld, dat is te horen en hier geen restricties op nachtvluchten.) Ontbijt in het pension (buiten op een terrasje terwijl het stof al rondvliegt omdat er al schoongemaakt wordt...). Diner ergens in een restaurant langs Bole Road, New York New York heeft grote pizza's.
Langs Bole Road wordt flink gesloopt en gebouwd. Op chinese overlegmodel worden de krotten gesloopt en betonhoogbouw teruggezet: kantoren en appartementen. De flinke groei van de economie laat een middenklasse ontstaan die wil kunnen winkelen en chillen. De terrasjes van koffiehuizen zitten de hele dag vol. Auto's zijn belangrijk, de weg is schoon. De stoep is een chaos, vuil, gaten, ongeplaveid soms. Boven de weg hangt stof&smog, 's avonds goed te zien in de koplampen.

booming building Bole Road


Gisteravond in New York gegeten en direct als ik wegloop bedelaars en verkopertjes om me heen. Oppassen dus! Ze raken me zelfs aan en daar ben ik niet van gediend. Plotseling rennen ze weg. Ben ik nu al bestolen? Maar thuisgekomen blijk ik al mijn geld nog te hebben, dus dat wegrennen was voor iets anders (politie? niet gezien).

Buiten schijnt de zon, om 12 uur is het heet maar 's avonds koelt het goed af, droge lucht en in de bergen. dat is wel lekker. Binnen is het niet vreselijk warm, prima werkomgeving. En internet werkt, al is het niet snel.

Ik ga verder aan mijn werk. Er staan al wat fotoos op picasa, meer volgen.

ps. Zaterdag zit ik op de zendclub van Addis, ET3AA




zondag 26 februari 2012

Aan het werk in Addis


Alweer op pad, nu naar Ethiopië. Via Sharepeople op een project ingetekend bij een Microfinance Institute, ESHET in Addis Abeba. Anders dan bij PUM betaal ik zelf (nou ja, mijn bedrijf Bommelier dus) de reiskosten, verblijf wordt door de klant/opdrachtgever betaalt.

Ter voorbereiding lees ik het reisverslag van onze (groeps-)reis door Ethiopië in 1998. Per open truck, eerst het Noorden en dan via Addis naar het Zuiden, een soort 8. En dan komen de herinneringen weer.
Ethiopië heeft 13 maanden, 12 van 30 dagen en dan 5-6 dagen vrij. Ze volgen de Juliaanse kalender en lopen ongeveer 6 jaar acht bij onze (Gregoriaanse) telling. De klok gaat bij zonsopgang op 00.00, dan begint de nieuwe dag.
Ik neem aan dat in Addis de westerse 'standaard' gebruikt wordt, we gaan het zien.

Ik lees weer dat ik daar vreselijk ziek ben geweest met temperaturen tegen de 40C. En dat in Lalibela, een outpost ver in het Noorden met een niet geweldige dokterspraktijk .... Bloeddruk 60 over 40 nou dat kan nooit. Pillen gekocht en weer ingeleverd (de echte dokter vond ze meer geschikt om een paard uit de dood op te laten staan), pillen van de kamer gestolen en weer van andere mensen geleend.
Opknappen in het Hilton in Addis, executive floor met eigen dokter, voor $60 per dag. Dat waren nog eens prijzen!
Daarna naar het Zuiden, zwart Afrika met veehouders, vrouwen met grote ringen of tegeltjes in de onderlip. Jongens met AK-47; er werd regelmatig een dorp overvallen begrepen we.
Maar het was een prachtige reis door twee heel verschillende culturen.

De tussenlanding op Khartoum wordt geskipped vanwege een zandstorm, dus 2,5 uur eerder aangekomen op Addis. Weer lekker hoog op 2300 meter, maar de training van Ecuador helpt hopelijk.
Merga gebeld en na wat wachten kwam hij snel opdagen met een vriend en ben ik in hostel Tina ondergebracht, dichtbij het vliegveld maar van de grote weg af, hek eromheen en een bewaker. Ziet er vooralsnog prima uit (hangt van je standaard af en wat je verwacht).
Daarna nog even wat eten in restaurant Amsterdam. Druk, goed eten. Veel obers. De 2 mannen spreken Amhaars onderling. Om 23 uur lig ik in bed (2 uur tijdverschil met NL).

Ontbijt is buiten onder een tentzeil. Temperatuur is prettig 17 ofzo, dat gaat wel omhoog als de zon hoger komt.
Ik loop de grote boulevard af, wat een nieuwbouw hier. Een boomtown, beton, hoog. Het verkeer is niet druk maar dat is zondag, morgen schijnt het veel erger te zijn.
Pinnen mislukt maar koffie onderweg is lekker, ze hebben hier goede koffie dat wist ik.

Met de lunch komt Merga me halen, we lunchen op het grote plein. 2 andere mensen van het management team zijn erbij, we praten wat maar het is lastig verstaan, Engels en Engels....
Ik eet een hamburger maar proef wat van de injera gemaakt van tef. Smaakt beter dan ik me herinner! Toch maar een keer proberen.

Daarna naar het Hilton hotel, vrij toegang maar niet tot het zwembad dat kost 220 Bir = € 10. Volgende keer dan maar, nu een beetje in de lobby mailen.



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Addis Abeba ,Ethiopië

zaterdag 4 februari 2012

4 dagen in de jungle

De laatste ochtend op de Galapagos nog naar het Darwincentre waar o.a. de reuze-Schildpadden die op uitsterven staan worden gerehabiliteerd. Er leven op de diverse eilanden verschillende soorten die waarschijnlijk van één bron afkomstig zijn, maar uit elkaar gegroeid zijn door de verschillende omstandigheden op de diverse eilanden.
O.a. Lonesome George gezien, de oudste en grootste reuzeschildpad op aarde. Zijn soort staat op uitsterven, hij is de laatste.

Terug naar Quito en de volgende ochtend om 5 uur op om te vliegen naar Lago Agrio. Nota bene op mijn verjaardag! Dan 3 uur bus en een boottocht van 2 uur op de smalle rivier en om 5 uur en 1000 bochten verder in de lodge aangekomen. Onderweg apen in de bomen, vogels en oerwoud, veel oerwoud.
We zijn in Cuyabeno Wildlife Reserve, gigagroot (oppervlakte half Nederland?), het Ecuadoriaanse deel van de Amazone. Bloedheet en vochtig. Jungle-geluiden. Maar opvallend weinig muggen, Else wordt nauwelijks gestoken en dus lijkt de malariakuur van honderd euro overbodig?
De lodge bestaat uit houten huisjes op palen rond een open eetplatform, ook op palen. Alles loopt hier eens per jaar onder. Eten bij kaarslicht.
Na het eten met als extra een verjaardagstaart vroeg naar bed.

De volgende dag de hele dag in de boot langs de rivier, eerst naar een dorp nog 2 uur verder van de bewoonde wereld, wat rondkijken en brood bakken van maniok met een dorpsbewoonster. Voor het recept kunt U mailen.
Daarna verder doorvaren naar een sjamaan, die uitlegt hoe hij zijn vader is opgevolgd. Lopendebandwerk, de ene na de andere groep meert aan, maar toch leuk.

Onderweg stoppen we regelmatig als er weer vogels, reptielen of apen gespot worden. Onze gids heeft goede ogen. Het is laag water, geen regentijd hier itt de Galapagos! Dus de stuurman moet goed kijken en regelmatig de buitenboordmotor optillen om hem niet in de soep te laten draaien tegen een boomstam. Die stammen liggen overal in de rivier, geen brandweer die ze komt wegzagen hier.

De volgende ochtend om 6 uur vogelen in het lagunegebied. Een gebied dat in regentijd onderloopt afhankelijk van de hoogte van de rivier à la Tonle Sap-meer in Cambodja en dus is de grond doorweekt, modderig en glibberig. We zien oa. 2 kleine toekans.
Daarna een wandeling op rubberlaarzen over een iets hoger stukje heet vochtig bos waarbij de gids op allerlei zaken wijst, zeer leuk en leerzaam. Meer vogels en apen.
Na de lunch analyseert Aart de zonnepanelen van de lodge en komt tot de conclusie dat het geheel anders moet. En zet dat op tekening. Maar als je weet dat het dichtstbijzijnde dorp met een beetje winkel 2 dagen reizen is, is het de vraag hoe snel de tekening realiteit wordt.

Eind van de middag piranha-vissen in de kano. Is heel simpel, stokje van 2m, lijntje van 2m, haakje en stukje vlees. Inleggen en binnen 10 sec. voel je trekken aan je stok. Haak aanslaan! 50% kans dat je er één aan de haak hebt. Met black&dekker-tandjes, de gids laat zien hoe je de heg ermee kunt snoeien. We vangen er beide één, onze kanogenoot 5!
(de andere 50% is: vlees kwijt, opnieuw proberen).
Daarna peddelen we rustig stroomafwaarts met de ondergaande zon naar de lodge. Prachtig.

Vandaag inpakken, 1000 bochten terug naar de bus en vliegen naar Quito. Dan met taxi naar Otovalo, nog 2 nachtjes en dan Amsterdam. Van +30 in de jungle naar -10 in de Nederlandse jungle!

Verrassing is dat onze 'oprijlaan' vrijwel geheel gesloopt schijnt te zijn. We gaan het zien.




- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Pan American Hwy,Otavalo,Ecuador