vrijdag 27 december 2013

Canarvon gorge national park

Twee nachten in een national park. We komen aan zonder eten, maar de aardige mevrouw van de camping opent de winkel voor ons, zodat we toch een kerstmaal hebben: lamskoteletjes op de barbecue met brood en mosterd. Lekker hoor!


De volgende dag om 5 uur op en om 6 uur lopen we al in de gorge, naar de Art Gallery. Dat is een hoge zandstenen wand met heel veel Aboriginal Rock Art. Rode handen en boomerangs en vulva's en emu-pootafdrukken.



Indrukwekkend. Dan andere zij-canyons in voor het amfitheater, de mostuin, een grot. Steeds de rivier oversteken over grote keien. Het is een wandeling van een uur of 5, 15km alles bijeen en als we terug zijn bij de auto is het midden op de dag en heet!



Zwemmen in de Rock Pool, in bellen van warm en koud water. Ik schrik een kangoeroe op als ik in de schaduw wil gaan zitten. Sorry! Ze lopen hier overal, zelfs op de camping. Niet in groepen zoals de wallabies, maar steeds één of twee. Ook heel veel dooien langs de wegen.

Het enige probleem is nu nog dat we niet weten of we voldoende benzine hebben om de volgende pomp (over 150 km) te halen. Volgens het boekje hebben we een tank van 55 liter, maar na 35 liter verbruik (350 km) ligt de meter al ver in de hoek...

'S Morgens dus om half 7 weg, zonder airco, dat kan nog om die tijd. We zien een groepje trappen en ontwijken nog wat kangoeroes.


De laatste kilometers tellen we af, maar we redden het. Pfff.

Wat boodschapjes om de voorraden aan te vullen, waaronder pinda's bij de Spar (sic!).



En dan kan de airco weer aan, want het is heel heet (dat dachten jullie al). We rijden pal zuid om een beetje verder van de woestijn te raken en zitten nu op de grens van Queensland en New South Wales in een motel met airco. Nachtje luuks!



We dachten dat het overal druk zou zijn vanwege de kerstvakantie, maar niks hoor. Het is juist low season hier, en veel zaken, incl. veel informationcentres zijn dicht. Misschien zit iedereen aan de kust???

- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Carnarvon Highway,St George,Australië

woensdag 25 december 2013

Het binnenland in


Na 1000 km verlaten we de A1 Bruce highway. Dat is een 2-baansweg met soms een inhaalstrook, van Cairns naar Brisbane. Net zoiets als de N33 en aan de kruisen langs de weg te zien, ook net zo gevaarlijk.
Vaak 100 km, maar ook 80-60-70 en soms 40. Net zo erg als in Nederland. Hoofdwegen hebben nummers én een naam.

We draaien nu van de kust af. Bij Marian gaan 50 km van de route af naar Eungella national park waar we een prachtige camping vinden op de berg. Lekker koel! We zien in de rivier een vogelbekdier (ja! Gezien!), kleiner dan gedacht en hij vist met zijn ogen dicht.



De volgende ochtend bekijken we allerlei vogels en bloemen op de camping: een goeie plek. We maken nog een wandeling door het regenwoud. Op de terugweg is de koffietent met apfelstrudel dicht *! Dat valt dan weer tegen.




Verder naar het zuiden. Was het landschap bij Cairns tropisch regenwoud en veel suikerrietplantages, nu wordt het meer en meer savanne. Heet en droog. Eindeloze wegen met links en rechts ranches en koeien langs, en een enkele keer op de weg. Veel dode wallabies langs de weg. Maar dat zien we al dagen.

In Dingo passeren we de Zuiderkeerkring, nu is de zon altijd noord van ons.
We rijden naar het Blacktown tableland national park en proberen te registreren hetgeen natuurlijk mislukt. En kamperen op een prachtig plekje in een doodstil bos, 15 km van de hoofdweg af en 800 m. hoog, dus prettige temperatuur. Pied Currawongs (een soort ekster) proberen onze nootjes te stelen, opletten dus!
Een bijzondere kerstavond. Stille nacht, dat zeker.

We liggen er vroeg in, op de langste dag van het jaar gaat de zon hier rond 7 uur onder. We rijden richting zuidwest dus de dagen gaan nu lengen (!!). S morgens maken we wat wandelingetjes en vertrekken dan naar Blackwater, het mijncentrum van Australië. Er rijden treinen van 300 meter gevuld met kolen. We tanken vol in de enige pomp die open is (1ste kerstdag), de rest van de dag is alles gesloten wat we zien aan winkels. Via gravelwegen naar Rolleston om te eindigen in Canarvon Gorge National park. Vandaag 31 c, morgen 40 is voorspeld 😓. Maar snachts zou het wel

Meer foto,s op Facebook.

- Posted using BlogPress from my iPad

maandag 23 december 2013

We zijn iets te laat

Paronella park, daar stonden we. Een Spaans kasteel, afgebrande ballroom, waterkrachtcentrale in een tropisch park. Gebouwd door een verdwaalde Spanjaard die zijn droom hier bouwde. We kregen een rondleiding. Bijzondere plek.

In Innisfail bij de VVV informatie gevraagd over kamperen in national parks. De dames legden het mooi uit maar waren niet blij met het systeem: het komt er op neer dat je een callcentre moet bellen als je ergens wilt kamperen, óf vantevoren via Internet boeken. Maar wij weten niet waar we op een dag terecht komen en buiten de steden is er niet altijd gsm dekking.

Oplossing van de VVV-dames: gewoon gaan staan en ikke-niet-weet-en-de-gsm-doet-het-niet spelen als er controle komt. Dus dat gedaan, heel stil midden in het bos, prachtig plekje. Met bbq trouwens, waar we grote garnalen en courgette op hebben gekookt. Heel Australisch. Dat is het leuke van een campervan. En geen controle gehad :-))
Het slapen in de bus gaat goed, we krijgen al een routine van opbergen, bed opmaken (groot genoeg, dat bed), gordijntjes hangen. De achterklep blijft open voor de frisse lucht en we hebben een fan voor als er geen wind is.

S morgens de berg op gelopen naar de waterval, maar het is nog niet echt regentijd. Dus een valletje. Hete en natte wandeling, dus daarna nog een douche.

Doorgereden over Bruce highway naar Townsville en geboekt voor Magnetic Island. Een soort Schiermonnikoog dachten we. Ondanks het vakantieseizoen is het leeg. Hoogtepunt daarstraks was de bingo met 30 mensen. We zitten niet in dat resort, overigens, maar aten er. Veel winkels en appartementen staan te koop. We hebben geboekt voor 2 nachten maar vluchten na 1 al weg. Het is hier wat te relaxed en we moeten nog heel ver. We voelen ons onrustig en gaan ver rijden tijdens de Kerst!

We zijn eigenlijk een maand te laat. Het is boven de 30 graden en in de hitte is het lastig om overdag dingen te ondernemen. De zon brandt hier, we zitten nu op de zuiderkeerkring. Pas om een uur of 5 wordt het een temperatuur om iets te doen en om half 8 is het donker.


- Posted using BlogPress from my iPad

Location:The Strand, Townsville, Australië

donderdag 19 december 2013

We zijn onderweg

Zaterdag de camper opgehaald. Na uitleg weer naar Kewarra beach gereden, links rijden hier. Daar flink bijgepraat en in het zwembad rondgehangen, kon minder.

Zondag vroeg naar de stad, op de boot naar Great Barrier Reef. Behoorlijk volle boot. Na 1,5 uur aangekomen bij de Outer Reef en daar 2 duiken gemaakt en Else heeft gesnorkeld. Viel niet mee, koraal en vis is niet overweldigend. Daarna op de hotelboot in een mooie kamer en weer 2 duiken gemaakt.



De volgende ochtend weer 3 duiken en toen weer op de snelle boot overgestapt en terug naar huis.
Het duiken was niet super, je hoeft er echt niet de 1/2 wereld voor over te reizen. En de duikvoorschriften zijn erg streng. Gelukkig had ik een leuke buddy gevonden (Canadese medicijnstudente die steeds riep "the best buddy ever!") en hebben we mooi koraal gezien. Vooral op de nachtduik veel grote Travally's en haaien.

Dinsdag naar het noordelijkste puntje van onze reis, Mossman gorge. Een rondleiding door het bos gedaan met een aboriginal gids, heel interessant! Kom je toch veel te weten over gebruik van bv. de bast van de papertree: om babies in te verpakken, of doden in te begraven, als dakbedekking, om rook te maken voor ceremonies en nog meer. Over eetbare en giftige planten, rotan met haakjes om wormen mee uit een boom te hengelen, stinging tree (heel erg, blijft maanden jeuken!). Over lichaamsbeschilderingen, heel persoonlijk. Leuk!






Langs de kustweg teruggereden, met mooie uitzichten over de zee.
Eind van de dag naar het strand waar Christmas carols, vreemde gewaarwording bij 30 graden.



Woensdag naar Kuranda, een bergdorp boven Cairns. We gingen met een scenic train omhoog, mooie vergezichten. Boven wachtte Carla die ons de omgeving liet zien oa het huis waar ze 17 jaar gewoond heeft. Het dorp is ooit ontdekt door hippies en in het centrum is dat duidelijk te zien. Jammer dat we onze hippiecamper niet bij ons hadden!
Vogelpark, waar Aart de knop van zijn petje is kwijtgeraakt aan een parakeet en vlindertuin met erg vrolijke gids. Ook met goeie uitleg, trouwens.










Met een kabelbaan in 1,5 uur weer naar beneden. Zeer de moeite waard, over de boomtoppen met vergezichten.
Daarna gedineerd aan de beach met Carla en Gianni, als afscheidsdiner.

We hebben het zeer goed gehad bij hen, lekker eten en veel te veel alcohol (dank je wel, Gianni!), zwemmen, praten. Het is fijn om na een lange reis zo ontvangen te worden en rustig je jetlag te verwerken. Het is natuurlijk waanzinnig dat ik er pas na 55 jaar achter kom wat voor lieve nicht ik heb! We zijn nog wel steeds vroeg wakker 6 uur maar dan is het al licht en lekker koel.

Vandaag zijn we los met de camper. Door de Atherton Tablelands, een hoogvlakte met dichte begroeiing want dit is nog steeds tropisch. Dat is te merken want het regent regelmatig, de echte regentijd komt er nu snel aan. Koffie en theeplantages, mango's, pinda's, bananen.

Boven een reconstructie van een mijndorpje bekeken met heel veel oude spullen en werktuigen. Ook een aantal die we wel kennen zoals een 33 toeren grammofoon. Die heeft mijn vader ook. We worden ook al wat ouder....
Doorgereden naar een plek waar vogelbekdieren te zien zouden zijn maar die was helaas gesloten.

En nu onze eerste nacht met ons campertje. Dat wordt vannacht passen en meten en kijken hoe dat werkt met eten koken en slapen. We staan op een plekje onder bomen met grote vleermuizen omgekeerd aan de takken. En het regent weer fors.


- Posted using BlogPress from my iPad

vrijdag 13 december 2013

Het is ver maar dan heb je wel wat

Australië stond al langer op het lijstje. Enkele jaren geleden zijn we naar nieuw Zeeland geweest maar om daar Australië even 'bij' te doen was gekkenwerk.
Dus nu geheel en alleen down under. En via ticketspy tegen een goedkoop business class ticket aangelopen, voor twee oudjes geen gekke deal.

Else heeft familie wonen in Cairns (Carla) en Adelaide (Ella). Die zijn al 50 jaar geleden geëmigreerd uit Assen. Dus dat wordt heel bijzonder om ze weer te zien. Overigens is Ella uit Adelaide enkele jaren geleden bij ons op bezoek geweest.
En verder kennen we Evelijn en Age, van mijn werk vroeger maar ook van ons bezoek toentertijd in nieuw Zeeland. Zij wonen nu in Adelaide.

Het vliegen is comfortabel maar de jetlag wordt 10 uur, dat is heftig.
Onderweg een tussenstop in Abu Dhabi, uit de lucht een grote zandbak en op de grond een grote bouwput. Maar wel een leuke lounge, rugmassage en ff douchen. De geneugten van een duur ticket.

Naar Sydney was veel slapen dus we kwamen zeer uitgerust aan. En omdat de kamer nog niet vrij was gelijk de stad ingegaan, met de trein. Retourtje stad (15 minuten hooguit) $30 dat is 20 euro. Toeristen zijn de cashcow als je vertrekt vanaf station vliegveld betaal je 4x zoveel dan vanaf andere stations. Onze taxichauffeurs op Schiphol zijn nog heel redelijk met hun prijzen!




In het centrum het bekende Opera-gebouw. En de grote brug waar je als durfal ook over de hoge boog heen kan lopen onder begeleiding en aan een touw. Mij niet gezien. Onder de brug is het heel oude Sydney met kadegebouwen, een kerk en oude hotelletjes. Deels verwoest vanwege de bouw van de brug in 1932. Maar ook verwoest door allerlei moderniteiten als de hoge gebouwen van het business district en een landingsbaan voor charterschepen. Jammer.




We lopen nog even door de botanische tuin, mooi rond het gouvernement house. Maar we zitten er door en gaan naar het hotel om wat te slapen.

Vrijdag vroeg op was geen probleem al om 3 uur wakker. Met Tiger air naar Cairns gevlogen, dit is tropisch Australië. 30 graden en vochtig en groen. Hier woont een nicht van Else die 55 jaar geleden naar hier is geëmigreerd toen was zij 18 jaar. Ondertussen over de hele wereld gewoond maar nu weer hier in een mooi huis met zwembad. Al 55 jaar niet met elkaar gesproken dus heel wat bij de kletsen.










We verkennen de stad o.a een openbaar zwembad zoals bij ons een trapveldje is: geen hekken je kunt er gewoon in. Mooi centrum en lekkere koffie. We doen wat boodschappen en gaan naar het huis van Carla en Gianni en kletsen verder en hangen met wijn in het zwembad. Nog even op een veldje kijken naar wallabies (kleine kangoeroes) En vallen alweer vroeg om.




Om 6 uur wakker, de zon is al op en de vogels fluiten, allemaal onbekende liedjes. Na het onweer van gisteravond wordt het een prachtige dag. Heet en vochtig.
Vandaag de camper halen en de spullen erin. En zondag gaan we 2 dagen duiken op de Great Barrier Reef.


- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Poolwood Road,Kewarra Beach,Australië

maandag 21 oktober 2013

Het buitenleven: soms is het leuk, soms ook niet


Het buitenleven heeft zo zijn pro's en con's.

Walnoten oogsten, ongeveer 700 dit jaar plus nog een paar honderd bij vrienden in Kraggenburg geraapt.
Moeten nog even drogen maar dan kunnen we weer een jaar vooruit.


Kippen houden, elke dag verse eieren.
Tot er een havik overvliegt als je niet thuis bent....



Paddestoelen een heel veld vol. Eetbaar???





Mollen mollen je grasveld. Maar deze niet meer.



In Bommelier is altijd wat te doen en het gras is nog steeds groen.

maandag 30 september 2013

Alweer voorbij


2 weken gaan razendsnel voorbij.
Duiken rond Bali is een behoorlijke inspanning. Altijd stroming, soms koud wel 20 graden, soms zware deining. Dat maakt het vermoeiend. Maar goed tegen het buikje :-)

De laatste duikdag in het rijtje was mantapoint. En toen we de boot uitsprongen sprongen we bijna bovenop 7 manta's! Prachtig gezicht terwijl de in cirkels 'rondvlogen' het lijkt net of ze vliegen. Soms verder weg maar soms ook heel dichtbij.

YouTube Video

Nog gezocht naar de Mola Mola maar niet gezien, de laatste dagen zijn ze niet gezien. Maar de verdere duiken die dag waren ook mooi, veel koraal, veel visleven en behoorlijke drift.

Dagje vrij genomen en op de brommer naar Ubud 30 km. Onderweg een tempel uitgebreid bezocht, er werd gewerkt aan de voorbereiding van een groot feest in November.

Ubud zelf was een wereld van verschil met 20 jaar geleden toen ik er al was. Je kunt nu over de koppen lopen van zowel de toeristen als de verkopersters. Zo gaat dat. Dat zie ik ook hier in Sanur.
Onderweg was leuker en nog zoals ik het me herinnerde.

Vervolgens nog 2 keer een duikdag gedaan, eerst mantapoint maar dat ging anders. Veel golven op de speedboat, een instructeur die al moest overgeven voordat we er waren en geen zicht op de duikplek. Dus doorgevaren naar andere plekken en daar gedoken.



De laatste keer bij de pinacles van Chany Desa. De eerste duik geen stroming, de tweede heel erg en dwars. Duiken achter rotsen en slim zwemmen bracht ons op de plek van de 4 baby haaien. Moederhaai was er ook maar verdween snel.

Nu inpakken en naar vliegveld voor de lange weg terug.

Meer foto's komen later, wifi is slow hier.
Maar wel overal



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Jalan Danau Tamblingan,Denpasar,Indonesië

zondag 22 september 2013

Diepduiken



Met een omweg naar Bali gevlogen. Onbegrijpelijk maar KLM tickets vanuit België zijn al gauw 200 euro goedkoper, inclusief een rit met de Thalys.

Ik ben in Sanur iets ten noorden van Denpasar. Veel hotels, meestal tussen de hoofdweg en de zee. Je kunt nauwelijks bij de zee komen als je niet in een van die hotels zit. Bezetting veelal ouderen, soort Benidorm in de winter.

Ik zit in een duikhotel met een 6 daags duikprogramma (14 duiken) op diverse plekken. Na een dag jetlag naar het Noorden gereden waar we (mijn gids, een lokale gids in opleiding en ik) 3 duiken deden, tot 30 meter diep.

Veel koraal en kleine vis maar ook een haai, schildpadden en 2 bumphead parrotfish weet het Nederlandse woord niet maar ze waren erg groot. En vele andere interessante vissen. Mooi wrak dat wel druk was met duikers.
S'avonds in een lokaal hotel maar dat lag aan de enige weg dus veel lawaai. Bali is wel veranderd sinds ik er 20 jaar geleden was.

Mijn spullen worden altijd door de lokale bevolking gedragen, het enige wat ik moet doen is het aantrekken, ademhalen en het water instappen...

De 2de dag 3 duiken bij een ander dorp, veel stroming dus je flippers omhoog en je gaat vanzelf. Aan het eind hoop je dat de boot je kan vinden om terug te gaan.

Vandaag mijn speciale duikdag: de 40 meter duik. Theorie werd eerst overhoord daarna in een bootje naar een diepe plek. Veel golfslag bij het verlaten van het haventje, veel stroming ook bij het te water gaan. Maar alles ging goed en op 40 meter een ei kapotgemaakt (dooier en struif blijven gewoon bij elkaar zweven) en geprobeerd een flesje fanta leeg te drinken = onmogelijk door de druk van 5 atmosfeer. De 2de duik werd geannuleerd vanwege de golfslag. Maar toch ben ik geslaagd!

Morgen naar manta point, hopelijk mantaroggen in grote aantallen.
Vanaf nu slaap ik in het duikhotel in Sanur en maak dagtrips. Na dinsdag misschien nog andere dingen doen zoals fietsen vanaf de vulkaan (naar beneden) richting Ubud.

Terwijl ik dit schrijf wordt de gamelan gespeeld hiernaast. Overal op straat staan offertjes. De bevolking blijft haar waarden trouw.

- Posted using BlogPress from my iPad


Location:Sanur, Bali

woensdag 5 juni 2013

Leghennen

Al 3 maand geleden hebben we een kippenhok gekocht en geplaatst, maar pas nu kwamen we ertoe om ook daadwerkelijk kippen te kippen: 4 leghennen. Tenminste, bijna-leghennen, het duurt nog een enkele week voor ze gaan leggen.
We hebben ooit kippen gehad die vrij door de tuin mochten en konden lopen, maar de buizerds en haviks maakten daar snel een eind aan. Dat is al meer dan 10 jaar geleden en sinds die tijd is de vossenstand ook opgelopen. En marters hebben we hier ook wel rond het huis.

Dus we zijn erg benieuwd hoelang het goedgaat.

Hopelijk houden we ze en kunnen we verse eitjes tikken elke dag.

Het is kippennnnnnboer 


vrijdag 31 mei 2013

18 panelen erbij gelegd

Prijs zonnepanelen stijgt enorm

Zonnepanelen zijn de afgelopen weken met ruim 10 procent in prijs gestegen door de dreiging van de EU met een importheffing op Chinese zonnepanelen. De sanctie voor oneerlijke concurrentie moet op 6 juni ingaan.

nos.nl

Dus nog ff snel in april offertes gevraagd voor 18 panelen op ons voorhuis, goed voor 4,5 kiloWatt_piek.
Weliswaar Oost-West georiënteerd en dus niet optimaal qua opbrengst (schatting 70-80% van de optimale Zuidrichting). Maar tussen alle offertes zat er een heel goede bij. Direct subsidie geregeld via Senternovum, nog voor de panelen geplaatst werden was dat geld al binnen.
Vanochtend redelijk zon hier en de eerste kiloWatten lopen al binnen.
Omniksol (de omvormer die de gelijkspanning omzet naar netspanning) heeft een mooi portal waar de opbrengst online uit te lezen is).



De montage werd op donderdagmiddag gedaan en verliep goed slechts 2 dakpannen gebroken (kan gebeuren).
De bomen staan aan de Noordkant en schermen de zon alleen in hoogzomer af (ochtend- en avondzon, de zon komt nu NO op en gaat NW onder). Dus al met al geen ideale plek maar op ons rieten dak is het leggen van panelen niet mogelijk.

Ons totale energiegebruik aan elektriciteit wordt nu ECHT groen opgewekt: zonnepanelen en 4 deeltjes windmolen van de Windcentrale.
Nu kijken of we ook gasneutraal kunnen worden.....








zondag 5 mei 2013

Drainage aanbrengen

Het nieuwe land naast ons is 's winters nogal nat. Dat lijkt te komen door hoog grondwater in combinatie met een leemlaag. Een oplossing zou kunnen zijn: drainage aanbrengen.
Van de week is dat gebeurd: ik mocht als 'laserloper' meewerken.
Het geheel verliep vlotjes binnen een dag lag het er in.
Nu maar afwachten, voorlopig heeft de drainage geen nut want het is al maanden kurkdroog (te droog).


Kraan met laserstok op de voorgrond


Laser links, daardoor leg je de drainage precies horizontaal


4 uitlaten in de sloot

afgedekt, ingezaaid.

zaterdag 13 april 2013

7 dagen achtereen duiken

Eden divers gaat 3 en dan gelijk 4 dagen duiken. Back-to-back. Ik ben nu 7 dagen achter elkaar onder water geweest, veelal de dezelfde plekken. Maar vissen zwemmen en vooral voor de grotere moet je geluk hebben. Er waren soms manta's maar als je 50 meter verder bent zie je ze niet. Dat overkwam mij dus...
Door een storm in het begin van de week, de zw-moesson komt nu op trek, was er ook veel stroming. En als je dan een paar meter verder wil is het vechten. Maar als je slim bent drift je met de stroom mee. Even stoppen om wat nader te bekijken is dan wel weer werken.

De laatste dagen had ik een gids met oog voor detail. Tientallen, soms microscopisch kleine slakken en wormen heb ik mogen aanschouwen. Nudibranch is Latijn, heeft niets met naakt te maken maar de longen worden dan buiten het lichaam gedragen, op de rug van de slak.
Ik geloof dat ik meer een vissen-duiker ben😳
Die heb ik ook wel gezien zoals jonge batfish, jonge boxfish, jonge rockmover wrasse. Wel bijzonder allemaal. Sorry voor het Engels weet geen nl-namen. Een muiter van een grouper, een Napoleon, een grote schildpad (hawksbill), Lobster, heremietkreeft. En nog veel meer. Het blijft mooi om de hoek en in de vele grotten zit van alles verstopt.

Wat me opvalt is dat er ongelofelijk veel gerookt wordt aan boord. Gelukkig is het dek open. 'Roken is lekkerder als je duikt' hoor ik zeggen. Maar je longen heb je wel hard nodig daar beneden. Op 30 meter is de druk wel 4 atmosfeer en dat is hard werken voor je longen.
Maar vanaf 6 uur wanneer we opstaan (7 uur eerste duik), is het flink doorhalen. Onbegrijpelijk.

Vooral Richelieu was weer erg mooi, aan het einde van het seizoen is er veel vis dus ook veel jagers en dat geeft spectaculaire beelden. Wolken glasvis die exploderen als een troep Travally's erin duiken. 50 barracuda's die rondcirkelen tegen dinnertime.
Over een maand begint de grote slachting. Dan wordt het natuurpark vrijgegeven voor de vissers, moesson-seizoen. En die vissen alles in één keer weg. Dus als je hier wilt duiken: kom laat in het seizoen. Dan heeft het zich weer enigszins hersteld.
Blijft toch een lastig op te lossen probleem tussen arme vissers en een industrietak die miljoenen binnenbrengt, maar niet bij de vissers. En vissers omscholen tot duikgidsen, inclusief Engels spreken, dat is lastig 😥

Op wereldschaal gaat het heel snel met de achteruitgang van haaien (vinnesoep), manta's, napoleon's etc. De Chinezen zijn beruchte vissers, Japanners ook. CITES-afspraken worden ontweken onder het mom van "wetenschappelijke missie".

Aan de wal is het nu songkran, het waterfeest. Overal wordt je natgegooid of met een natte poeder bestrooid. Heb al 2 keer onder de douche gestaan. Maar ach het is heet dus koelt lekker af...

Morgenochtend terugvliegen.

vrijdag 5 april 2013

Dive eat sleep

Omdat ik een goedkoop retourtje naar de kust van Thailand vond maar weer eens gaan duiken in de Andaman zee: Similan eilanden, Surin eilanden, Richelieu rock en als toetje een wrakduik.
De eerste week geboekt bij Khao Lak scubadivers. Die verkopen wel veel plek op een boot (18) daarom voelt het vol en druk. Internationaal gezelschap voornamelijk westerse wereld.

Het duiken is steeds weer geweldig, zicht 25m en meestal geen stroming. Soms een groen monster: groene koudebel die uit de diepte komt, stroming, zicht wordt ineens slecht. En koud! Maar dat is weer goed voor de vis want die bellen zitten vol met voedsel.

Qua vis hebben we alles gezien, ook een haai die vlak voorbij schoot (zilverhaai). Alleen geen manta's die zijn dit seizoen schaars. Of toch een teken van structureel overbevissing?
Op de laatste CITES-conferenties is de manta op de rode lijst gezet evenals enkele haaiensoorten vanwege overbevissing. Maar dat wil niet zeggen dat er dan meteen niet meer op gevist wordt...

Richelieu blijft toch de mooiste plek met veel zacht koraal en scholen vis waar tonijnen, travelly's en barracuda's op jagen. Groot zeepaardje gezien, wat een leven de hele dag op dezelfde plek hangen en 100 keer gefotografeerd worden met flits. Ghost-pipefish, ribbon eal, octopus, diverse garnaalsoorten (mantis, harlequin). Ik weet de Nederlandse vertaling niet zo 1-2-3.

Na een duik stevig eten en daarna slapen. 4 keer per dag, vanaf 7 uur (erin) tot 6 uur (eruit), de eerste avond later na een echte nachtduik. Spectaculair met nachtdieren als krabben en 100den rode oogjes om je heen (garnalen).

Ik heb nog een week voor ik terugvlieg dus heb alweer geboekt voor 7 dagen vanaf morgen. De temperatuur in het water is 30c. Hopelijk is het wat minder koud als ik straks thuiskom...










zondag 10 februari 2013

Hoe was t nou?

Zaterdag nog een stadswandeling gedaan door de slumps bij het station. Dagelijks komen er 50 kinderen illegaal met de trein naar de grote stad en die gaan stelen, lijm snuiven of in de prostitutie. Een hulporganisatie biedt onderdak en steunt terugkeer naar huis of studie op school.
Was zeer indrukwekkend.



http://www.salaambaalaktrust.com/street_walk_delhi.asp

Daarna koffie drinken in Imperial hotel, mensen met de neus omhoog (kamers tot wel 1500 euro per dag). Nog een beetje inkopen en dat was t wel.

EN HOE WAS HET NOU?

Na 4 weken India, beter gezegd Rajasthan want verder zijn we niet gekomen, een terugblik.

Het weer was kouder dan verwacht. Als de zon er overdag is is het lekker, maar zo tegen de avond koelt het goed af vooral in de woestijn en we hebben regelmatig om extra dekens gevraagd (en gekregen) en Else heeft regelmatig in haar pyjama'tje geslapen!
Ook nog 2x een beetje regen gehad, ongewoon volgens de krant.
De lokale bevolking is er dan ook op gekleed: wanten aan, extra doeken omgeslagen ook om het hoofd zoals iemand die kiespijn heeft.

De mensen zijn echt heel vriendelijk, overal waar we komen. In Kota werden we 2x in huis gehaald, in de trein krijg je koekjes, fruit en soms ook kralen en kettingen aangeboden. De sfeer in de trein is heel gemoedelijk en je spullen alleen laten is (in de 2de klasse) geen enkel probleem. Geen enkel moment hebben we angst gehad voor diefstal of iets anders naars. Verkopers en taxi-chauffeurs vragen wel steeds ("tuktuk, ma'am?") maar dringen niet aan of erger.
Else en ik zijn tientallen keren op de foto gezet door de mensen, in groepjes, individueel, armen over je schouders, etc.

Verkeer is een bende. Als je naast de chauffeur zit zie je de vrachtwagens en bussen op de verkeerde helft op de afkomen! Toeteren, rechts en links inhalen, macho-gedrag op de 2 baans weg, beesten op de weg, drempels overal ook op national highway's, natuurlijk kuilen en gaten. Verlichting ontbreekt of het grootlicht staat recht in je ogen te schijnen. Spiegels zijn uit voorzorg naar binnen geklapt, want alles schuift vlak langs elkaar, en trouwens wat achter je is is niet belangrijk. Daar hebben we al iets over geschreven.
Treinen is goed geregeld. Je moet wel een maand vantevoren reserveren. Maar in de trein is het (relatief) schoon, er is eten en water te koop, lakens en dekens in de slaaptrein. Wel veel mensen maar zeer beleefd en behulpzaam (in de nachttrein is het donker, vindt dan je bed maar eens met je koffer meezeulend maar dan is er altijd iemand die helpt).

Indiaas eten vinden we heerlijk, een grote variatie, vaak vegetarisch maar toch ook redelijk wat vlees zoals kip en schaap. Zolang je bestek maar schoon is en je bij een redelijk tentje eet is er geen probleem (behalve dan één keer met Else in Udaipur), water uit de plastic fles.
Dus afgevallen zijn we niet, zeker niet omdat we minder beweging krijgen dan thuis. Veel in tuktuk's , treinen en auto's en in de stad is lopen ook beperkt.

Onderhandelen, ja over alles. Vermoeiend maar het moet en er is veel mee te verdienen. Else is na onderhandelen blij met kussenhoezen naar buiten gekomen maar een week later bleek ergens anders dat er nog wel 30% af had gekund... Je weet de prijzen niet dus ga je in principe altijd de mist in. Who cares het is allemaal niet duur en het geld komt (meestal) goed terecht. Uurloon van een chauffeur, en dat is een goeie baan, is 100 roepies per uur, dat is 1,5 euro. Geeft je een richtlijn.

Armoe. Je kunt je er niet voor afsluiten. Nu viel ons het aantal bedelaars wel mee, niet heel veel invaliden of moeders met kindjes op straathoeken. Wel krottenwijken met golfplaten huizen of zelfs van bouwplastic. Daar zou ik nu met de kou of straks met de moesson niet in willen zitten.
Hoewel er veel scholen zijn ook op het platteland zal het nog heel lang duren voordat echte armoe verdwenen is. Economische groei komt vooral bij een kleine groep terecht. De rijken en de middenklasse hebben niet veel op met armoe en de dalits. Verticale migratie is door het kaste-stelsel zeer moeilijk. De rol en positie van de vrouw, toch de drager van de vooruitgang, is beperkt en ondergeschikt. Het hindoeïsme is niet echt een bron van de vooruitgang, meer een bron van overgeven (geldgeven) aan de vele goden en bidden.

"Kleurrijk India". De traditionele Radjastani kleding is heel kleurrijk. Vrouwen veelal in rood, oranje, knalroze, dat zijn hier de kleuren van het geluk. Mannen in tulband (alleen in de dorpen), boeren in witte lendendoek, een enkele saddhu in oranje. In dorpen dragen zelfs wegwerksters traditionele dracht (wat niet echt handig lijkt).
Maar steeds meer mensen dragen westerse kleding, jammer genoeg, vooral in de steden. Daar dragen vrouwen vooral prachtige sari's voor feesten. Die hebben we overigens genoeg gezien, het is de maand van de trouwerijen.

Vuil. Ja het is vuil. Wat je kwijt wil laat je gewoon vallen. Stoepje schoonvegen tot de buren en dan is het klaar. Soms zijn er vuilbakken maar die worden 's nachts leeggehaald door de beesten en dan ligt alles weer op straat. Koeien, honden en soms zwijnen in de straat. Pissen en poepen gebeurt overal, door mensen en de vrijlopende beesten. Dus het stinkt ook. Dat duurt nog wel een poosje voordat dat is opgelost.

Bezienswaardigheden. Radjastan is het land van de roemrijke krijgers. Ieder koninkrijkje zijn eigen kasteel of fort. Echt heel mooi, op een gegeven moment wordt je een expert in durbars en zenana's (leggen we thuis wel uit aan wie het interesseert) en kun je de kwaliteit van forten en kastelen goed vergelijken. Veel schilderingen in verschillende stadia van verfijning en van onderhoud. Prachtige haveli's die we ook steeds meer met een kennersblik beschouwen. Als je een shopper bent dan is er ook heel veel te shoppen. Maar wij zijn geen shoppers.

Hindoeïsme. Else heeft een minimale basiskennis van het hindoeïsme opgedaan, maar alleen een basis, want alle incarnaties van Vishnu en Shiva overzien is niet te doen in een maand. Uitermate interessant en onwaarschijnlijk ingewikkeld. Overal tempels en kleine tempeltjes, ook in de wijkjes van bijv. Jodhpur op de hoek. Waar actief gebruik van wordt gemaakt.
Er is een minderheid van moslims, een enkele vrouw zelfs met niqab tot over de ogen (maar minder dan in Den Haag) en moskeeën. Ze zijn niet allemaal naar Pakistan gevlucht in 1947.

Tot slot: het was niet een geriefelijk reis. Soms knalharde bedden, lawaai in de nacht, trouwens altijd overal lawaai, Engelse taal niet machtig of zeer slecht verstaanbaar. Geen actiegerichte cultuur (3x vragen over ons ontbijtpakket, door verschillende mensen uit dezelfde keuken), de bus is niet vol dus wacht nog een uur, bestelde taxi laat op zich wachten, de aangekondigde parade begint gewoon wat later...
We zijn na verloop van tijd wat meer in comfortabele hotels gegaan dan in het begin (leeftijdskwestie ook, we zijn geen 30 meer).
Maar het was ook een mooie en bijzondere reis. Over een half jaar herinneren we ons alleen nog die bijzondere dingen en het stof en de gevaarlijke momenten op de weg...... Weg!
Incredible India.


- Posted using BlogPress from my iPad

Location:New Delhi,India