Zanskar Kargil Dah

Woensdag Zanskar vallei

Het hotel is best netjes. Goede keuken, goede bedden. Mooie badkamer volgestouwd met leidings voor toilet wastafel en douche. Douchen gaat alsvolgt: je zet een emmer voor de deur en het personeel vult die met warm water :-))

En dan is het verder water met een bakje over jezelf gooien.

Met z'n drieën gaat het goed, slapen is soms lastig voor de enige niet-snurker (Ans) dus die pendelt wat heen en weer, we hebben altijd 2 kamers. Door de hoogte en droge lucht is het snurken echt een probleem. (Nou en of...alsof er hier een vallei ontbost wordt. Heb je ooit wel eens geslapen terwijl er gezaagd werd?)

De hoogte is verder geen probleem meer qua eetlust en hoofdpijn.

Eten is vegetarisch bij de moslims was er wel vlees. Ook hier geen alcohol dus we ontgiften in sneltreinvaart.

De chauffeur komt uit Leh, is dus een Ladakhi. Hij rijdt safe en doet ook wat gidswerk, zijn engels is redelijk dus hij kan onze vragen vertalen en dan aan een monnik ofzo stellen. 

De bergen zijn zeer imposant. Soms nog besneeuwd. Er zijn hier twee 7000'ers. Maar de andere doen er niet voor onder terwijl de hoogste Himalaya-toppen veel oostelijker liggen. Ondanks dat het al wat later in de zomer is stromen de rivieren nog snel. In de vallei lopen allerlei geultjes, een heel irrigatiesysteem.

Vandaag weer 2 kloosters gedaan (voor sommigen onder ons begint het al bijna te veel te worden.....). Langs de rivier via een smalle weg naar boven. Ook hier wordt er druk aan de weg gewerkt, soms moeten we even wachten maar niet zo lang als destijds met Arend en Akkie in Xinyang (5 dagen). Het klooster ligt prachtig op een rots hoog boven de rivier, spectaculair gezicht. Er was net bezoek geweest van een lama uit Bhutan, die had een prachtige, grote thanka (wandkleed) gegeven als geschenk. Daarna nog een klooster maar dat was niet veel tov. de eerdere 3 dus op naar de lunch. Daarna doen we de hoofdstraat maar in Roden zijn meer winkels. We lopen door de weilanden naar ons hotel.

We hebben ons reisplan veranderd, in ėėn dag terug naar Kargil. 10 uur hobbelen (indien we het redden Ans WEINIG FOTO'S te laten maken. Dat wordt nog een hele opgave!) De dag winst gebruiken we verderop weer in de Dha-vallei, een vallei met een unieke Arische bevolking. (Arisch in de goede zin vh woord......)

Donderdag terug naar Kargil

Het werden 11 uur voor de ruim 260 km. Onderweg weer veel mooie plaatjes, de zon stond nu anders dan op de heenweg volgens Ans. Nu in het tentenkamp zelfde als op de heenweg, is mooi maar wel aan een drukke weg. Afijn we slapen wel na deze dag.

Vrijdag naar Dha

Na een uitstekend ontbijt rijden we het moslimgebied uit naar Mulbek, waar ook een grote Buddha in de rots is gegraveerd. Hier scoren we ook een soort koffie.

We verlaten de weg naar Leh en rijden Noord weer een moslimgebied binnen. Het feit dat ik dat steeds benoem geeft aan hoe belangrijk dat hier gevonden wordt. Religie is een belangrijke identificatie, bijna nog belangrijker dan familie.

Terwijl we steeds verder de gorge inrijden wordt het steeds smaller: berg, weg, rivier, berg. Vanaf boven de berg komt een stofwolk naar beneden, plotseling stormt het en het zicht wordt niks. Als we een klein dorpje binnenrijden ligt er een boom over de weg. Met vereende krachten wordt er gehakt en uiteindelijk wordt ie van de weg afgesleept.

Door de storm zijn overal de vruchten van de bomen gewaaid, vooral abrikozen. De locals verzamelen ze en drogen ze. Vooral voor de pitten, daar maken ze olie van.

Bij de uitgang van de gorge rijden we tegen de Indus aan, vlak bij de grens met  Pakistan. Maar eerst paspoort én special permit laten zien.

Na enkele kilometers via een ZZ-weg omhoog naar ons tentenkamp bij Lastang.

Hemelsbreed hebben we niet veel afgelegd maar de bergen maken het klimaat hier anders. En door de vruchtbare grond groeien hier veel meer soorten fruit dan in Kargil.

Na de lunch naar Dha gelopen, een bergdorpje dat net wat meer grond naast de rivier heeft. Arische mensen, blanker dan de Lhadaki. Sommige vrouwen in traditionele kleding, Ans kon haar hart ophalen. Er wordt veel groente verbouwd zoals boontjes, kool en tomaten.

Na het eten weer vroeg op stok (9 uur).

Zaterdag, Lastang

Bij het opstaan is het bewolkt en regent het soms licht. We gaan op weg naar het dorp Hanu, in een zijvallei van de Indus. De ingang van de vallei is militair terrein, de vallei loopt door tot Pakistan. Na een lange controle moet ik nog opschrijven dat ik op de Stenhorstdijk in Peize woon, en dan mogen we door.

We lopen de laatste 2 km bergop naar het dorp. Er wonen wel 1000 mensen, die in 2-3 maanden hun oogst moeten binnenhalen. Dan komt de kou en de sneeuw weer. We zien een aantal mensen met blauwe ogen en lichte huid, afstammelingen van de Ariërs.

Na de siësta lopen nog naar het dorp boven de camping. Hier staat een prachtige gompa (tempel). Ik volleybal met de schoolkinderen maar op 3000 meter hoogte valt dat niet mee. We moeten dan weer naar beneden omdat er straks een rotsblok wordt opgeblazen. De zon breekt voorzichtig door.