weblog van aart: 8 dagen zijn snel voorbij

We staan op tijd op om de Todra-kloof te lopen. Maar bij het opstaan krimpt Else weer in elkaar: spit!

Ze zet echter door en als we lopen wordt het in de rug wat soepeler. Kanjer!

We lopen door veldjes met groente en bomen (dadels, olijven), veelal over dijkjes van het irrigatiesysteem. Er is hier nog steeds water in de rivier. We stijgen langzaam en de kloof wordt nauwer. Na 15 kilometer in 3,5 uur zijn we op de pas, met links en rechts wanden die nog verticaal 300 meter oprijzen. Er hangen wat verdwaalde bergbeklimmers aan...

De huizen hebben dezelfde kleur als de berg. Goed kijken!

Met een groepstaxi terug en dan met eigen auto verder richting Ouazazate om te eindigen in een klein dorpje in de bergen bij Ait Ben Haddou, in hotel Bagdad Cafe, naar de gelijknamige film. Een verademing: kachels aan ( het vroor vanochtend 4 graden!), fantastische eigenaren een heerlijk diner met witte wijn. Super plek.

De volgende morgen bezoeken we de Ksar (versterkte dorpsvesting) aan de rivier en kijken naar de opnames van een film: bedoeïenen vallen aan vanuit de vallei.

De graanschuur bovenop, en een mooie kasbah aan de voet.

rotswoestijn bij Ait ben Haddou

Op advies van de hoteleigenaar rijden we via een binnenweg richting Marrakesh. Een prachtige weg, verrassend veel kleine dorpjes met huizen in dezelfde kleur als de bergwanden. Je ziet ze soms niet eens tot je ervoor staat.

In Marrakesh gaan we weer naar het grote plein maar het is erg koud en we eten binnen. Jammergenoeg geen vuurvreters op het plein die hadden nog wat voor verwarming kunnen zorgen.

Woensdag teruggevlogen, 8 dagen zijn snel om.

Zoals we al schreven was het over het algemeen koud met soms ook een gemene wind erbij. Brrrr. Niet alleen in de woestijn maar eigenlijk overal, ook in de steden. Overdag wel lekker warm in de zon. De bevolking spreekt merendeels Frans dus oriëntatie was geen probleem. Zeker op het platteland gaan de vrouwen allemaal gehoofddoekt en soms gesluierd. Maar zoals het Afrika betaamd zijn de vrouwen wel de hardste werkers, wat wij konden zien. Op het land en dan ook nog met een kind zeulen op je rug. Mannen zitten in elk café met zoete muntthee.

En nu wordt alles weer gewoon zoals voor het trouwen.

Overigens staande trouwfoto's nu ook op picasa

Aart gaat volgend weekend naar Bangladesh voor PUM. Else vindt dat niet een helemaal rustig idee. Maar meestal valt alles achteraf erg mee. Sinterklaasrijmen in het hoofd? Vertrek 5 december.

Nog wat foto's eerder uit de week, meer foto's op picasa.