Galapagos

De rit door de Andes is spectaculair: vanuit Cuenca naar 4100 m over de pas en dan afdalen naar zeeniveau Guayaguil. Ineens is het 30 graden en vochtig warm. In het restaurant is het weer ijskoud. Aart loopt een verkoudheid op.


Voor de vlucht en ook bij aankomst is er strenge controle op meegebracht voedsel en dieren. Met de bus 10 minuten naar de haven om in te schepen en daar liggen de zeehonden onder de steiger zonder enige angst voor mensen. Je kunt je verrekijker wel thuislaten, vogels drinken uit je hand (mag niet!)

Na inschepen en inladen van water etc. naar St. Cruz eiland gevaren en daar op het strand afgezet met een rubberbootje. Zeehonden liggen aan je voeten, blue footed boobies duiken naar vis, fregatvogels proberen dat weer te stelen. Rode Sally Lightfoot krabben all over the place.


Volgende dag weer landingen op eilanden en nu ook snorkelen. Dat laatste is meestal niet echt spectaculair hoewel we wel white tip reef shark, Galapagos schildpad en eagle rays zien. Maar Bonaire is spectaculairder, ook al omdat hier geen koraal is, het water is te koud.
Maar snorkelen met een zeehond naast je die je met grote ogen aankijkt is wel aardig....

Het lopen op het land is heel leuk, vogels, zeehonden en iguana's laten je tot heel dichtbij komen. Het verhaal is nu dat op de verschillende eilanden van de groep vrijwel gelijke beesten voorkomen, maar per eiland nét iets verschillend. Gevormd door de lokale omstandigheden. Maar dat is wat betreft vogels meer voor de deskundigen, zo miniem zijn soms de verschillen. De land- en zee-iguana's verschillen wel heel duidelijk in kleur per eiland. Vooral voedsel is daarbij een belangrijke reden.


Vandaag 28 januari gefeliciteerd Harry, op het eiland Española gelopen. Over zwart vulkaansteen, in de zon, geen wind, schroeiend heet. We lopen dwars door een kolonie masked boobies met jongen, sommige ouders nog op de eieren. We zien 4 jonge albatrossen die ruien en dan hun tocht van 6 jaar op zee gaan beginnen. Keerkringvogels vliegen lawaaiig in het rond. En alle dieren doen alsof wij erbij horen, geen angst, geen vluchtgedrag. Heel bijzonder is dat toch.





De laatste hele dag (29) op Floreana gelopen, deels in de regen. We steken dwars over het eiland waar de vegetatie veranderd van nat naar droog, de passaatwind brengt de regen aan een vaste kant van het eiland. Op het strand aangekomen zijn enkele schildpadden bezig zich door de branding te vechten, na het leggen van hun eieren (nemen we aan).
Daarna nog snorkelen (veel haaien, papagaaivissen, grouper en grote scholen vis. Mooiste snorkelbeurt van deze reis).
Dan Noord terug naar St. Cruz, waar we tegen de avond voor anker gaan.



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Galapagos

5 dagen Cuenca

Dat lijkt lang maar is omgevlogen.
Zaterdag de stad 'gedaan' zoals een aantal kerken, musea en markten. Er is hier voor auto's nog meer éénrichtingsverkeer dan in de stad Groningen maar in de spits zit de zaak redelijk muurvast.

Zondag met Diego (directeur van het bedrijf waar ik in November heb gewerkt), zijn vrouw Lorena en hun 3 kinderen naar het park Cajas gegaan.




Het hele park is net zo groot als Drenthe, als je verdwaalt komt het niet goed.
Door de hoge ligging veel water dus overal beekjes en riviertjes en zo'n 260 meren en meertjes. Op 3800 m hoog een wandeling gemaakt rond het meer (zonder kinderen, zie foto), dat was niet licht. Bewolkt maar geen regen, mazzel! Daarna naar een restaurant en forel eten, heerlijk. Een geweldige dag, op de terugweg lagen de kinderen over ons heen te slapen. Die kinderen zijn echt schatjes.

Maandag een dagtocht naar Ingapirca, het grootste Inca-overblijfsel in Ecuador. Niet te vergelijken met Machu Pichu, maar daar zijn wij nooit geweest, dus dit wilden we wel zien. Gebouwd in de vorm van een poema (heilig beest voor de Inca) en bovenop een Cañari- heiligdom dat aan de maan was gewijd. De Cañari aanbaden de maan, de Inca de zon. Maar op een of andere manier moeten ze verwand zijn geweest, want hun talen komen deels overeen. Stukje van de Incaweg loopt erdoor en verder zijn er overblijfselen van paleizen, werkruimten van de heilige maagden, die het fijnere weefwerk deden en beeldjes maakten voor rituelen en die zo nu en dan ook werden geofferd, denkt men. Een graf van een priesteres, begraven met 10 metgezellen en veel juwelen en vaatwerk. En natuurlijk het hoogste platform, met Incamuren (heel nauw aansluitend) en een platform om de zon te aanbidden. Ook grote stenen met gaten erin om de dagen, weken en maanden te tellen: een steen met 28 gaten, een met 13 gaten, een met 7, zo kom je het jaar rond. Interessante trip.
Nog een vage poging gedaan om het dorp van ons PlanNederland-kind te vinden maar de gids kwam ook niet uit de beschrijving van het dorp.

's avonds uit eten met Hendrik en zijn vrouw Fernanda. Hendrik is de PUM-contactpersoon en doet ook veel andere projecten. Veel praten, eten en drinken, een geweldige avond!


Dinsdag naar een echte Panamahoeden fabriek geweest, die hoeden worden nl. in Cuenca gemaakt! Voor mijn verjaardag kreeg ik er één kadoo van Else. Daarna nog wat sightseeing gedaan en vanavond nog een borrel drinken met Fausto, een zendamateur. Morgenochtend op bezoek bij Diego op het kantoor van Segproser, om de voortgang van het project te bespreken en dan in de bus naar Guayaquil aan de kust en door naar de Galapagos!

Dat wordt weer een heel andere ervaring. We zijn wel weer toe aan wat natuur.

Qua weer hebben we wel geluk, als het regent (hard!) zitten we droog. Maar het is absoluut regentijd.

- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Calle Larga,Cuenca,Ecuador

de hoogste plek op aarde

Baños is een toeristisch dorpje. Verrassend aantal massagesalons (in het nette), veel meer dan in bijv. Thailand. En ook veel groene baden, gevuld met grondwater uit de vulkaan. 'Vol met mineralen en vitaminen'.  

Eerste dag een bergtocht gemaakt, in begin steil omhoog naar het kruis. Daar verder via wat modderpaadjes naar Runtun, met geen uitzicht op de vulkaan door regen&mist. Afgedaald naar Maria de las Aguas Santas door een aantal keren de weg te vragen, bordjes stonden er niet. 
Van 1800 naar wel dik 2400 m gestegen, het ging best met de zuurstof.
Veel bloemen langs het pad van alle 4 seizoenen door elkaar.
Daarna de benen gemasseerd in het openbare bad, eerst warm en daarna het hete bad (dik boven de 30 graden). Lekker!

De volgende dag fietsen gehuurd en langs de rivier en watervallen bergaf gereden. Onderweg in een bakkie naar een waterval gegaan, griezelig eigenlijk gezien de technische installatie ... (Arend even foto kijken).
Aan het einde van de route versgemaakte empanadas gegeten en redelijk (iets te) gebruind weer terug met een pickup, fietsen incluis.

De volgende dag op tijd op het busstation maar de bus van 07.15 uur ging helemaal niet! Bale. Dus toen een taxi onderhandeld die ons via de flanken van de Tungurahua vulkaan naar Riobamba reed. De gevolgen van de uitbarstingen in 2011 waren duidelijk te zien, we reden door velden met lava en as. Veel leuker dan in de bus op de Pan Americana!

Bij aankomst in Guamote was de regionale markt al in volle gang. Het hele dorp was markt, straat in straat uit. En allemaal indianen (indigenas) met gekleurde poncho's en hoedjes.  Het echte Ecuador? 

'S middags een toer naar de vulkaan Chimborazo, 6310 m op het hoogste punt. Wij kwamen tot 5000 nogwat (met de auto, laatste stukje lopen in de sneeuw en dat was heftig genoeg). Beetje duizelig maar cocathee en popcorn hielpen.
Verrassing: de top van de berg is hoogste punt van de aarde, dwz het dichtste bij de zon! Door de draaiing van de aarde is ze afgeplat op de polen en dus op de evenaar groter in omvang. 3 punten in de wetenschapsquiz.


Onderweg naar deze slapende vulkaan striemende regen waardoor er modderstromen op de Pan American Highway ontstonden. Erosie is hier echt een probleem en in de regentijd is dat goed zichtbaar.

We sliepen bij Inti Sisa (link, werkt wellicht niet vanwege stroomprobleem?), een project dat o.a. opleidingen verzorgd, huiswerkbegeleiding voor de jeugd, pc-gebruik, etc. Al 20 jaar steunen zij het armste deel van de bevolking. Onderwijs is beperkt tot de lagere school en dan is het werken op het land. Door de begeleiding hebben de jongeren iets meer perspectief.
Voornaamste inkomsten zijn giften uit België. Daarvan onderhouden ze een soort buurthuis voor de cursussen met daaraanvast een hostel voor meer inkomsten. 
De stroom was uitgevallen dus romantisch diner bij kaarslicht en vroeg op bed.

Vrijdag naar Alausi en met de trein naar de Duivelsneus. Hier zijn de bergen zo steil dat de trein  op een bepaald momentmet een 'Z' naar beneden moet. Mooie uitzichten.
Daarna met de bus naar Cuenca, 4 uur voor $ 10 tesamen door mist en regen.


In bussen is altijd wel wat te doen. TV, verkopers van eten, kraaltjes met geneeskrachtige werking (Godlinze kwaliteit) en nu DVD met 3 B-films voor onder de 18. Zo kom je de reis wel door!


Nu in Cuenca, de plaats waar Aart al gewerkt heeft. Het regent zo nu en dan fors (regentijd) maar we doen het kalm aan.

We zakken af

Zo ongeveer dat de laatste feestganger verdween kwamen wij het restaurant in voor het ontbijt. Vroeg op, naar de vulkaan Cotopaxi. We werden opgehaald door Roberto, die uitstekend Engels spreekt en waarmee we de hele dag over allerlei zaken praten.
Een tussenstop bij de 'flying dutchman', maar omdat de KLM dat verbiedt heet hij nu de 'biking dutchman'. Hij leidt ons door zijn tuin met oa. Een knoeperd van een avocadoboom. Daar halen we mountainbikes op en rijden door naar de Cotopaxi die op de top ruim 5800 m hoog is. Een vulkaan in relatieve rust, zoals er zovele zijn in Ecuador.

Via de Panamerican highway komen we bij de ingang van het park en kopen eerst nog extra spullen zoals een muts en handschoenen. De entree is verlaagd naar $2 (van 10!!), bijzonder.

27 km verder op 4500 m hoogte komen we op de parkeerplaats aan. We rijden door een maanlandschap achtige omgeving, hoge bergen, grote open vlaktes. Prachtig, doet mij denken aan de reis door Tibet met Arend en Akkie (en nog iemand maar zijn naam heb ik verdrongen).

Vanaf de parkeerplaats kun je nog 300 m omhoog klimmen naar de refugio voor een stempeltje, maar op 4600 m houden we het voor gezien. De wolken vallen razendsnel naar beneden en het zicht is ineens weg. Het lopen op die hoogte viel overigens wel mee. Hijgen, natuurlijk, maar te doen.
Dan stappen we op de mountainbikes en 'vallen' in 13 km ruim 1000 m naar beneden. Hard in de remmen knijpen, prachtige vergezichten, wind langs de oren. Een belevenis.

Na de lunch begint het te regenen en stappen we uiteindelijk af. En worden naar haciënda La Cienega gebracht, een prachtig oud gebouw met binnenplaats. Hier overnachten we in een grote kamer met open haard, na een copieuze maaltijd begeleid door een lokale band.

Vandaag in Banos aangekomen. Een stuk Zuidelijker en ook lager, nog maar 1800 m. Met de bus gedaan, is makkelijk en goedkoop (1 dollar per uur). Niet altijd snel want ze rijden door dorpen om klanten te vinden en verlaten dan de hoofdweg.

Morgen een forse bergwandeling op het programma.

Foto's op picasa bijgeplaatst.

Pappellacta

Nog meer verrassing (verrassing min 1) is dat wij een kind steunen in Ecuador (we dachten in Columbia). Daar kwamen we pas vlak voor vertrek achter en we belden met PlanNederland om een bezoek te regelen.
Maar dat gaat zomaar niet, dat moet 8 weken vantevoren en je moet een bewijs van goed gedrag overleggen (a 30 euro pp). Dus dat wordt hem niet.

Vrijdag met de bus naar Pappellacta gegaan, een heel klein durpje in de Andes. Met de bus erheen was 4 uur (terug maar 2 uur, maar dat is een ander verhaal). Maar de moeite waard. We zaten in een luxe hotel, in een cabana in de tuin met warmwaterbader voor de deur en een tuin met bloemen en kolibri's. Naast het hotel is de spa, waar ze behalve nog meer warmwaterbaden in verschillende temperaturen ook behandelingen bieden en raad eens wie er een chocoladepakking nam?? Jammer dat Aart geen foto kon maken van mijn chocoladehoofd en -lijf, maar die lag elders gemasseerd te worden.

Naderhand helemaal afgespoten met een harde waterstraal, gelukkig warm. Het aanbod van een koude nabehandeling heb ik afgeslagen. Dus 's avonds waren we beiden loom en lekker aan het forellendiner. Nee, er zijn ergere manieren om de tijd door te komen. Wel was het aanmerkelijk kouder in Pappallacta, dat op 3300 m. hoog ligt en waar het volgens ons altijd moet misten, als je kijkt naar de mossen en bromelia's op de bomen. Mooie mossen, dat dan wel weer. Vanmorgen even een korte wandeling om te oefenen, want morgen moeten we de Cotopaxi op en die is 4800 meter hoog. Dat is Mont Blanc-hoogte! We hoeven alleen maar de laatste 300 meter zelf te lopen, maar dan nog.

Oja nog een verrassing is dat Aart gevraagd is om in Ethiopië te komen werken bij een financieel bedrijf (via Sharepeople). Dat zal ergens in februari moeten beginnen is het verzoek.

Ecuador

Dit wordt een reis met verassingen. En hopelijk allemaal zo leuk als de eerste op Schiphol: gratis upgrade naar business class! Lekker languit, champagne nog voor we op de startbaan staan en dat om 10 uur 's morgens. Maar ach het wordt toch een jetlag dus dan alles maar in de war sturen!

Vlakke vlucht, mooi de eilanden St. Maarten, Bonaire en Curacao gezien. Vlot door de douane
maar de bagage bleef lang wachten. Die van Else kwam uiteindelijk, maar die van Aart...
lag op een band verderop! De tweede verrassing.

Vlot naar een hotel gebracht in het nieuwe centrum, veel toeristenhotels en dito restaurants. Eten, wat drinken en ingeslapen. Maar dat gaat niet goed op 2800 meter hoogte, je slaapt dan heel licht en met al die café's en alarmen die 's nachts afgaan (zie ook mijn verhalen uit Cuenca) was het een onrustige nacht. Maar dat komt wel goed, als de rode bloedlichaampjes een beetje op sterkte komen.

Vandaag eerst bij het reisbureau geweest en gesproken met Wytze, de eigenaar. Nog wat bijbetaald, omdat de regering de subsidie op kerosine plotseling heeft afgeschaft (verrassing 3), en wij 2 binnenlandse vluchten gaan maken.

Daarna door de oude stad gelopen, veel kerken en oude gebouwen. En ook musea en grote parken. Else mocht gratis het museum in (verrassing 4) omdat ze dachten dat ze een Ecuadoriaanse was (ze spreekt nl. perfect Spaans). Mooi pré-Inca vaatwerk en gouden zonnemaskers.
Rustig rondgelopen, overal is politie dus het is heel veilig (overdag). Mooi weer, 23C.

Morgen gaan we naar Papallacta, de bergen in naar een spa met warmwaterbaden.

Hoog water? Ach viel wel mee.

We kregen de afgelopen weken wat vragen over de wateroverlast hier in de kop van Drenthe.
Maar het viel wel mee. Het Peizerdiep steeg tot 30cm onder de top van de dijk maar begon direct te zakken toen de wateropvang Peizermaden-Onlanden in werking werd gesteld. Dat gebied is in 2000 aangewezen voor opslag maar de inrichting is nog niet helemaal af. Officiële opening staat op 1 maart geplanned maar dat zal nu wel beperkt blijven tot de champagne...

Ik heb wat fotoos gemaakt maar de mooiste is toch uit de lucht dan zie je hoe groot de oppervlakte is die onder water kwam. Maar niet al te diep, 10-20 cm.

De sloot aan de 'binnenkant' van de dijk hierachter werd goed leeggetrokken dus daar kwam ook geen water van naar ons huis. Dat was in Januari 2008 (fotoos) wel veel erger, maar toen waren er geen journalisten....

Wel hadden we water in onze kelder, die is lek en dat betekent hozen als het grondwater stijgt. De landerijen om het huis zijn doorweekt dus de golf onder de grond was vrij heftig, wel 1000 liter in de afgelopen week. Maar met een waterstofzuiger en emmertje ook dat weer geklaard.

Kortom het viel allemaal wel mee en de onrust op tv-radio was groter dan onder de bevolking, zie wat tweets:
''De stroom journalisten naar Tolbert is groter dat stroom water
Citaat boer in Tolbert: "Journalisten stromen de polder sneller binnen dan het water, wat 'n drukte
Kloosterboer laat vanuit Groningen weten: "Mediaramp bedreigt ook Ten Boer. Bevolking kalmeert bezorgde journalisten."


Leuk is dat het wateropslaggebied ook nieuwe vogelsoorten aantrekt, zoals een roodkeelduiker.


Nu inpakken en klaarmaken voor de vakantie!