Volgende dag naar het Paleis maar dat was gesloten vanwege een Nationale feestdag. Dus lopen door de smalle steegjes waar we kennismaken met een stel. Zij bleken een hostel te runnen op een studentencampus, en nodigden ons uit om mee te gaan. Fun!
Een rondleiding door de kamers (8 jongens op een kamer), groentetuin en sportvelden. We hielden een praatje voor de studenten (weinig vragen), Aart speelde een set volleybal terwijl Else een groep starende jongens om zich heen had. Na het kijken naar een cricketwedstrijd naar een gsm-shop. Daar met enig aandringen, wachten en hoger management inschakelen en veel papieren invullen en copieen overleggen uiteindelijk een simkaart kunnen kopen. This is India....
Verderop kwamen we bij een grote tent met gratis eten vanwege de feestdag. Rijen mensen op de grond met een bord voor zich: rijst en dahl en chapati's en wat aardappelcurry. Voor de arme mensen dachten wij maar nee wij werden uitgenodigd mee te eten! Zonder slechte gevolgen voor onze darmen gelukkig.
Volgende dag naar Bundi, op 30 km. Met tuktuk en bus ernaartoe, aardig door elkaar geschud. Met een gids die werkelijk elk detail wilde laten zien het mooie maar vervallen kasteel doorgegaan, dat prachtige fresco's heeft. Daarna naar de top van de heuvel gelopen waar een fort staat die de muur van China doet verbleken.
Bundi is een leuk en mooi stadje met veel handwerkwinkeltjes. Ook zijn er oude waterputten met trappen tot wel 40 meter diep. Maar het grondwater is gezakt en ze zijn niet meer in gebruik.
De bus terug was een probleem, de chauffeur moest eerst zijn cao-pauze hebben dus we vertrokken pas na 3 kwartier. Je zal er maar inzitten en wachten in de zomer bij 40 graden...
Het is hier stoffig en droog, en warmer dan in Delhi maar niet echt heet.
In de bus kennis gemaakt met iemand die graag wilde dat we bij hem koffie kwamen drinken de volgende dag. Dat werd weer een belevenis!
Om 10 uur staan Lal en zijn vrouw Naisha voor de deur met een dikke SUV. We gaan naar hun huis, dat blijkt een hostel te zijn 40 boys die op de coaching school zitten. De studenten leren 6 dagen per week en de 7de dag examens! Dit alles om een kans te maken op een plek op een goede universiteit. Lal en zijn vrouw runnen dit en wonen op de begane grond. Met 10 bedienden is het niet hard werken. Er zijn individuele kamers, geen internet ('mis-use') geen tv: studeren zullen ze! Centrale keuken op zolder er wordt voor ze gekookt. Big business in Kota, er zijn tientallen van deze hostels: 100.000 jongens en meisjes komen vanuit heel India. Ze zijn befaamd door hun coachingclasses.
De ochtend gaat voorbij met praten over Holland, een rondleiding door het gebouw in detail tot in de toiletten en slaapkamers. Alles wordt in detail toegelicht. En koffie! Aanwezig zijn ook een oom en een neef. Familie is belangrijk, Lal heeft zijn vrouw gevonden via een advertentie (waarschijnlijk gezet door zijn ouders).
Daarna worden we naar het paleis gebracht waar we met neef rondlopen, weer mooie fresco 's, maar minder paleis dan in Bundi. Daarna met Lal oom en neef een rondvaart op de rivier. Teleurstellend, nauwelijks vogels, 2 krokodillen en het geraamte van de herbouw van een voor die af was ingestorte brug. Erg lieve mensen en zeer geïnteresseerd in alles buiten India, maar moeilijk om zonder ze te beledigen weer los te komen.
Weer terug naar het hostel, koffie, broodjes en toen was de dag vol.
Nachttrein naar Udaipur, sleeper (not) en nu om half 8 ontbijt op het dakterrras van het hotel met schitterend uitzicht.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Lal Ghat, Udaipur, India
Geen opmerkingen:
Een reactie posten