vrijdag 27 november 2015

8 dagen zijn snel voorbij

We staan op tijd op om de Todra-kloof te lopen. Maar bij het opstaan krimpt Else weer in elkaar: spit! 
Ze zet echter door en als we lopen wordt het in de rug wat soepeler. Kanjer!

We lopen door veldjes met groente en bomen (dadels, olijven), veelal over dijkjes van het irrigatiesysteem. Er is hier nog steeds water in de rivier. We stijgen langzaam en de kloof wordt nauwer. Na 15 kilometer in 3,5 uur zijn we op de pas, met links en rechts wanden die nog verticaal 300 meter oprijzen. Er hangen wat verdwaalde bergbeklimmers aan...

De huizen hebben dezelfde kleur als de berg. Goed kijken!

Met een groepstaxi terug en dan met eigen auto verder richting Ouazazate om te eindigen in een klein dorpje in de bergen bij Ait Ben Haddou, in hotel Bagdad Cafe, naar de gelijknamige film. Een verademing: kachels aan ( het vroor vanochtend 4 graden!), fantastische eigenaren een heerlijk diner met witte wijn. Super plek.

De volgende morgen bezoeken we de Ksar (versterkte dorpsvesting) aan de rivier en kijken naar de opnames van een film: bedoeïenen vallen aan vanuit de vallei.

De graanschuur bovenop, en een mooie kasbah aan de voet.
rotswoestijn bij Ait ben Haddou
Op advies van de hoteleigenaar rijden we via een binnenweg richting Marrakesh. Een prachtige weg, verrassend veel kleine dorpjes met huizen in dezelfde kleur als de bergwanden. Je ziet ze soms niet eens tot je ervoor staat.
In Marrakesh gaan we weer naar het grote plein maar het is erg koud en we eten binnen. Jammergenoeg geen vuurvreters op het plein die hadden nog wat voor verwarming kunnen zorgen.

Woensdag teruggevlogen, 8 dagen zijn snel om.

Zoals  we al schreven was het over het algemeen koud met soms ook een gemene wind erbij. Brrrr. Niet alleen in de woestijn maar eigenlijk overal, ook in de steden. Overdag wel lekker warm in de zon. De bevolking spreekt merendeels Frans dus oriëntatie was geen probleem. Zeker op het platteland gaan de vrouwen allemaal gehoofddoekt  en soms gesluierd. Maar zoals het Afrika betaamd zijn de vrouwen wel de hardste werkers, wat wij konden zien. Op het land en dan ook nog met een kind zeulen op je rug. Mannen zitten in elk café met zoete muntthee.

En nu wordt alles weer gewoon zoals voor het trouwen.
Overigens staande trouwfoto's nu ook op picasa 

Aart gaat volgend weekend naar Bangladesh voor PUM. Else vindt dat niet een helemaal rustig idee. Maar meestal valt alles achteraf erg  mee. Sinterklaasrijmen in het hoofd? Vertrek 5 december.

Nog wat foto's eerder uit de week, meer foto's op picasa.

Op weg naar Merzouga langs een oase
Merzouga, begin zandwoestijn
Op weg naar het tentenkamp
Zonsopkomst

zondag 22 november 2015

Wittebroodsweekje in Marokko


Wat een verschil: Schiphol windkracht 8 en koud, Marrakesh windstil, zon en 25 graden. Na enig gesoebat (lege tank, leeg inleveren, ik houd daar niet van) met de huurauto de stad in naar ons logies. De laatste 100 meter moeten we lopen maar een zelfbenoemde gids begeleidt ons à raison € 2. Mooie riad tegen de muur van de oude stad aan. Met de kaart en de zon vinden we onze weg, ook door de souk, naar het grote plein. Hier is van alles te doen tegen de avond, markt, eettentjes, optredens, etc. We eten er en drinken alcoholvrij bier op een balkon met uitzicht.

Volgende dag door de Hoge Atlas naar Nkob. Mooie rit maar het is wel 7 uur rijden. Prachtige kashba van rode leem, hoge muur eromheen, zwembad. We zitten tegen de grijze woestijn aan, nog veel bergjes en rotsen. Maar vrijwel geen water.

Door naar Merzouka waar we tegen de gele woestijn aan rijden: de Sahara. De dorpjes die we passeren zijn triest, stoffig met rechthoekige huizen van leem en stro. Toch valt het aantal dorpen mij mee, maar wat is hier nu te doen? De mannen bevolken de stoelen van de cafés, praten en drinken zoete thee. De vrouwen (gesluierd tot geniqab'd) werken op het land (dadel-en olijvenoogst) en handelen op de markt.

Overdag is het strak blauw en redelijk warm maar 's avonds koelt het fors af, droge lucht en geen wolken dus hoge uitstraling. We eten tajine kip en er is geen bier.

Zaterdag naar de woestijn. Bijna een uur op een kameel hobbelen, verplicht naar de zonsondergang kijken en dan eten in de tent. Met 2 Chilenen, die erg goed in muziek zijn en later bij het kampvuur mooie liederen ten gehore brengen. Maar Else doet ook een duit in het zakje.
Vroeg naar bed met veel dekens, dus we hebben het niet echt koud. Om 6 uur weer op om de zonsopkomst te zien, de duinen gloeien van rood tot bijna wit in een uur tijd. We lopen terug naar het dorpje (Aart naast de kamelen, we missen wat beweging de laatste tijd) en na het ontbijt door het vlakke landschap naar Tingrith. Door eerst woestijn met hier en daar palmbossen (dadeloogst is geweest in oktober) weer richting de Atlas.
Omdat er een grote Wadi deze kant oploopt die regelmatig met water gevuld wordt, is ook bij dit stadje een grote dadel- en olijvenbos. Wandeling. In het dorp zelf weer de markt en tot onze grote en blije verbazing een hotel met bier MET alcohol.

Marokko is tot nu toe wat je ervan kunt verwachten, regelmatig zelfbenoemde gidsen, veelal gesluierde vrouwen (ook kinderen), zeker in de dorpen, 
mannen met baarden in djellaba. Maar de mensen zijn aardig, het eten goed, de wegen goed. De bewegwijzering soms niet maar met Waze komen we er altijd. 
De temperatuur valt ons niet mee, door de bouw van de huizen blijft de kou goed hangen en dat is natuurlijk een voordeel in de zomer als het 50 graden plus is, maar voor nu is het wel fris. 

Morgen de Todra-kloof lopen.