Lalibela

Ik ben al sinds woensdagmorgen thuis, alweer gesport en in de tuin gewerkt. Maar het is hier wel koud!
Het afscheid op dinsdag was mooi.
Overdag de laatste hand gelegd aan het bedrijfsplan. Merga is zeer te spreken over het eindresultaat. Daarna een gesprek met Terrafina, die meerdere MFI's steunt d.m.v. funding. Maar niet Eshet, en in het gesprek werd me ook duidelijk waarom.
Daarna met Merga en Tamirat eten bij een India's restaurant, en teruggekoppeld wat ik gehoord had. Direct zei Merga: ik wil dat je terugkomt en dat probleem oplost. Eh.... tnx maar ik ga eerst naar huis.
Maar wie weet...

Agelopen zondag even tussendoor naar Lalibela geweest. Één van de achtste wereldwonderen. Dit is een dorpje met een aantal monolitische kerken uit de 13de eeuw. Dat wil dus zeggen: uitgehouwen uit de rotsen. Onder architectuur van koning Lalibela.

Dat uithouwen is dus echt letterlijk, de kerken zijn 15 meter diep uitgehouwen vanaf de bovenkant van de rots. En vervolgens aan de binnenkant uitgehouwen zodat je er ook in kan. Bijzonder! En ook lekker koel.

Eerst met mijn gids naar het museum, waar de kerkgeschriften van geitenvellen nu bewaard worden. 14 jaar geleden kon je die nog gewoon aanraken maar dan hadden ze de volgende 800 jaar niet overleefd.

De kerken zijn nog steeds volop in gebruik, met de Ethiopische variant van de Koptische kerk. Omdat ik er op zondag was, was ik getuige van de werking van het Gouden Kruis. Dat is nog een heel verhaal, want hij is ooit gestolen een aantal jaren geleden, na 800 jaar in de kerk te zijn gebruikt.
Het kruis geneest en bevrijdt en wordt gebruikt in exorcist-achtige sessies. Lange rijen (vrouwen) zaten te wachten om te worden 'behandeld'.

Maar ook wordt er gewoon gebeden, geschriften hardop gelezen, kruizen, muren, de vloer en donatieboxen  gekust. Dat kussen lijkt mij niet echt een hygiënisch gebeuren, want dat gaat achter elkaar door zonder af te vegen en schoon te maken.

Er zijn 2 groepen kerken, gescheiden door een rivier (maar verbonden door onderaardse tunnels?). De kerken in één groep zijn verbonden met uitgehakte gangen.
Tegenwoordig zijn de kerken overdekt met stalen constructies, gift van de EU. Zon en regen zorgden voor erosie maar consequentie is dat de foto's ontsierd worden door deze constructies.

'S avonds wat rondgelopen in het dorp en met altijd het gezeur van jongens om een voetbal. Maar wat me toch wel trof vooral armoe en stof. Ik zat zelf in een hotel van $ 55, maar jonge kinderen vroegen mij om water. Waar is de strijkstok, niet in het dorp zelf!

De volgende ochtend weer naar de kerken geweest, nog voor de toeristen komen. En dat was anders dan de dag ervoor: de lokale bevolking is ook vroeg uit de veren en gaat naar de kerk om gezegend te worden door een priester alvorens de dag in te gaan.

Op de terugweg naar het vliegveld nog een aantal keer gestopt om foto's te maken. Prachtige vergezichten (niet te zie op een foto), kralen en kinderen die, zodra de auto stopt, komen aanrennen. Het land is volkomen dor, de korte regentijd is uitgebleven dus is het wachten op de grote regentijd over 3 maanden.

Ik heb veel foto's gemaakt en op picasa gezet (68) dat is veel maar het is reuze interessant.