Na de gebruikelijke controles even zoeken naar mijn afhaler, maar die stond niet in de hal.
Het duurde even voordat ik doorhad dat hij hier niet mocht staan. De Filipijnen hebben heel veel mensen die in het buitenland werken. Wegbrengen naar-, en ophalen van het vliegveld is een zaak van de hele (extended) familie. En dat werd in de vertrek- en aankomsthal een puinhoop.
Vandaar dat men een meeting point heeft aangelegd 200 meter vóór het vliegveld. Zonder kaartje kom je niet verder. En inderdaad vond ik daar iemand met mijn naambordje :-))
Ruim een uur rijden door Manila, Greenhill city om dan in Quezon city aan te komen. Het is allemaal aan elkaar vastgebouwd dus eigenlijk zie je het niet dat je in een andere 'stad' komt. En files natuurlijk, er wordt hier ook op zaterdag gewerkt (5 1/2 daagse werkweek).Onderweg al prachtige zaken gezien zoals deze jeepney, busjes voor lokaal transport. Bussen rijden er ook voor voornamelijk interlokaal verkeer. Netjes met gele strepen op een eigen busbaan. Jammer is dat het daar zo snel rijdt en de gewone automobilisten daar dus ook op rijden, inclusief mijn chauffeur....
Om te pinnen al wat de buurt verkend, noodgedwongen omdat de giropas niet overal geaccepteerd wordt. Maar uiteindelijk pesos gescoord (koers 1:58) dus we kunnen gaan lunchen.
De temperatuur is 30 graden maar vochtig. En de airco's in de winkels en het hotel staan hoog of beter gezegd laag, veel te laag. Een klap als je naar binnen gaat, een klap als je naar buiten gaat.
Ik probeer zolang mogelijk wakker te blijven om de jetlag (7 uur tijdverschil) te overkomen.
(De exacte locatie van mijn verblijf is te zien op het kaartje onderaan het blog)
- Posted using BlogPress from my iPhone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten