zaterdag 16 maart 2019

Van Frans Guyana naar huis

Cayenne is de hoofdstad van Frans Guyana, genoemd naar de hoofdman van de indianen die hier woonden, en, zoals gezegd, het is heel Frans. De wegwijzers zijn precies gelijk aan die in Frankrijk, en staan soms Franse prullenbakken langs de weg, wat de troep vermindert, maar niet helemaal oplost. De huizen zijn meest van steen i.p.v. hout, maar dat komt ook doordat het hier pas laat is ontwikkeld, vanaf ca 1930. Daarvoor waren alleen de gevangenen en de militairen hier. Dus is er een fort aan de monding van de Cayennerivier, op een heuveltje.
De stad is klein, maar een paar straten, tussen de zee en een kreek en aan de andere kant van de kreek is het getto, waar je beter niet kunt komen want daar lopen de drugsdealers.
Net als Suriname en Brits Guyana heeft het land één verbindingsweg parallel aan de kust en verder veel binnenland dat moeilijk toegankelijk is.
Maar: Franse kolonies zijn een Franse provincie en hebben recht op alle voorzieningen die het moederland ook heeft. En iedereen die binnen de grenzen wordt geboren is een Fransman. Dus verhuizen Surinaamse zwangeren vaak voor de geboorte naar Frans Guyana omdat het kind dan de Franse nationaliteit krijgt, plus kinderbijslag, recht op onderwijs en een uitkering tzt.
Hier geen Hindoestanen, want die zijn nooit als werkkrachten ingevoerd en dus ook geen moskeeën. Hier wel Haïtianen en dominicanen, want die zijn ook Frans.
Brits Guyana is 30 jaar uitgezogen door een dictator en is daar nog steeds niet overheen. Het is echt erg arm en onderontwikkeld en voelt niet veilig. Hoewel  onze gids zegt dat het eigenlijk veiliger is dan hier en alleen vijandiger voelt omdat mensen daar niet aan toeristen zijn gewend.
Suriname ligt daar niet alleen geografisch tussen: niet zover ontwikkeld als hier, maar toch een heel stuk verder dan Brits Guyana. En zowel Brits Guyana als Suriname hebben een hoop corruptie. Hier is de douane en zijn de militairen voor een groot deel blank en tijdelijk gestationeerd vanuit Frankrijk: geen corruptie dus (of in elk geval een hoop minder).

Donderdag gaan we de hele weg terug naar Paramaribo. Een shared taxi naar de grensrivier ( ca 3 uur), enkele grensformaliteiten en het bootje over de rivier, dan een taxi naar Paramaribo, weer ca 3 uur. Waar het hotelletje al geboekt is. De gids had alles geregeld zei hij maar is er ‘s morgens niet dus we gaan zelf op pad. Het bleek heel makkelijk te zijn en veel goedkoper....
Onderweg maken we kennis met een Surinamer en die deelt met ons de taxi naar Paramaribo en dat scheelt wel €40 tov de prijs die de gids geregeld had.

Vrijdag huren we fietsen en rijden langs de surinamerivier naar de opstapplek voor een pontjes-service. We varen over naar een voormalige suikerplantage aan de noordkant van de Commewijne-rivier: “rust en werk”. Die volgorde alleen al 😁.
Hier liggen langs de rivier de oude plantagedorpen uit de tijd dat de Nederlanders eerst slaven binnenbrachten om het land te bewerken voor koffie en suiker, en later contractarbeiders uit India en Java. Veel van de oude kanaaltjes en sluizen zijn nog intact. Wat achterbleef waren mooie huizen die nu deels gebruikt worden als resort. Maar het meeste is verdwenen.
We worden bij de voormalige suiker- en rumfabriek Mariënborg rondgeleid door meneer Bimbo (sic), die tot 20 jaar geleden in de fabriek werkte. Toen werd het overgedaan aan de Surinaamse regering, werd er geen onderhoud meer gepleegd en stortte de boel langzaam in, o.a. doordat alle metaal werd gestript en verkocht. Zijn refrein was “zonde toch”, en gelijk had hij. Gebouwen en machines zijn inmiddels grotendeels overwoekerd door t oerwoud.

De laatste dag doen we niet veel meer. Nog een markt, de kathedraal, want die hadden we nog niet gezien. Heel mooi, overigens, helemaal van hout van binnen. Prachtige kapconstructie. Dan illegaal zwemmen in het Eco Resort, waar we de weg weten en dus net kunnen doen of we daar horen.
Eind van de middag het voorlopige pakgebeuren: heel veel vuile was moet worden gestouwd en we moeten de “koude kleren” voor Nederland voor de greep leggen. Het zal een schok zijn,van 30 graden naar 9.











Geen opmerkingen: