We reizen een stukje terug richting Paramaribo en slaan af bij het Brokopondo meer. Oppervlakte zo groot als de provincie Utrecht.
We verblijven op Ston (schier-)eiland. Een boottocht tegen zonsondergang geeft surrealistische beelden: honderden dode bomen steken boven het water uit. Op een eiland speuren we naar brulapen en we vinden ze ook.
Volgende dag naar de Brownsberg, waar naar bauxiet en goud gezocht is maar nu een natuurgebied is. We lopen door het oerwoud naar een waterval maar het is droge tijd dus slechts een relatief dun straaltje. En ook weer weinig vogels dat valt me erg tegen.
Slippend daalt de bus af over een dirtroad met grote feloranje plassen: hier regent met vaker, maar gelukkig is het een 4-wheel drive met rollbar aan de binnenkant: in de regentijd moet dit pad onbegaanbaar zijn. Nog even een duik in het meer en dan diner&slapen.
Nu 2 reisdagen: via Paramaribo langs de kust naar Nickerie over slechte wegen om te eindigen in een beetje ranzig hotel, met muggen want we zitten hier langs de kust. In het binnenland helemaal geen last van gehad. Je zou het andersom verwachten, niet?
Hier laten we nog meer bagage achter. De volgende dag om 6 uur op naar de boot over de rivier naar Guyana. Slechts 20 minuten varen maar het controlecircus aan beide zijden neemt 4 uur in beslag! Check op gele koorts prik, paspoort uitstempelen, controle op smokkelwaar in de bus. En dat aan beide zijden.
Met een onderbreking van 2 uur voor een lunch 😩 over prima wegen naar Georgetown om tegen de avond te eindigen in een hotel met mooie kamers.
Lekker uitslapen en tegen 12 uur naar vliegveld. We worden op gewicht verdeeld over 2 vliegtuigjes. In bijna een uur vliegen we naar de Kaieteur waterval een leuke vlucht over dicht oerwoud doorsneden door rivieren. Her en der zijn nederzettingen en goudzoekersplekken goed zichtbaar we vliegen niet hoog.
Met een gids lopen we naar enkele plekken met uitzicht op de waterval. Nergens hekken, één verkeerde stap en je hebt nog 250 m de tijd om na te denken. We zien enkele mannetjes rotshanen met hun fel oranje prachtkleed. HA, bonus!
Op de terugweg zit ik naast de piloot leuk om te zien wat er al zo op het dashboard staat en hoe hij de grote wolken ontwijkt.
Bij thuiskomst blijkt één van de thuisblijvers op klaarlichte dag overvallen te zijn (mislukt, dader gearresteerd via getuigen). Dus oppassen maar wij zijn zo wit dat valt erg op.
Vandaag een bustour naar wat kerken, een mottig museumpje, het parlementsgebouw met veel uitleg (was leuk en echt interessant) en wat lopen over de markt. Ik post na veel moeite een brief aan een lokale zendamateur maar had de hulp van een local nodig om de lange rijen op het postkantoor te ontwijken. Tijd kost hier niks.
Om eerlijk te zijn is Georgetown de lange reis vanuit Paramaribo niet waard. Ik ben blij dat we de waterval hebben gedaan, want 2 dagen alleen maar deze stad is niks.
Smiddags wat rondhangen, morgen om 03.30 (!!) weg naar de boot en het hele circus eromheen.
De groep is okee. Zeer bereisd, en zeer gevarieerd. Vijf stellen, twee keer twee broers en de rest alleengangers. Drie mannen die eruitzien als commando’s, tattoos and all, maar heel zachtzinnig blijken. Twee mannen waar je niks van hoort of ziet. Een dame die zich opstelt als assistent-reisleidster, tot ergernis van de rest van de groep, maar dat is dan ook de enige stoorzender. Zij is kandidaat voor de Bineke-bokaal (uitleg zo nodig mondeling).
De rest is helemaal prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten