A day in the life of an expat

Het werken voor WFTO-Asia heeft nu een ritme gekregen.
Eerst ontbijten in het hotel, niet het standaardontbijt (ei-ei-ei) maar rijst met worstjes-of-zoiets.
Daarna naar het kantoortje, met de taxi, die hier erg veel rijden. Bussen zie je nauwelijks, daarentegen sterft het van de jeepneys, die van links naar rechts over de weg zwerven om klanten op te pikken en af te zetten. Bij kruispunten leidt dat tot grote opstoppings, ook al omdat het 'gewone' verkeer zich vaak in het rechtdoor-spoor opstelt om vervolgens bij groen licht toch linksaf te slaan en dan de trechter inmoeten.
Afijn, je kijkt alleen voor je en wat achter je gebeurt is niet belangrijk.
In woonwijken zie je meestal tricycles, 3-wielbrommertjes met bakkie eraan. Daarin kunnen 3 volwassenen en/of 7 kinderen...

Het is al heet, ruim 30C, gevoelstemperatuur 39 volgens de krant. Meerdaagse verwachting drukken ze ook af in de krant: 31-31-31-31-31. Erwin Krol zou hier niet kunnen leven. Er worden nog 10 cyclonen verwacht dit jaar maar tot nu toe is het rustig.

Het kantoor ligt in een woonwijk (project 6). Van buiten lijkt het een woonhuis. Enkele werkplekken met PC en telefoon, veel papieren archief op de grond, airco die hard blaast. Daar ben ik nu al ziek van, verkouden. Keelpijn. Kan ook van de vervuiling van die vieze stad (Quezon Avenue), maar de overgangen (te) koud (winkel, restaurant), warm-vochtig zijn niet gezond.
Op kantoor werken nu 3 mensen die bezig met allerlei projecten tbv het verbeteren van de Fairtrade business in heel Azië. Er zijn nu 19 landen 'aangesloten' bij WFTO-Asia, Van Sri Lanka tot Korea, dat is best een groot werkterrein.

Om 4 uur vertrek ik weer met een taxi. In de 1,5 week dat ik die heen-en-weer ritjes maak ben ik vaak langs andere routes gegaan en prijzen variëren dan ook van 70 tot wel 110 Pesos (€1,2 tot wel bijna €2). Na een douche en wat lezen de wijk in. Soms een massage (en vele soorten aangeboden), eten in een restaurant die langs Quezon Avenue aanwezig zijn. Maar vaak ga ik naar achteraf straatjes en eet daar, vooral waar het druk is. Mijn hotel ligt naast het ziekenhuis en er het personeel eet allemaal 'op straat', bedrijfskantines is hier een onbekend verschijnsel. De zieke mensen eten wel binnen :-))

In de wijk is verder 's avonds niet zoveel te doen en ook in het hotel niet. Beetje lopen is geen optie, het is vies en veel lawaai en blijft heet. Dus lees ik veel (e-reader met ruim 200 titels) of kijk wat televisie, gelukkig is er wat BBC etc. naast veel (schreeuwende) lokale kanalen.

Na ruim een week wordt het ook wel een beetje saai dus ga ik vrijdag naar Anilou, 100 km hiervandaan aan de kust. Je kunt daar goed duiken. Ik heb geboekt via een travel-agency, een leerproces op zich! Hoewel ik 4x vroeg om een all-in prijs bleek dat er steeds bepaalde nog te huren zaken niet op de offerte stonden. Na met de supervisor gesproken te hebben kwam het eindelijk goed: 2 nachten hotel volpension en 2 dagen 2 duiken met huur van bepakking inclusief flessen met lucht(!). De reis erheen doe ik met interlokale bus/jeepney/tricycle, experiment op zich.

Volgende keer weer over de opdracht.