Het rapport is af! Maar nu de acceptatie...

De lokale taal hier is Wolof. Weer heel iets anders dan snel Frans praten. Soms komt er wel een Frans woord in voor, maar dat zal net zoiets zijn als Engelse woorden in onze taal.

Er wordt meer Wolof dan Frans gesproken in mijn omgeving. Op het werk, thuis bij de eigenaar, in het hotel. Ook in de auto als we (lange) ritten maken. Niet erg beleefd maar soms wel handig want dan kan ik me drukken. En de hitte van overdag  vermoeit wel dus wat wegdommelen is soms fijn.

Vrijdag eind van de middag mijn rapport opgeleverd en uitgeprint! Inclusief een plaatje met het voorstel voor de nieuwe interne structuur.

Vrijdagavond bij de eigenaar thuis gegeten en tevens het rapport mondeling doorgenomen. Nog geen reactie gevraagd, eerst maar zien dat hij de voorstellen begrijpt. Maandag verder.

Zaterdag naar het slaveneiland geweest, op een half uur varen vanuit de haven. Onze voorouders hebben daar flinke roots liggen want natuurlijk waren wij één van de grote handelaren naast de Engelsen en nog wat landen. 

Het eiland is nog steeds bewoont door ongeveer 1800 mensen. Het belangrijkste gedenkmonument is een huis met daarin tekstborden over de historie. En een monument hoog op de berg. Om alles te zien heb je net meer dan uur nodig maar omdat er een boot uitviel(???) waren we pas 1/2 acht weer aan de wal. 

En dan wordt het vasten 'gebroken' officieel om 19.40, dus een run op een eetstalletje. Ik had al op het eiland gegeten.

Daarna nog langs een vriendin van Ahmadou praten en adviseren over haar nieuwe bedrijfje. Bekaf mijn mandje ingerold.

Zondagmiddag naar het roze meer. Zo'n 50 km buiten het centrum, het is een zoutmeer dat bij bepaalde wind en zon en algenopbouw roze wordt. Vandaag dus niet. Wel dreven er een paar Japanners in het water, het meer is zouter dan de dode zee in het midden oosten.

Er wordt zout gewonnen.  Het meer is maar 1,5 meter diep dus staand in het water wordt de bodem afgeschraapt en het zout in een bootje gegooid en naar de wal gebracht. Daar dragen mensen manden met zout het land op waarschijnlijk voor een schijnloontje per mand. Tientallen bootjes, honderden mensen. 

Daarna op visite bij een vriend van Ahmadou. Maar ja ramadan, geen thee geen koekjes niets. Ik heb gelukkig zelf water bij me. Omdat er verder in wolof wordt gesproken ga ik buiten zitten werken. De kinderen komen kijken wat ik doe (en spreken wel frans).

Om 19.40 uur komt het eten op tafel.

Maandag bespreken we mijn rapport met de eigenaar. Dat levert een dubbel beeld op: hij wil afstand nemen van het bedrijf en wat meer op zijn boerderij zijn. Maar tegelijkertijd wil hij de controle over zo ongeveer alles houden. Dilemma dat ik niet voor hem kan oplossen. Mijn voorstel om een organisatie in te voeren die op basis van vastgelegde mandaten en bevoegdheden gaat werken wordt wel begrepen, maar het kan niet en zeker niet nu. OK, de eigenaar beslist natuurlijk.

Het hoofdstuk over het ontwikkelen van nieuwe dienstverlening is wel besproken maar er werd geen duidelijke conclusie getrokken. Het bedrijf levert nu alleen simpele beveiligingsdiensten (bewakers) maar zou veel meer kunnen doen. En dat zou ook leuk zijn voor het personeel want het werk is natuurlijk doodsaai en 40% is binnen het jaar alweer afgetaaid. 

Kortom de zwakke punten uit de sterkte/zwakte-analyse blijven zwak en de kansen in de markt waarschijnlijk niet gepakt.

ps als je een mooi plat dak hebt kun je daar zonnepanelen op plaatsen, zon genoeg in dit land.
Maar een geit kan natuurlijk ook....