Was zeer indrukwekkend.
http://www.salaambaalaktrust.com/street_walk_delhi.asp
Daarna koffie drinken in Imperial hotel, mensen met de neus omhoog (kamers tot wel 1500 euro per dag). Nog een beetje inkopen en dat was t wel.
EN HOE WAS HET NOU?
Na 4 weken India, beter gezegd Rajasthan want verder zijn we niet gekomen, een terugblik.
Het weer was kouder dan verwacht. Als de zon er overdag is is het lekker, maar zo tegen de avond koelt het goed af vooral in de woestijn en we hebben regelmatig om extra dekens gevraagd (en gekregen) en Else heeft regelmatig in haar pyjama'tje geslapen!
Ook nog 2x een beetje regen gehad, ongewoon volgens de krant.
De lokale bevolking is er dan ook op gekleed: wanten aan, extra doeken omgeslagen ook om het hoofd zoals iemand die kiespijn heeft.
De mensen zijn echt heel vriendelijk, overal waar we komen. In Kota werden we 2x in huis gehaald, in de trein krijg je koekjes, fruit en soms ook kralen en kettingen aangeboden. De sfeer in de trein is heel gemoedelijk en je spullen alleen laten is (in de 2de klasse) geen enkel probleem. Geen enkel moment hebben we angst gehad voor diefstal of iets anders naars. Verkopers en taxi-chauffeurs vragen wel steeds ("tuktuk, ma'am?") maar dringen niet aan of erger.
Else en ik zijn tientallen keren op de foto gezet door de mensen, in groepjes, individueel, armen over je schouders, etc.
Verkeer is een bende. Als je naast de chauffeur zit zie je de vrachtwagens en bussen op de verkeerde helft op de afkomen! Toeteren, rechts en links inhalen, macho-gedrag op de 2 baans weg, beesten op de weg, drempels overal ook op national highway's, natuurlijk kuilen en gaten. Verlichting ontbreekt of het grootlicht staat recht in je ogen te schijnen. Spiegels zijn uit voorzorg naar binnen geklapt, want alles schuift vlak langs elkaar, en trouwens wat achter je is is niet belangrijk. Daar hebben we al iets over geschreven.
Treinen is goed geregeld. Je moet wel een maand vantevoren reserveren. Maar in de trein is het (relatief) schoon, er is eten en water te koop, lakens en dekens in de slaaptrein. Wel veel mensen maar zeer beleefd en behulpzaam (in de nachttrein is het donker, vindt dan je bed maar eens met je koffer meezeulend maar dan is er altijd iemand die helpt).
Indiaas eten vinden we heerlijk, een grote variatie, vaak vegetarisch maar toch ook redelijk wat vlees zoals kip en schaap. Zolang je bestek maar schoon is en je bij een redelijk tentje eet is er geen probleem (behalve dan één keer met Else in Udaipur), water uit de plastic fles.
Dus afgevallen zijn we niet, zeker niet omdat we minder beweging krijgen dan thuis. Veel in tuktuk's , treinen en auto's en in de stad is lopen ook beperkt.
Onderhandelen, ja over alles. Vermoeiend maar het moet en er is veel mee te verdienen. Else is na onderhandelen blij met kussenhoezen naar buiten gekomen maar een week later bleek ergens anders dat er nog wel 30% af had gekund... Je weet de prijzen niet dus ga je in principe altijd de mist in. Who cares het is allemaal niet duur en het geld komt (meestal) goed terecht. Uurloon van een chauffeur, en dat is een goeie baan, is 100 roepies per uur, dat is 1,5 euro. Geeft je een richtlijn.
Armoe. Je kunt je er niet voor afsluiten. Nu viel ons het aantal bedelaars wel mee, niet heel veel invaliden of moeders met kindjes op straathoeken. Wel krottenwijken met golfplaten huizen of zelfs van bouwplastic. Daar zou ik nu met de kou of straks met de moesson niet in willen zitten.
Hoewel er veel scholen zijn ook op het platteland zal het nog heel lang duren voordat echte armoe verdwenen is. Economische groei komt vooral bij een kleine groep terecht. De rijken en de middenklasse hebben niet veel op met armoe en de dalits. Verticale migratie is door het kaste-stelsel zeer moeilijk. De rol en positie van de vrouw, toch de drager van de vooruitgang, is beperkt en ondergeschikt. Het hindoeïsme is niet echt een bron van de vooruitgang, meer een bron van overgeven (geldgeven) aan de vele goden en bidden.
"Kleurrijk India". De traditionele Radjastani kleding is heel kleurrijk. Vrouwen veelal in rood, oranje, knalroze, dat zijn hier de kleuren van het geluk. Mannen in tulband (alleen in de dorpen), boeren in witte lendendoek, een enkele saddhu in oranje. In dorpen dragen zelfs wegwerksters traditionele dracht (wat niet echt handig lijkt).
Maar steeds meer mensen dragen westerse kleding, jammer genoeg, vooral in de steden. Daar dragen vrouwen vooral prachtige sari's voor feesten. Die hebben we overigens genoeg gezien, het is de maand van de trouwerijen.
Vuil. Ja het is vuil. Wat je kwijt wil laat je gewoon vallen. Stoepje schoonvegen tot de buren en dan is het klaar. Soms zijn er vuilbakken maar die worden 's nachts leeggehaald door de beesten en dan ligt alles weer op straat. Koeien, honden en soms zwijnen in de straat. Pissen en poepen gebeurt overal, door mensen en de vrijlopende beesten. Dus het stinkt ook. Dat duurt nog wel een poosje voordat dat is opgelost.
Bezienswaardigheden. Radjastan is het land van de roemrijke krijgers. Ieder koninkrijkje zijn eigen kasteel of fort. Echt heel mooi, op een gegeven moment wordt je een expert in durbars en zenana's (leggen we thuis wel uit aan wie het interesseert) en kun je de kwaliteit van forten en kastelen goed vergelijken. Veel schilderingen in verschillende stadia van verfijning en van onderhoud. Prachtige haveli's die we ook steeds meer met een kennersblik beschouwen. Als je een shopper bent dan is er ook heel veel te shoppen. Maar wij zijn geen shoppers.
Hindoeïsme. Else heeft een minimale basiskennis van het hindoeïsme opgedaan, maar alleen een basis, want alle incarnaties van Vishnu en Shiva overzien is niet te doen in een maand. Uitermate interessant en onwaarschijnlijk ingewikkeld. Overal tempels en kleine tempeltjes, ook in de wijkjes van bijv. Jodhpur op de hoek. Waar actief gebruik van wordt gemaakt.
Er is een minderheid van moslims, een enkele vrouw zelfs met niqab tot over de ogen (maar minder dan in Den Haag) en moskeeën. Ze zijn niet allemaal naar Pakistan gevlucht in 1947.
Tot slot: het was niet een geriefelijk reis. Soms knalharde bedden, lawaai in de nacht, trouwens altijd overal lawaai, Engelse taal niet machtig of zeer slecht verstaanbaar. Geen actiegerichte cultuur (3x vragen over ons ontbijtpakket, door verschillende mensen uit dezelfde keuken), de bus is niet vol dus wacht nog een uur, bestelde taxi laat op zich wachten, de aangekondigde parade begint gewoon wat later...
We zijn na verloop van tijd wat meer in comfortabele hotels gegaan dan in het begin (leeftijdskwestie ook, we zijn geen 30 meer).
Maar het was ook een mooie en bijzondere reis. Over een half jaar herinneren we ons alleen nog die bijzondere dingen en het stof en de gevaarlijke momenten op de weg...... Weg!
Incredible India.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:New Delhi,India
Geen opmerkingen:
Een reactie posten