Eden divers gaat 3 en dan gelijk 4 dagen duiken. Back-to-back. Ik ben nu 7 dagen achter elkaar onder water geweest, veelal de dezelfde plekken. Maar vissen zwemmen en vooral voor de grotere moet je geluk hebben. Er waren soms manta's maar als je 50 meter verder bent zie je ze niet. Dat overkwam mij dus...
Door een storm in het begin van de week, de zw-moesson komt nu op trek, was er ook veel stroming. En als je dan een paar meter verder wil is het vechten. Maar als je slim bent drift je met de stroom mee. Even stoppen om wat nader te bekijken is dan wel weer werken.
De laatste dagen had ik een gids met oog voor detail. Tientallen, soms microscopisch kleine slakken en wormen heb ik mogen aanschouwen. Nudibranch is Latijn, heeft niets met naakt te maken maar de longen worden dan buiten het lichaam gedragen, op de rug van de slak.
Ik geloof dat ik meer een vissen-duiker ben😳
Die heb ik ook wel gezien zoals jonge batfish, jonge boxfish, jonge rockmover wrasse. Wel bijzonder allemaal. Sorry voor het Engels weet geen nl-namen. Een muiter van een grouper, een Napoleon, een grote schildpad (hawksbill), Lobster, heremietkreeft. En nog veel meer. Het blijft mooi om de hoek en in de vele grotten zit van alles verstopt.
Wat me opvalt is dat er ongelofelijk veel gerookt wordt aan boord. Gelukkig is het dek open. 'Roken is lekkerder als je duikt' hoor ik zeggen. Maar je longen heb je wel hard nodig daar beneden. Op 30 meter is de druk wel 4 atmosfeer en dat is hard werken voor je longen.
Maar vanaf 6 uur wanneer we opstaan (7 uur eerste duik), is het flink doorhalen. Onbegrijpelijk.
Vooral Richelieu was weer erg mooi, aan het einde van het seizoen is er veel vis dus ook veel jagers en dat geeft spectaculaire beelden. Wolken glasvis die exploderen als een troep Travally's erin duiken. 50 barracuda's die rondcirkelen tegen dinnertime.
Over een maand begint de grote slachting. Dan wordt het natuurpark vrijgegeven voor de vissers, moesson-seizoen. En die vissen alles in één keer weg. Dus als je hier wilt duiken: kom laat in het seizoen. Dan heeft het zich weer enigszins hersteld.
Blijft toch een lastig op te lossen probleem tussen arme vissers en een industrietak die miljoenen binnenbrengt, maar niet bij de vissers. En vissers omscholen tot duikgidsen, inclusief Engels spreken, dat is lastig 😥
Op wereldschaal gaat het heel snel met de achteruitgang van haaien (vinnesoep), manta's, napoleon's etc. De Chinezen zijn beruchte vissers, Japanners ook. CITES-afspraken worden ontweken onder het mom van "wetenschappelijke missie".
Aan de wal is het nu songkran, het waterfeest. Overal wordt je natgegooid of met een natte poeder bestrooid. Heb al 2 keer onder de douche gestaan. Maar ach het is heet dus koelt lekker af...
Morgenochtend terugvliegen.
zaterdag 13 april 2013
vrijdag 5 april 2013
Dive eat sleep
Omdat ik een goedkoop retourtje naar de kust van Thailand vond maar weer eens gaan duiken in de Andaman zee: Similan eilanden, Surin eilanden, Richelieu rock en als toetje een wrakduik.
De eerste week geboekt bij Khao Lak scubadivers. Die verkopen wel veel plek op een boot (18) daarom voelt het vol en druk. Internationaal gezelschap voornamelijk westerse wereld.
Het duiken is steeds weer geweldig, zicht 25m en meestal geen stroming. Soms een groen monster: groene koudebel die uit de diepte komt, stroming, zicht wordt ineens slecht. En koud! Maar dat is weer goed voor de vis want die bellen zitten vol met voedsel.
Qua vis hebben we alles gezien, ook een haai die vlak voorbij schoot (zilverhaai). Alleen geen manta's die zijn dit seizoen schaars. Of toch een teken van structureel overbevissing?
Op de laatste CITES-conferenties is de manta op de rode lijst gezet evenals enkele haaiensoorten vanwege overbevissing. Maar dat wil niet zeggen dat er dan meteen niet meer op gevist wordt...
Richelieu blijft toch de mooiste plek met veel zacht koraal en scholen vis waar tonijnen, travelly's en barracuda's op jagen. Groot zeepaardje gezien, wat een leven de hele dag op dezelfde plek hangen en 100 keer gefotografeerd worden met flits. Ghost-pipefish, ribbon eal, octopus, diverse garnaalsoorten (mantis, harlequin). Ik weet de Nederlandse vertaling niet zo 1-2-3.
Na een duik stevig eten en daarna slapen. 4 keer per dag, vanaf 7 uur (erin) tot 6 uur (eruit), de eerste avond later na een echte nachtduik. Spectaculair met nachtdieren als krabben en 100den rode oogjes om je heen (garnalen).
Ik heb nog een week voor ik terugvlieg dus heb alweer geboekt voor 7 dagen vanaf morgen. De temperatuur in het water is 30c. Hopelijk is het wat minder koud als ik straks thuiskom...
De eerste week geboekt bij Khao Lak scubadivers. Die verkopen wel veel plek op een boot (18) daarom voelt het vol en druk. Internationaal gezelschap voornamelijk westerse wereld.
Het duiken is steeds weer geweldig, zicht 25m en meestal geen stroming. Soms een groen monster: groene koudebel die uit de diepte komt, stroming, zicht wordt ineens slecht. En koud! Maar dat is weer goed voor de vis want die bellen zitten vol met voedsel.
Qua vis hebben we alles gezien, ook een haai die vlak voorbij schoot (zilverhaai). Alleen geen manta's die zijn dit seizoen schaars. Of toch een teken van structureel overbevissing?
Op de laatste CITES-conferenties is de manta op de rode lijst gezet evenals enkele haaiensoorten vanwege overbevissing. Maar dat wil niet zeggen dat er dan meteen niet meer op gevist wordt...
Richelieu blijft toch de mooiste plek met veel zacht koraal en scholen vis waar tonijnen, travelly's en barracuda's op jagen. Groot zeepaardje gezien, wat een leven de hele dag op dezelfde plek hangen en 100 keer gefotografeerd worden met flits. Ghost-pipefish, ribbon eal, octopus, diverse garnaalsoorten (mantis, harlequin). Ik weet de Nederlandse vertaling niet zo 1-2-3.
Na een duik stevig eten en daarna slapen. 4 keer per dag, vanaf 7 uur (erin) tot 6 uur (eruit), de eerste avond later na een echte nachtduik. Spectaculair met nachtdieren als krabben en 100den rode oogjes om je heen (garnalen).
Ik heb nog een week voor ik terugvlieg dus heb alweer geboekt voor 7 dagen vanaf morgen. De temperatuur in het water is 30c. Hopelijk is het wat minder koud als ik straks thuiskom...
zondag 10 februari 2013
Hoe was t nou?
Zaterdag nog een stadswandeling gedaan door de slumps bij het station. Dagelijks komen er 50 kinderen illegaal met de trein naar de grote stad en die gaan stelen, lijm snuiven of in de prostitutie. Een hulporganisatie biedt onderdak en steunt terugkeer naar huis of studie op school.
Was zeer indrukwekkend.
http://www.salaambaalaktrust.com/street_walk_delhi.asp
Daarna koffie drinken in Imperial hotel, mensen met de neus omhoog (kamers tot wel 1500 euro per dag). Nog een beetje inkopen en dat was t wel.
EN HOE WAS HET NOU?
Na 4 weken India, beter gezegd Rajasthan want verder zijn we niet gekomen, een terugblik.
Het weer was kouder dan verwacht. Als de zon er overdag is is het lekker, maar zo tegen de avond koelt het goed af vooral in de woestijn en we hebben regelmatig om extra dekens gevraagd (en gekregen) en Else heeft regelmatig in haar pyjama'tje geslapen!
Ook nog 2x een beetje regen gehad, ongewoon volgens de krant.
De lokale bevolking is er dan ook op gekleed: wanten aan, extra doeken omgeslagen ook om het hoofd zoals iemand die kiespijn heeft.
De mensen zijn echt heel vriendelijk, overal waar we komen. In Kota werden we 2x in huis gehaald, in de trein krijg je koekjes, fruit en soms ook kralen en kettingen aangeboden. De sfeer in de trein is heel gemoedelijk en je spullen alleen laten is (in de 2de klasse) geen enkel probleem. Geen enkel moment hebben we angst gehad voor diefstal of iets anders naars. Verkopers en taxi-chauffeurs vragen wel steeds ("tuktuk, ma'am?") maar dringen niet aan of erger.
Else en ik zijn tientallen keren op de foto gezet door de mensen, in groepjes, individueel, armen over je schouders, etc.
Verkeer is een bende. Als je naast de chauffeur zit zie je de vrachtwagens en bussen op de verkeerde helft op de afkomen! Toeteren, rechts en links inhalen, macho-gedrag op de 2 baans weg, beesten op de weg, drempels overal ook op national highway's, natuurlijk kuilen en gaten. Verlichting ontbreekt of het grootlicht staat recht in je ogen te schijnen. Spiegels zijn uit voorzorg naar binnen geklapt, want alles schuift vlak langs elkaar, en trouwens wat achter je is is niet belangrijk. Daar hebben we al iets over geschreven.
Treinen is goed geregeld. Je moet wel een maand vantevoren reserveren. Maar in de trein is het (relatief) schoon, er is eten en water te koop, lakens en dekens in de slaaptrein. Wel veel mensen maar zeer beleefd en behulpzaam (in de nachttrein is het donker, vindt dan je bed maar eens met je koffer meezeulend maar dan is er altijd iemand die helpt).
Indiaas eten vinden we heerlijk, een grote variatie, vaak vegetarisch maar toch ook redelijk wat vlees zoals kip en schaap. Zolang je bestek maar schoon is en je bij een redelijk tentje eet is er geen probleem (behalve dan één keer met Else in Udaipur), water uit de plastic fles.
Dus afgevallen zijn we niet, zeker niet omdat we minder beweging krijgen dan thuis. Veel in tuktuk's , treinen en auto's en in de stad is lopen ook beperkt.
Onderhandelen, ja over alles. Vermoeiend maar het moet en er is veel mee te verdienen. Else is na onderhandelen blij met kussenhoezen naar buiten gekomen maar een week later bleek ergens anders dat er nog wel 30% af had gekund... Je weet de prijzen niet dus ga je in principe altijd de mist in. Who cares het is allemaal niet duur en het geld komt (meestal) goed terecht. Uurloon van een chauffeur, en dat is een goeie baan, is 100 roepies per uur, dat is 1,5 euro. Geeft je een richtlijn.
Armoe. Je kunt je er niet voor afsluiten. Nu viel ons het aantal bedelaars wel mee, niet heel veel invaliden of moeders met kindjes op straathoeken. Wel krottenwijken met golfplaten huizen of zelfs van bouwplastic. Daar zou ik nu met de kou of straks met de moesson niet in willen zitten.
Hoewel er veel scholen zijn ook op het platteland zal het nog heel lang duren voordat echte armoe verdwenen is. Economische groei komt vooral bij een kleine groep terecht. De rijken en de middenklasse hebben niet veel op met armoe en de dalits. Verticale migratie is door het kaste-stelsel zeer moeilijk. De rol en positie van de vrouw, toch de drager van de vooruitgang, is beperkt en ondergeschikt. Het hindoeïsme is niet echt een bron van de vooruitgang, meer een bron van overgeven (geldgeven) aan de vele goden en bidden.
"Kleurrijk India". De traditionele Radjastani kleding is heel kleurrijk. Vrouwen veelal in rood, oranje, knalroze, dat zijn hier de kleuren van het geluk. Mannen in tulband (alleen in de dorpen), boeren in witte lendendoek, een enkele saddhu in oranje. In dorpen dragen zelfs wegwerksters traditionele dracht (wat niet echt handig lijkt).
Maar steeds meer mensen dragen westerse kleding, jammer genoeg, vooral in de steden. Daar dragen vrouwen vooral prachtige sari's voor feesten. Die hebben we overigens genoeg gezien, het is de maand van de trouwerijen.
Vuil. Ja het is vuil. Wat je kwijt wil laat je gewoon vallen. Stoepje schoonvegen tot de buren en dan is het klaar. Soms zijn er vuilbakken maar die worden 's nachts leeggehaald door de beesten en dan ligt alles weer op straat. Koeien, honden en soms zwijnen in de straat. Pissen en poepen gebeurt overal, door mensen en de vrijlopende beesten. Dus het stinkt ook. Dat duurt nog wel een poosje voordat dat is opgelost.
Bezienswaardigheden. Radjastan is het land van de roemrijke krijgers. Ieder koninkrijkje zijn eigen kasteel of fort. Echt heel mooi, op een gegeven moment wordt je een expert in durbars en zenana's (leggen we thuis wel uit aan wie het interesseert) en kun je de kwaliteit van forten en kastelen goed vergelijken. Veel schilderingen in verschillende stadia van verfijning en van onderhoud. Prachtige haveli's die we ook steeds meer met een kennersblik beschouwen. Als je een shopper bent dan is er ook heel veel te shoppen. Maar wij zijn geen shoppers.
Hindoeïsme. Else heeft een minimale basiskennis van het hindoeïsme opgedaan, maar alleen een basis, want alle incarnaties van Vishnu en Shiva overzien is niet te doen in een maand. Uitermate interessant en onwaarschijnlijk ingewikkeld. Overal tempels en kleine tempeltjes, ook in de wijkjes van bijv. Jodhpur op de hoek. Waar actief gebruik van wordt gemaakt.
Er is een minderheid van moslims, een enkele vrouw zelfs met niqab tot over de ogen (maar minder dan in Den Haag) en moskeeën. Ze zijn niet allemaal naar Pakistan gevlucht in 1947.
Tot slot: het was niet een geriefelijk reis. Soms knalharde bedden, lawaai in de nacht, trouwens altijd overal lawaai, Engelse taal niet machtig of zeer slecht verstaanbaar. Geen actiegerichte cultuur (3x vragen over ons ontbijtpakket, door verschillende mensen uit dezelfde keuken), de bus is niet vol dus wacht nog een uur, bestelde taxi laat op zich wachten, de aangekondigde parade begint gewoon wat later...
We zijn na verloop van tijd wat meer in comfortabele hotels gegaan dan in het begin (leeftijdskwestie ook, we zijn geen 30 meer).
Maar het was ook een mooie en bijzondere reis. Over een half jaar herinneren we ons alleen nog die bijzondere dingen en het stof en de gevaarlijke momenten op de weg...... Weg!
Incredible India.
- Posted using BlogPress from my iPad
Was zeer indrukwekkend.
http://www.salaambaalaktrust.com/street_walk_delhi.asp
Daarna koffie drinken in Imperial hotel, mensen met de neus omhoog (kamers tot wel 1500 euro per dag). Nog een beetje inkopen en dat was t wel.
EN HOE WAS HET NOU?
Na 4 weken India, beter gezegd Rajasthan want verder zijn we niet gekomen, een terugblik.
Het weer was kouder dan verwacht. Als de zon er overdag is is het lekker, maar zo tegen de avond koelt het goed af vooral in de woestijn en we hebben regelmatig om extra dekens gevraagd (en gekregen) en Else heeft regelmatig in haar pyjama'tje geslapen!
Ook nog 2x een beetje regen gehad, ongewoon volgens de krant.
De lokale bevolking is er dan ook op gekleed: wanten aan, extra doeken omgeslagen ook om het hoofd zoals iemand die kiespijn heeft.
De mensen zijn echt heel vriendelijk, overal waar we komen. In Kota werden we 2x in huis gehaald, in de trein krijg je koekjes, fruit en soms ook kralen en kettingen aangeboden. De sfeer in de trein is heel gemoedelijk en je spullen alleen laten is (in de 2de klasse) geen enkel probleem. Geen enkel moment hebben we angst gehad voor diefstal of iets anders naars. Verkopers en taxi-chauffeurs vragen wel steeds ("tuktuk, ma'am?") maar dringen niet aan of erger.
Else en ik zijn tientallen keren op de foto gezet door de mensen, in groepjes, individueel, armen over je schouders, etc.
Verkeer is een bende. Als je naast de chauffeur zit zie je de vrachtwagens en bussen op de verkeerde helft op de afkomen! Toeteren, rechts en links inhalen, macho-gedrag op de 2 baans weg, beesten op de weg, drempels overal ook op national highway's, natuurlijk kuilen en gaten. Verlichting ontbreekt of het grootlicht staat recht in je ogen te schijnen. Spiegels zijn uit voorzorg naar binnen geklapt, want alles schuift vlak langs elkaar, en trouwens wat achter je is is niet belangrijk. Daar hebben we al iets over geschreven.
Treinen is goed geregeld. Je moet wel een maand vantevoren reserveren. Maar in de trein is het (relatief) schoon, er is eten en water te koop, lakens en dekens in de slaaptrein. Wel veel mensen maar zeer beleefd en behulpzaam (in de nachttrein is het donker, vindt dan je bed maar eens met je koffer meezeulend maar dan is er altijd iemand die helpt).
Indiaas eten vinden we heerlijk, een grote variatie, vaak vegetarisch maar toch ook redelijk wat vlees zoals kip en schaap. Zolang je bestek maar schoon is en je bij een redelijk tentje eet is er geen probleem (behalve dan één keer met Else in Udaipur), water uit de plastic fles.
Dus afgevallen zijn we niet, zeker niet omdat we minder beweging krijgen dan thuis. Veel in tuktuk's , treinen en auto's en in de stad is lopen ook beperkt.
Onderhandelen, ja over alles. Vermoeiend maar het moet en er is veel mee te verdienen. Else is na onderhandelen blij met kussenhoezen naar buiten gekomen maar een week later bleek ergens anders dat er nog wel 30% af had gekund... Je weet de prijzen niet dus ga je in principe altijd de mist in. Who cares het is allemaal niet duur en het geld komt (meestal) goed terecht. Uurloon van een chauffeur, en dat is een goeie baan, is 100 roepies per uur, dat is 1,5 euro. Geeft je een richtlijn.
Armoe. Je kunt je er niet voor afsluiten. Nu viel ons het aantal bedelaars wel mee, niet heel veel invaliden of moeders met kindjes op straathoeken. Wel krottenwijken met golfplaten huizen of zelfs van bouwplastic. Daar zou ik nu met de kou of straks met de moesson niet in willen zitten.
Hoewel er veel scholen zijn ook op het platteland zal het nog heel lang duren voordat echte armoe verdwenen is. Economische groei komt vooral bij een kleine groep terecht. De rijken en de middenklasse hebben niet veel op met armoe en de dalits. Verticale migratie is door het kaste-stelsel zeer moeilijk. De rol en positie van de vrouw, toch de drager van de vooruitgang, is beperkt en ondergeschikt. Het hindoeïsme is niet echt een bron van de vooruitgang, meer een bron van overgeven (geldgeven) aan de vele goden en bidden.
"Kleurrijk India". De traditionele Radjastani kleding is heel kleurrijk. Vrouwen veelal in rood, oranje, knalroze, dat zijn hier de kleuren van het geluk. Mannen in tulband (alleen in de dorpen), boeren in witte lendendoek, een enkele saddhu in oranje. In dorpen dragen zelfs wegwerksters traditionele dracht (wat niet echt handig lijkt).
Maar steeds meer mensen dragen westerse kleding, jammer genoeg, vooral in de steden. Daar dragen vrouwen vooral prachtige sari's voor feesten. Die hebben we overigens genoeg gezien, het is de maand van de trouwerijen.
Vuil. Ja het is vuil. Wat je kwijt wil laat je gewoon vallen. Stoepje schoonvegen tot de buren en dan is het klaar. Soms zijn er vuilbakken maar die worden 's nachts leeggehaald door de beesten en dan ligt alles weer op straat. Koeien, honden en soms zwijnen in de straat. Pissen en poepen gebeurt overal, door mensen en de vrijlopende beesten. Dus het stinkt ook. Dat duurt nog wel een poosje voordat dat is opgelost.
Bezienswaardigheden. Radjastan is het land van de roemrijke krijgers. Ieder koninkrijkje zijn eigen kasteel of fort. Echt heel mooi, op een gegeven moment wordt je een expert in durbars en zenana's (leggen we thuis wel uit aan wie het interesseert) en kun je de kwaliteit van forten en kastelen goed vergelijken. Veel schilderingen in verschillende stadia van verfijning en van onderhoud. Prachtige haveli's die we ook steeds meer met een kennersblik beschouwen. Als je een shopper bent dan is er ook heel veel te shoppen. Maar wij zijn geen shoppers.
Hindoeïsme. Else heeft een minimale basiskennis van het hindoeïsme opgedaan, maar alleen een basis, want alle incarnaties van Vishnu en Shiva overzien is niet te doen in een maand. Uitermate interessant en onwaarschijnlijk ingewikkeld. Overal tempels en kleine tempeltjes, ook in de wijkjes van bijv. Jodhpur op de hoek. Waar actief gebruik van wordt gemaakt.
Er is een minderheid van moslims, een enkele vrouw zelfs met niqab tot over de ogen (maar minder dan in Den Haag) en moskeeën. Ze zijn niet allemaal naar Pakistan gevlucht in 1947.
Tot slot: het was niet een geriefelijk reis. Soms knalharde bedden, lawaai in de nacht, trouwens altijd overal lawaai, Engelse taal niet machtig of zeer slecht verstaanbaar. Geen actiegerichte cultuur (3x vragen over ons ontbijtpakket, door verschillende mensen uit dezelfde keuken), de bus is niet vol dus wacht nog een uur, bestelde taxi laat op zich wachten, de aangekondigde parade begint gewoon wat later...
We zijn na verloop van tijd wat meer in comfortabele hotels gegaan dan in het begin (leeftijdskwestie ook, we zijn geen 30 meer).
Maar het was ook een mooie en bijzondere reis. Over een half jaar herinneren we ons alleen nog die bijzondere dingen en het stof en de gevaarlijke momenten op de weg...... Weg!
Incredible India.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:New Delhi,India
Abonneren op:
Posts (Atom)