Twee weken gaan snel. Soms sneller dan andere keren. Vooral overdag schoot het wel op, de avonden waren soms wel lang omdat er in dit land niets te beleven is na zonsondergang (7 uur). Tenminste niet voor een blanke.
In een bespreking woensdagmiddag met de lokale PUM vertegenwoordigster is wederom de herinrichting van de organisatie aan de orde gekomen. De eigenaar en tevens directeur herkent en erkent het allemaal. Maar ik zie hem in de praktijk nog steeds de zaken aanpakken zoals op de eerste dag dat ik kwam: details besturen op de werkvloer, zelf de email lezen (er is één account voor het hele bedrijf), zelf de productie-rapporten doorlezen op afwijkingen.
Dus delegeren en management by exception wordt een verandering die tijd zal kosten. Begrijpelijk.
Toch willen ze (de directeur en de lokale PUM-vertegenwoordigster) dat ik terugkom ergens eind van het jaar. En dat terwijl PUM niet meer in dit land wil 'werken' en heeft afgestoten. Ik ben ongeveer de laatste PUM'mer hier.
We zullen zien. Maar zonder voortgang (lees: wat adviezen implementeren) heeft het geen zin om nog een keer te komen en alles nogmaals uit te leggen. En als ze (vooral de directeur) wel voortgang maken in implementatie dan heb ik hier ook niets meer te zoeken, toch?
Vrijdag is een rustige dag. Het land is niet streng islamitisch maar de middag wordt gebruikt voor gebed en daarna beetje relaxen. Ik lig hier met mijn hoofd op tafel te soezen en ben niet de enige op kantoor.
Dat het land niet streng islamitisch is zie je aan diverse zaken, zoals dat er vrij bier te koop is, niet veel mannen met baardje, slechts een enkele vrouw in zwart met dichtgetimmerde nikab (33 graden, geen wolken), maar dus soms ook korte rok en strakke blouse, decolleté. En veel vrouwen in traditionele lange rok, overigens ook heel strak. Hand in hand lopen gebeurt soms, vrouwen zijn op één kamer met een man die niet de hare is. Ja op kantoor moet dat ook gewoon.
Ik heb al een aantal keer de vraag gehad hoeveel vrouwen ik heb (echt mee getrouwd wordt dan bedoeld.). Blijkbaar zie ik er zo rijk uit dat ik er wel meer mag hebben. Dat dat niet mag in Nederland gaat er niet in.
Vrijdag uit de auto veel foto's gemaakt van het straatbeeld, vooral bij markten is het een pracht van kleuren en heel druk. Het verkeer staat regelmatig muurvast en ik ben altijd weer verbaasd dat het 20 minuten later allemaal weer opgelost is.
Taxi's maken de straat heel onveilig en ook is het gebruik (vanwege de verhoogde middenberm) om tegen het verkeer in te rijden als je verderop linksaf wil. Scheelt weer omrijden...
Eind van de middag wil directeur Alpha dat ik naar de markt ga om iets te kopen voor mezelf. Als cado. Ik loop met een medewerker over de markt die eindeloos groot is, binnen en buiten, smalle gangetjes met honderden winkeltjes. De hitte is ontzettend, water over me rug. Ik wijs iets aan (verrassing!) maar ik moet er wel 3 aanwijzen zegt die medewerker, opdracht van de baas. En dan moet het dus...
Vannacht regent het met onweer, het regenseizoen komt eraan. De volgende dag is goed te zien wat het effect is omdat riolen niet bestaan of vol zitten met afval. Overal modder en afval wat op hopen gestroomd is. En het regende nog niet eens echt hard...
Zaterdagmorgen vertrekken we richting fabriek, maar slaan vrij snel af en komen bij een groot wooncomplex achter in een buurt. Hier wordt vandaag de naamdag van een 7 dagen oude baby gevierd. Vele vrouwen zijn al aan het koken. Mijn directeur heeft gezorgd dat er genoeg water is, de wagen staat net uit te laden.
De oudere mannen eten gezamenlijk rijst met kip. Dat is de start van de dag schat ik in. Aan de hoeveelheid die gekookt wordt is dat wel af te leiden.
We vertrekken naar de haven en komen na wat zoeken in een prachtig huis terecht. Ook hier wordt al druk gekookt door vele vrouwen.
Binnen zit de moeder op een gigantische stoel in een prachtig gewaad. Haar dochter trouwt vandaag burgerlijk en islamitisch. Samen met nog wat andere mannen wordt er een soort bede/mantra-sessie uitgevoerd, van twee kanten. Ongetwijfeld om de bruid het beste te wensen. Daarna gaan er wat enveloppen vanaf onze kant over tafel. Wij krijgen eten mee (kip met rijst) en wat blikjes fanta.
Daarna alsnog naar kantoor. Waar we na lang niksdoen behalve zweten, alsnog een stuk wat ik geschreven heb bespreken. Hoewel het erg basic is valt het goed bij Alpha en de medewerkers. Het valt me op dat de directeur heel open is naar zijn medewerkers bijna collegialiteit op gelijk nivo. Dat is natuurlijk niet zo maar ik vind hem steeds beter. 1954 is een goed bouwjaar.
Nog wat foto's en dan naar huis inpakken, douchen en naar het vliegveld. De files vooral in de moskee medina zijn weer fantastisch, ook omdat een heleboel uitvalswegen geblokkkeerd zijn door vrachtwagens.
Maar uiteindelijk zit ik in de wachtkamer. De directeur loodst mij snel door alle controles, iedereen kent hem. Hij beschikt over een giga netwerk dat is wel duidelijk.
Foto's volgende week op internet, moet eerst wat selecteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten